Ben de 2 yıldır farkındayım yaşadığım bu sıkıntının. Çok geç kalmışım bunu kendimde farketmekte. 10 yıldır panik bozukluk tedavisi görüyorum, ama asıl sıkıntı sosyal fobimden kaynaklanan kaygı durumuymuş. Kendimi bildim bileli ilkokul ortaokul lise üniversitede hep utangaç biriydim, çok arkadaşım yoktu. Ama hep karakterimin öyle olduğunu düşünmüştüm. Kalabalık ve büyük bir ailede olduğum için de sosyal ortamlardan kendimi soyutlayamıyordum istesem de istemesem de maruz kalıyordum. İlk panik atağımı üniversite yıllarımda dedemin hastalığını öğrendikten sonra ve çektiği acılara şahit olduktan sonra nefes alamıyorum gibi bir hisle yaşadım. Doktor doktor gezdik tabi klasik birşey çıkmayınca psikolojik dediler. Panik Atak. İlaç tedavisine başladım. İlk aldığım ilaç bana iyi gelmişti. Sonra iyileştiğimi düşündüm, eğitim fakültesinde okuduğum için de her gün sunum yaptığımız zamanlar oluyordu bazen günde iki üç defa da olabiliyordu o zamanlarda da çok heyecanlanıyordum ama sanırım hem ilacın etkisi hem gençtim üstesinden gelebiliyordum. Yine çok arkadaşım yoktu ama ben zevklerimin, hayata bakışımın farklı olmasından hatta bazen başkalarına göre sıkıcı olabileceğimi düşündüğümden dolayı insanların benle diyalog kurmadığını düşünüyordum o zamanlar. Sonra mezun oldum, birkaç sene sonra atandım. Ama ataklarım ara ara devam ettiği için tedaviye devam ediyordum. Sonra mesleğimin üçüncü yılında bana törende konuşma görevi verildi. O kadar heyecanlandım ve kaygı yaşadım ki bu duruma ama hayır da diyemedim. Yaptım. O günü unutmuyorum mikrofon elimde ama zangır zangır titriyor elim öğrenciler öğretmenler görüyorlar... çok utandım. Ondan sonra internette araştırmaya başladım yaşadığım sıkıntıları karşıma Sosyal fobi çıktı. Belirtilerinin çoğunun bende olduğunu farkettim. Daha önce de terapiye gitmiştim ana anksiyetem içindi. Geri dönüp baktığımda çoğu anksiyetemin nedeninin sosyal fobiden kaynaklandığını farkettim ve bu sefer sosyal fobi ile birlikte gelişen anksiyete için terapi ve ilaç tedavisine almaya başladım. Sizde nasıl oluyor bilmiyorum ama terapiler bana bir kaç gün iyi geliyor sonrasında yine aynıyım. Yukarda arkadaş da bahsetmiş ama beni korkutan ne varsa ben hepsini yaptım kendimi hepsine maruz bıraktım zaten yapmak zorundayım mesleğim gereği. Ama artık çok yoruldum iyileşmediğimi ve bir olayda hep en başa sardığımı gördükçe moral ve motivasyon olarak çöküyorum. Artık yaşadığım olumsuz deneyimlerden sonra o kadar geriye gittim ki tedavide, eş dost akraba çevresine girmek kadar basit durumlardan kaçınır oldum. Mesleğimi bırakma aşamasına kadar geldim, istifa etmeyi bile düşünüyorum. Ne yapmalı ne etmeli? Bilinçaltı temizliği, hipnoz gibi alternatif yöntemleri deneyenleriniz oldu mu, olduğuysa deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.