- 1 Ağustos 2009
- 5.801
- 10.244
- 448
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #41
Biliyor musunuz, çocukla bir saat bile ilgilenmiyor, bırakın bakmayı. Kp gerçekten çok sever oğlumu onun sevgisine inanıyorum ama o da nasıl oyalayacağını bilemez, o yüzden kendisi severken ben de yanlarında olayım ister.
İş uzun zamandır arıyorum, çok başvuru yaptım ama dönüş alamadım. Fırsat buldukça ders çalışıyorum. Psikoloğum sınava dek zaman tanı, işin olmazsa ve biz aileyle baş edemezsek boşanmayı düşünmeye başlarız dedi. Fakat o kadar dayanabilir miyim bilmiyorum. Zaten iş de kesin değil, hatta düşük ihtimal.
Bundan önce gitti psikolog benimle sadece iki seans ilgilendi. Yapılacak her şeyi yapmışsınız zaten, geriye iki seçenek kalıyor dedi. Boşan artık demedi açıkça ama “derdin mi yok, ne uğraşıyorsun, bas tekmeyi bunlara” der gibiydi.
Şimdi gittiğim uzman daha ılımlı, daha ağır ilerliyoruz, taktik deniyoruz filan ama şimdilik pek işe yaradığı söylenemez.
Kendi içinize atmasanız da ne hissediyorsanız söyleseniz olmuyor mu? “Daha önce de konuşmuştuk. Ben haftada 1 görüşmek istiyorum. Ayrıca o geldiğimde de sizinle vakit geçirmek isterim. Ev işleri için birini ayarlayın” diyemiyor musunuz? Bunu sakin sakin güleryüzle söyleseniz ne olur? Tartışma çıkarmak isterlerse işim var diyip kalkarsınız. Sırtınıza kırbacı vurup “çalış köle!” diyecek halleri yok.