Bence takılmalı.
14 yaşında bir çocuğun kendi sorumluluğu olan test çözmek gibi basit bir eylemi kendi başına yapamaması ne demek biliyor musunuz?
Bu çocuk anneye bağımlı. Muhtemelen yetersiz ve özgüvensiz yetişiyor. İleride en ufak şeyleri bile yapamayacak güçsüzlükte olacak. Bir anne çocuğuna daha büyük bir kötülük yapabilir mi? Bırak ilk iki sınavdan kötü not alsın ama kendi başına iş yapabilmeyi öğrensin. Annesi her zaman başında olamayabilir.
Ben henüz 2. sınıfa giderken anneme bir matematik sorusu sormuştum. O arada bir küçük kardeşim daha vardı. Artık annem nasıl meşgulse "kızım senin sorularını ben çözemiyorum, çok zor, hocana sor" demişti. Hiç kızmadım anneme, onu yetersiz de görmedim. Ama o gün bana milad olmuş ki bir daha hiç sormadım anneme. Tüm ödevlerimi kendim yaptım, her soruyu kendim çözdüm. Belki başkasına sorarak çok kolayca çözeceğim soruları kedi başıma çözebilmek için saatlerce uğraştım. Sadece ödevlerim değil, her işimi kendim görmeyi öğrendim. Sonunda okulda da hayatta da başarılı bir insan oldum. Bugün yol iz bilmeden bir başıma bavulumu alıp dünyanın bir ucuna geldiysem okumaya, başımın çaresine bakabiliyorsam, o gün o soruyu kendim çözmeyi başardığım için. Böyle ufak şeyler kelebek etkisi yaratır insan hayatında. Önemsizleştirmemeliyiz.
Çocuğun sınavı için bütün aile seferber olamaz. Tabii ki o çocuğun da evi, onun çalışma saatlerine göre düzenleme yapılır, misafir kabul edilmez yeri gelir ama bu ona rahat bir ortam sağlamak için olmalı. Onunla bir çalışmak için değil.
Baba isyan etmekte çok haklı.
Sevgili konu sahibi
ulasimiz
,
Bırakın Ulaş kendi sorumluluğunu alsın, odasında kendi kendine 1 saatte çözmesi gereken soruyu çözsün. siz gidip 1 saatin sonunda kontrol edin. Onu çok sevdiğinizi, onun iyiliği için yaptığınızı biliyorum ama iyi düşünürken ona kötülük yapıyorsunuz. Siz olmadan soru çözebilecek bir çocuk o. Neden onun elinden kendi kendine başarabilme mutluluğunu alıyorsunuz? Bırakın düşe kalka ayakta durmayı öğrensin.