- 13 Mart 2023
- 254
- 90
- 28
- 34
Gerçekten birinin doğumuna refakat ettiniz ve sonra sizi umursamadı mi? Doğru mu anladım..
Kendinizden çok fazla vermeyin insanlara lütfen bırak onlar sizi düşünsün
Gerçekten birinin doğumuna refakat ettiniz ve sonra sizi umursamadı mi? Doğru mu anladım..Herkese merhabalar. Bu benim ilk konum. Şimdiden bir kusurum olursa affola.
Çevremdeki insanlarla ilgili uzun zamandır kafamı karıştıran bir durum içerisindeyim.
Sosyal iliskiler konusunda (arkadaşlık, komşuluk vs.) empati yeteneğim ve duyarlılığımin her zaman yüksek olduğunu düşünüyorum. Sadece bu da değil. Birinin bir sıkıntısı olduğunda maddi, manevi elimden geleni yapar, derdiyle dertlenir, uykularımı bile kaciririm. Bu çıkarımı kendi kendime yapmadım elbette. Aldığim geri dönüşler de bana böyle düşündürüyor. Çünkü ne zaman herhangi bir arkadaşımın problemi olsa ilk beni arar. Saatlerce konuşur, müsaitse yüz yüze görüşmek için çabalar, zaman ayırır, elimden geldiğinde doğru ve yapici bir şekilde yönlendirip rahatlatmaya çalışırım. Bunu yaparken de hep şunu dusunurum. Ben benzer durumları yaşadığım zaman bana yaklasilmasini istedigim fakat malesef çevremde karsilasmadigim tavrı insanlara göstermeye calisirim. Çünkü ben deneyimlerimi hep yalnız başıma ve kendimle mücadele ederek elde etmek zorunda kaldım.
Sadece bu da değil. Komsularim gebelik vs. Yasadiklarinda tatlilarini, yemeklerini götürür ilgilenirim, arabamizla hastaneye kontrole götürür, ev temizliklerine yardım eder, doğumların da bile yanlarında kalirim. Benden birşey isteyebilme rahatligini sunarım insanlara. Şahsen kötü gün dostu olduğumu düşünüyorum. Ve çevremdeki istisnasız herkes benimle konuşmanın kendilerine çok iyi geldiğini, onlari çok rahatlattigimi söylerler(ki bu geri gonusu 1/2 kişiden değil hemen hemen herkesten almisimdir.)
Gel gelelim sorun şu ki ben insanlardan karşılık beklemiyorum. Mesele şu an hamileyim fakat hiçbir komşumla paylasmadim. Ben size yaptım şimdi de siz bana yapın tavır ve beklentisinde değilim, karşıdakiler de böyle hissetmesin diye en azından karnım çıkana kadar paylasmayi düşünmüyorum. Fakat vefa anlaminda insanlardan çok darbe yiyorum. Sıkıntımı problemimi anlatmak istediğimde etrafımda kimse olmuyor veya bana bu zamani ayırmak istemiyor, kendimle ilgili birşey anlatmaya çalışsam beni gecistiriyorlar. ( Ki ben kolay kolay problemlerini anlatabilen biri değilim çok yalnızlık çekip bazen çok bunaliyorum sadece birileri beni dinlesin istiyorum ama olmuyor) Hep birlikte toplanıp ortama beni cagirmak akillarina gelmiyor fakat benim evime gelirken başka istedikleri kişileri de çağırmami benden rica edebiliyorlar.
Beni sevmiyor olsalar buna saygı duyardım. Ama her dertlerinde beni arayıp veya benim kendi isteğimle onlarin işlerine guclerine kosturmama ses çıkartmayıp ben sosyal anlamda birileriyle yakınlık kurmaya veya arkadaşlık, dostluk beklemeye çalıştığımda çevrem tarafından %90 yalnız birakildim.
Ben onlara yaptığım şekilde bana karşılık versinler demiyorum. Ama bir vefayı, sıcaklığı hak etmiyor muyum? Sizce ben nerede hata yapıyorum ?
Videonun sonunu izleyebildim ,internet problemim var ama söyledikleri bazi şeylere katılmadığımi belirtmek isterim.Ben kendi ablamla,akrabamla,arkadaşımla olan problemi eşimle paylasir ve dertleşirim hatta sikayetlenirim.Ve eşim de beni dinler ,gerekirse destek olur . Herkes aynı değildir diye yazma ihtiyacı hissettim.Merhaba
Konu acilali bi kac ay olmus ama tamda bugün bu konu hakkinda bi videoya denk geldim pisikolog tülay kök hanimin. Lütfen basindan sonuna kadar izleyinnnn mutlaka ve mutlaka yardimci olacak bir video.
Kusura bakmayın uzun süredir girmiyorum başlığa. Malesef durum böyle olduGerçekten birinin doğumuna refakat ettiniz ve sonra sizi umursamadı mi? Doğru mu anladım..
Kendinizden çok fazla vermeyin insanlara lütfen bırak onlar sizi düşünsün
Çok teşekkürler dinleyeceğim . Sevdiğim bir psikolog kendisi zaten.Merhaba
Konu acilali bi kac ay olmus ama tamda bugün bu konu hakkinda bi videoya denk geldim pisikolog tülay kök hanimin. Lütfen basindan sonuna kadar izleyinnnn mutlaka ve mutlaka yardimci olacak bir video.
Bana ihtiyacım olan sözcükleri ve yaklaşımı sergilediğiniz için çok teşekkür ederim. Elhamdülillah inancım var. Su an hayatımın karışık bir dönemindeyim. Yaşayacağımız şehir ve düzen, önümde girecegim bir sınav, bebeğimle ilgili durum, ve 5 yaşındaki oğluma tüm bunları yansıtmamaya çalışmak, t bunları yaşarken bu kadar yalnız olmak... Ama bazen böyle olur. Bir şeyler üst üste gelir. Rabbim bizleri imtihan eder. İmtihanlar gelir geçer ve geride hikmetler bırakır. Dualarınıza talibim. Tum bunlar geçecek mukafatlar gelecek buna inanıyorum. Güzel cumleleriniz için de çok teşekkür ederim.Üzmeyin kendinizi. Iciniz rahat edecekse bence bi kagit kalem alip dökün icinizdekileri. Hic kimse sizi tam anlamiyla asla anlayamaz. Ve böyle dedigini bilmeyen, patavatsiz, tek kendini düsünen insanlardan zaten hayir gelmez. Dediginiz gibi daha da üzerler sizi.
Eger inancilysaniz Allaha siginin. Hersey gecici
Gebeliginiz güzel gecsin, elbette skntilar oluyor ama icinizi ferrah tutun. Karanligin ardindan elbette günes dogacak , güzel günler olacak. Ama güzel günler gelecek diye beklemeyin. Gününüzü , hatta ömrünüzü güzellestirin. Olumlu seylere odaklanin. Evet sürec zorlayici olabilir ama mutlaka ve mutlaka güzel olan seylerde vardir hayatinizda. Belki sükür günlügü tutmak iyi gelir?
Kendinizi sevin, sayin, sefaktli davranin. Karasinzdaki insanlar dost olamadi diye, derger vermedi diye siz degersiz ve yalniz degilsiniz. Onlar bunu belirleyemez hic birzaman. Siz icinizde huzuru yasatin var edin. Baskalarinin dostlugu icin cabalayim derken kendinizi yok etmeyin. Suclamayin da artik. Olan olmus gercegi sükür görmüssünüz.
Kendinize esinize bebeginize odaklanin. Güzele odaklanin.
Arada buraya yazarsiniz iciniz daralinca , yazdikca ferrahliyor insan.
Allahim kalbinize ferrahlik versin
Ben de böyle düşünüyorum. Çünkü sıkıntılarda ilk ben aranırken, insanlar bana saatlerce içlerini dokerken, oylesine görüşmek maksatlı toplantılara cagrilmamamin başka bir açıklaması olamaz.(ki sonuncusu dün gerceklesmis.) Bu bana bir deneyim oldu. İnşallah artık kimse için bundan sonra değnek olmayacağım. Hakkım olan değeri talep edeceğim, görmezsem de o ilişki için ben de cabalamayacagim.Körün gözü açıldığında ilk kırdığı şey değneğidir. Siz insanların mutsuz zamanlarının hatırlatıcısısınız o yüzden mutluyken sizi görmek mutsuzluklarını hatırlatıyor. Yani ben öyle düşünüyorum. Başkalarına göre sebebi baska olabilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?