Yurtdisina tasindigimdan beri kendime 1-2 arkadas edinmeye calisiyorum. Onlara da biryere kadar anlatabiliyorum.Anneniz harici bı dostunuz yakın arkadaşınız yok mu ? Dertleşip içinizi açabileceğiniz, olmadı yardım alın
Bir de ben cok tez canliyimdir. Ortada bir sorun varsa, biran once halletmeliyim diyen biriyim. Ama o an cozulemeyip de, 2. bir kisiyi beklemek zorunda kaldigimda ve o 2.kisi reaksiyon gostermediginde ya da onun derdi olmadigi icin keyfi gelip hemen cozme ihtiyaci hissetmedigi zaman, iste o nokta/an kafayi yeme noktam oluyor.Lütfen terapi alın, terapi sürecine kadar da vagus sinirini güçlendirecek çalışmalar arayıp deneyebilirsiniz. Benim de tolerans düzeyim çok düşüktü terapi ile birlikte daha iyiyim ama üzerine çok çalışmak emek harcamak gerekiyor
Belirsizlikle mucade edelememe hali, işte bunlari hep kaygılar tetikliyor, çok fazla yorum yapmak burdan etik değil . Kısa zamanda destekle güzel yol alırsınız. Yıllardır terapiyi erteledigim için çok pişman olmuştum. İkili ilişkilerimde daha düzene girdi . O basa cikamama halı , kriz hallerim olumsuz etkiliyorduBir de ben cok tez canliyimdir. Ortada bir sorun varsa, biran once halletmeliyim diyen biriyim. Ama o an cozulemeyip de, 2. bir kisiyi beklemek zorunda kaldigimda ve o 2.kisi reaksiyon gostermediginde ya da onun derdi olmadigi icin keyfi gelip hemen cozme ihtiyaci hissetmedigi zaman, iste o nokta/an kafayi yeme noktam oluyor.
Eh iste aynen bu benim! Surekli vesveseli kaygili bir ben....normalde neseli ama birsey olunca donakalmak, sinirden mideye kramp girmesi vs vsBelirsizlikle mucade edelememe hali, işte bunlari hep kaygılar tetikliyor, çok fazla yorum yapmak burdan etik değil . Kısa zamanda destekle güzel yol alırsınız. Yıllardır terapiyi erteledigim için çok pişman olmuştum. İkili ilişkilerimde daha düzene girdi . O basa cikamama halı , kriz hallerim olumsuz etkiliyordu
birde benEh iste aynen bu benim! Surekli vesveseli kaygili bir ben....normalde neseli ama birsey olunca donakalmak, sinirden mideye kramp girmesi vs vs
Sabahlari göğüste ağrı ile uyanmakEh iste aynen bu benim! Surekli vesveseli kaygili bir ben....normalde neseli ama birsey olunca donakalmak, sinirden mideye kramp girmesi vs vs
Benim de yöntemim buGenelde bende öyleydim hatta oturur ağlardım sonra ucunda ölüm olmadığını düşüne düşüne aştım bir nebze
Hayatta insan en sevdiklerini yoğun bakım kağıdında bekleyince bir zamanlar ondan sonra bundan ve ölüm açısından daha büyük acı olamaz diyor.Benim de yöntemim buen fazla ne olabilir ki? Can sağlığı olsun yeter diyip hayatıma devam ediyorum
:) Kesinlikle ikizlerim, yukselen bile ikizlerbirde benikizler burcu musunuz acaba
Bunu cidden duymamistim, tesekkurlerSabahlari göğüste ağrı ile uyanmaksinir sisteminin tolerans düzeyi düşük oluyor, bunun arttırmak gerekiyor . Terapi alıncaya kadar işte vagus siniri üzerine okumalar yapın .
ben de ikizlerim ordan biliyorum:) Kesinlikle ikizlerim, yukselen bile ikizler
ben de ikizlerim ordan biliyorumyükselenim terazi ama ikizler bir şeyi takmaya görsün bütün modu düşer
Ben de sizin gibiyim. Çözümüm şu; birincisi sorunu tamamen objektif olarak düşünmek. Bu bir yürüyüşte vs olabilir. +’larına -‘lerine bakmak. Zorlukları varsa kendime bunu aşabileceğimi, güçlü olduğumu, her ne olursa olun değerli olduğumu hatırlatmak.
2.’si mantıklı birine danışmak. Ben arkadaşlarıma içimi tamamen açamıyorum, o kadar güvendiğim bir arkadaşım yok, bu yüzden sanaldan insanlara soruyorum. Mesela kk’de konu açıyorum. Başka insanların yorumlarını gördükçe ya da aynı sorunu yaşayan insanlar gördükçe sakinleşiyorum.
Tam tipik bir ikizlerim gercekten. Ama belki farkindaligim arttigindan, ya da yasim iyice ilerlediginden olgun olmam gereken ama olamadigimdan dolayi, bu durum cok daha fazla gozume batmaya basladi. Ya da gecmiste herbirsey oldugunda "ailem arkamda" rahatligi dolayisiyla, dunya yikilacak kadar kotu birsey olsa bile, cozulecegi guvencem vardi. Simdi ailemin destegi sifir, ne maddi ne manevi sifir destek.Çok canımı sıkan bir durum olduğunda bende kafaya takarım çok, taktıysam uyuyamam da. Ama sonra kendime şunu soruyorum bugün seni bu kadar üzen şey hakkında 6 ay ya da 1 yıl sonra sence ne düşüneceksin? Belki de hatırlamayacaksın bile. O zaman salla gitsin diyorum. Bu beni biraz sakinleştiriyor.
Ben anlıyorum sizi. Sebep şu ben de aynı şekilde büyütüldüm. Ebeveynlerimden biri çok kontrolcü, benim yapmam gereken şeyler dahil her şeye müdahale etti. Sorumluluk vermedi. Diğeri de kıyamadı. Yapmam gereken işler dahil o yaptı. E bende normali böyle sandım büyürken. Arabam var mesela, daha bir kere benzin almadım, yıkatmadım. Hepsini onlar yaptı. Yani hani kelebeğin güçlenmesi için kozasını kendi yırtması lazım ya bize de sorumluluk verilmeliydi. Verilmedi. Ve sonuç olarak güçsüz kaldık. Aynı zamanda da bağımlı kişilik geliştirmiş olduk. Yani her şeyi başkalarına sorup onay almadan rahatlayamıyoruz çünkü bu zamana kadar sorumluluklarımızı hep ailemiz üstlendiği için kendimize güvenimiz yok. Sorunlarla yüzleşince napmamız gerekiyor bilmiyoruz çünkü çocukken sorunlarımızı ailemiz halletti. Ben sorun çıkınca kendimi sakinleştirmeyi bile bu yaşımda yavaş yavaş öğreniyorum.Tam tipik bir ikizlerim gercekten. Ama belki farkindaligim arttigindan, ya da yasim iyice ilerlediginden olgun olmam gereken ama olamadigimdan dolayi, bu durum cok daha fazla gozume batmaya basladi. Ya da gecmiste herbirsey oldugunda "ailem arkamda" rahatligi dolayisiyla, dunya yikilacak kadar kotu birsey olsa bile, cozulecegi guvencem vardi. Simdi ailemin destegi sifir, ne maddi ne manevi sifir destek.
Hatta buraya yazarken az once "Eureka" der gibi birsey farkettim. Ben bu kocaman yasimda, herseyi tek basima sirtlanmam gereken bu yasta, Su Ana dek pamuklara sarilip buyutulmus, her durumda sarilip sarmalanmis, en ufak bir sorunda o tehlikeden cekip cikarilmis biri oldugum icin tek basima iken ne yapmam gerektigini bilmedigim icin kafayi yiyorum!?!!?!
Ne yani, yasim gercekten 40 bilmem ne, ve ben hala ailemin destegi olmadan kendimi "caresiz, hicbir fikri olmayan, gucsuz, yardima muhtac, tek basina birsey beceremeyen" biri olarak goruyorum.
Ben daha birey olamamisim ki, bir de Burda konu acip fikir soruyorum.
Asiri salakca geliyor bu anlattiklarim, kadin kafayi yemis diyenlere hak veririm.
Ne kadar güzel anlatmışsınız. Ayrıca ebeveynlerimizin rolleri de birebir aynıymış, çok şaşırdım.Ben anlıyorum sizi. Sebep şu ben de aynı şekilde büyütüldüm. Ebeveynlerimden biri çok kontrolcü, benim yapmam gereken şeyler dahil her şeye müdahale etti. Sorumluluk vermedi. Diğeri de kıyamadı. Yapmam gereken işler dahil o yaptı. E bende normali böyle sandım büyürken. Arabam var mesela, daha bir kere benzin almadım, yıkatmadım. Hepsini onlar yaptı. Yani hani kelebeğin güçlenmesi için kozasını kendi yırtması lazım ya bize de sorumluluk verilmeliydi. Verilmedi. Ve sonuç olarak güçsüz kaldık. Aynı zamanda da bağımlı kişilik geliştirmiş olduk. Yani her şeyi başkalarına sorup onay almadan rahatlayamıyoruz çünkü bu zamana kadar sorumluluklarımızı hep ailemiz üstlendiği için kendimize güvenimiz yok. Sorunlarla yüzleşince napmamız gerekiyor bilmiyoruz çünkü çocukken sorunlarımızı ailemiz halletti. Ben sorun çıkınca kendimi sakinleştirmeyi bile bu yaşımda yavaş yavaş öğreniyorum.
İşte bari biri daha farklı olsaydı, cesaretlendirseydi keşke bizi.Ne kadar güzel anlatmışsınız. Ayrıca ebeveynlerimizin rolleri de birebir aynıymış, çok şaşırdım.
Konu sahibi, bazen yazı yazmak da iyi gelir. Kendi kendinize yazabilir ya da gelip burada konu açabilirsiniz. Anladığım kadarıyla dertlerinizi tam açabileceğiniz yakın bir arkadaşınız yok. O yüzden burada farklı insanlarla konuşmak iyi gelebilir.
Ben çözemediğim sorunlarla karşılaşınca sorunu yarına erteliyorum. “Bunu yarın düşünürüm gün doğmadan neler doğar” gibi saçma sözlerle pekiştirip sorunu top yaparak yarına atıyorum. Yarınki Annwyl düşünsün yani çok da umurumdaydıBazen sabah uyanıyorum ve önceki gün içinden çıkamadığım sorun aslında gözüme o kadar da büyük gelmiyor. Daha rahat çözülüyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?