- 24 Ocak 2018
- 135
- 181
- 23
- Konu Sahibi 123pembehayal
-
- #41
Dün tüm tahliller yapılmış babamla gittiler. Hiç bir şey çıkmamış. Doktor sinirsel o zaman demiş
Dün tüm tahliller yapılmış babamla gittiler. Hiç bir şey çıkmamış. Doktor sinirsel o zaman demişBenim annemde böyleydi ne zaman eve gelsem yatıyordu. Kiminle konuşsam hastayım diyordu. Hiç iletişim yoktu soğumuştum herşeyden. Meğersem kansızlık tiroidlere vurmuş. Ameliyatı olduktan sonra kendine geldi deli gibi gezip eğleniyoruz.
Bir daha kontrolden geçsin anneniz gizli insülinler var hemen kendini göstermez. Kan değerlerine de kansızlığına da baktırın. Hiçbir şey çıkmazsa psikolojik o zaman.
Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum. Çalışıyorum ama işe gitmeden temizliği filan yapıp gidiyorum. Küçüklüğümden beri hiç tek bırakmadım gerek ev işlerinde gerekse yemek pasta börek misafir ağırlamada. Örneğin bir misafir gelse pastasını böreğini ben yaparım annem misafirle oturur tüm işi yaparım. Yaz kış temizliğinde şehir dışında okurkende geldiğim zaman yaparız yapma derdim. Yani demem o ki evin tüm yükü evet anne olarak fazlası onda ama Bnde kardeşlerimde o anne biz bir şey yapmayalım diyen kişiler değiliz. İşte sormak istediğim de bu hayatı gerçekten düZenli ve bir sıkıntı yokken (sıkıntısı olmadığını biliyorum çünkü her şeyi bana anlatır paylaşır)bu yaptığı neyin nesi?Annen depresyonda veya tukenmislik sendromu yasiyor olabilir... Aslinda yardima ihtiyaci var. Hem ev islerinde hem de psikologdan... Calisiyormussunuz, haftada veya 15te bir, yardimci alsaniz en azindan temizligi ikiniz de yapip yorulmazsiniz. Hem zaten fitik oldugu icin belki bazi isleri yapmasi agrisini artirir.
Hayatinizi bilemiyorum ama siz, babaniz, kardesleriniz eger hepinizin yuku yillardir annenizin ustundeyse bir noktada tukenmek normal aslinda. Hani ev cekip cevirmek, cocuk-lar yetistirmek kolay degil. Bize annenin asli gorevi olarak geliyor. Yapsin, sikayet etmesin, anne dedigin yapar gibi ama o da bir insan.
Kimisi cevval oluyor hamarat oluyor, hayattan bikmiyor, yani şoyle ornek vereyim yakinimda olan 60 yasindaki iki kadini kiyasliyorum, biri hala tuttugunu koparir, misafiri, yemek yapmayi, ev isini, koydeki isleri cok sever, oburu ise kendine zor yetiyor, evi yagdan kirden geçilmez, bir yemek yapar inanin yiyemezsiniz... Yani anneniz yardim cigliklari atiyor, Allah yardimcisi olsun. Mutlu olsa hayatindan memnun olsa boyle davranmazdi.
Lutfen ona kizmayiniz, yardim etmeye, anlamaya calisin. O sizi nasil derdini sadece aglayarak anlatabilen bir bebekken sarip sarmalamişsa siz de onun size anlatamadiklarini anlamayi deneyin.
ama insanin ruhunun hasta olmasi icin illa ki kotu bir sey yasamasi gerekmez ki. Ornegin insanlar en mutlu olmalari beklenen zamanda yani 9 ay dogumunu ve oncesinde de hamile kalabilmeyi bekledikleri bebeklerini dogurduktan sonra bile hayatlarindan memnun olmayabiliyorlar, depresyona girebiliyorlar. Yani illa elle tutulur gozle gorulur bir problemi olmayabilir. Ama bir psikolog annene onyargi ile yaklasmayacagi icin yardimci olabilir.Anlayışlı biri olduğumu düşünüyorum. Çalışıyorum ama işe gitmeden temizliği filan yapıp gidiyorum. Küçüklüğümden beri hiç tek bırakmadım gerek ev işlerinde gerekse yemek pasta börek misafir ağırlamada. Örneğin bir misafir gelse pastasını böreğini ben yaparım annem misafirle oturur tüm işi yaparım. Yaz kış temizliğinde şehir dışında okurkende geldiğim zaman yaparız yapma derdim. Yani demem o ki evin tüm yükü evet anne olarak fazlası onda ama Bnde kardeşlerimde o anne biz bir şey yapmayalım diyen kişiler değiliz. İşte sormak istediğim de bu hayatı gerçekten düZenli ve bir sıkıntı yokken (sıkıntısı olmadığını biliyorum çünkü her şeyi bana anlatır paylaşır)bu yaptığı neyin nesi?
Evet size hakveriyorum . Ama benim bu çabama sadece kendim içim değil kardeşlerim içinde onlar karşısında pozitif bir anne görmek istiyor. Her hastayım dediğinde küçük kardeşime sana sinirlendim senin yüzümden hasta oldum diyen bir anne değil. Yanlış anlaşılmasın burada annemden şikayet ediyor değilim Allah kimsenin başından eksik etmesin. Benim üzüldüğüm şey kendine eziyet etmesi ve bu şekilde davranarak bizi de üzmesi.ama insanin ruhunun hasta olmasi icin illa ki kotu bir sey yasamasi gerekmez ki. Ornegin insanlar en mutlu olmalari beklenen zamanda yani 9 ay dogumunu ve oncesinde de hamile kalabilmeyi bekledikleri bebeklerini dogurduktan sonra bile hayatlarindan memnun olmayabiliyorlar, depresyona girebiliyorlar. Yani illa elle tutulur gozle gorulur bir problemi olmayabilir. Ama bir psikolog annene onyargi ile yaklasmayacagi icin yardimci olabilir.
Uzatiyorum ama anlasilmak icin ornek verecegim. Arkadasimin maddi durumu cok cok iyi. Bebegi olana kadar kist aldirdi, dis gebelik gecirdi ve kurtaj oldu. Yani 2 yil ugrasti bebek bebek diye ama simdi kizi 1 yasina ve resmen arkadasim istedigi her sey gerceklesmesine ragmen, bir eli yagda bir eli balda diye tabir edebilecegimiz luks bir hayat yasarken hayatindan memnun degil. Olabiliyor yani. İnsanoglu boyle bir varlik. Belki aradigi manevi bir huzur var, belki icinde yaslandikca hayati olumu sorguladigi, yanitlayamadigi sorular korkular ya da bir bosluk var.
Yapıldı. 40 yaş üstü olduğu için kanser tetkikleri falan da yapıldı. Çok şükür bir şey çıkmadı. Ufak tefek hastalıkları var ama onunda tedavisini oldu. Yorumlara bakıldığı üzere sanırım sizlerin de dediği gibi psikolojikKv de böyle sürekli hasta.
Ama gezelim desek turp gibi .
Biz bir gun dayanamayıp hastaneye götürdük . Tam kapsamlı check up yaptırdık . Sağsağlam.
O günden beri oram buram ağrı demiyormuş .
İstersen sen bi check up yaptırmayı deene
Evet bi de ergen gibi trip atmaları varbenimki de öyleydi. biraz azaldı ama insan nasılsın demeye korkuyor.sürekli bi yerleri ağrıyor. dokttora git diyorum. gidersem bi sürü hastalık çıkar günlerce gitmem gerek diye gitmiyor. saçını kurutmuyor öyle geziyor sonra grip oluyor falan filan işte. idare ediyoruz artık
niye böyleler bilmiyorum.bişey diyince de işimi sen mi yapıyosun diye carlıyor:)
yok canim niye sikayet edesin, derdine cozum ariyorsun. Bence doktorun da dedigi gibi fiziksel bir sorunu olmadigina gore psikologa gitse iyi olur. Ben sizi de dusunuyorum, annen iyi olursa, evde yuzu gulerse siz de daha mutlu olursunuz. İnsanlar yaslandikca icleri doluyor. Surekli o bana şunu yapti, şu beni uzdu gibi karamsar dusuncelere daliyorlar, hicbir kirginliklarini silmiyorlar, isitip isitip kendi morallerini bozuyorlar. Hatta eşler gecmis yillardaki kavgalarini hatirlayip vay sen bana şunu demistin moduna giriyor. İnsallah iyi olur annen. Bakis açisi degisir hayata karsi.Evet size hakveriyorum . Ama benim bu çabama sadece kendim içim değil kardeşlerim içinde onlar karşısında pozitif bir anne görmek istiyor. Her hastayım dediğinde küçük kardeşime sana sinirlendim senin yüzümden hasta oldum diyen bir anne değil. Yanlış anlaşılmasın burada annemden şikayet ediyor değilim Allah kimsenin başından eksik etmesin. Benim üzüldüğüm şey kendine eziyet etmesi ve bu şekilde davranarak bizi de üzmesi.
Aynen haklısınızyok canim niye sikayet edesin, derdine cozum ariyorsun. Bence doktorun da dedigi gibi fiziksel bir sorunu olmadigina gore psikologa gitse iyi olur. Ben sizi de dusunuyorum, annen iyi olursa, evde yuzu gulerse siz de daha mutlu olursunuz. İnsanlar yaslandikca icleri doluyor. Surekli o bana şunu yapti, şu beni uzdu gibi karamsar dusuncelere daliyorlar, hicbir kirginliklarini silmiyorlar, isitip isitip kendi morallerini bozuyorlar. Hatta eşler gecmis yillardaki kavgalarini hatirlayip vay sen bana şunu demistin moduna giriyor. İnsallah iyi olur annen. Bakis açisi degisir hayata karsi.
bir de yaslilar sabit fikirli oluyor. Dusuncelerini degistirmek zor. Daha az once kus olan ablalarimi baristirmak icin yarim saat dil doktum bosuna. Abla dediysem buyugu 57 yasinda =))Aynen haklısınız
Aslında annem pek yaşlı sayılmaz. 44 yaşında ama kendini yaşlı sanıyor:) amacımız ona daha yaşlı olmadığının farkına vardırmak:)bir de yaslilar sabit fikirli oluyor. Dusuncelerini degistirmek zor. Daha az once kus olan ablalarimi baristirmak icin yarim saat dil doktum bosuna. Abla dediysem buyugu 57 yasinda =))
Anneniz gerçekten hasta değilse daha fazla ilgiye ihtiyaç duyuyor olabilir. Belki yeterince sevginizi göstermediğinizden dikkat çekmeye çalışıyordur. Ya da gerçekten hasta dır. O zaman iyi bir hastaneye götürüp, tepeden tırnağa baktırın.İyi geceler hanımlar. Uzun zamandır takip ediyorum ama bir derdimi anlatmak için yeni üye oldum. Sorun annem ve onun sürekli hastalıklı hali. Bu durum beni ve kardeşlerimi çok üzüyor. Sanırım özellikle beni üzüyor. Çünkü ben evin en büyük çocuğuyum. Üniversiteyi yeni bitirdim geldim eve. Şu an öğretmenlik yapıyorum. Evin en büyük çocuğu olduğum için annemin hastalıklarına en çok şahit olan bendim. Annem sürekli bir yerim ağrıyor der. Ben kendimi bildim bileli annemin hasta olmadığı bir zaman nadir hatırlıyorum ben bu durum beni artık çok rahatsız ediyor. Sıkılıyorum, bunalıyorum. Nasıl davranacağımı napmam gerektiğini bilmiyorum.bir fikri ve ya düşüncesi olan yardımcı olabilir mi?
Hastaneye götürüp tepeden tırnağa baktırdık. İlgi eksikliği de Yok çünkü sorun da bu işte tüm bunlar varken neden böyle yapıyor?Anneniz gerçekten hasta değilse daha fazla ilgiye ihtiyaç duyuyor olabilir. Belki yeterince sevginizi göstermediğinizden dikkat çekmeye çalışıyordur. Ya da gerçekten hasta dır. O zaman iyi bir hastaneye götürüp, tepeden tırnağa baktırın.
Ben boyun fıtığım Ağrı yapmıyor demedim. Sadece o ağrıyı bende bilirim bilirim dedim. Ve annem boynu ağrıdığı için yatmıyordu.Kendi boyun fitiginiz size ağrı yapmyir diye sanmayın ki bütün boyun fıtıkları aynı belki sizinkisi başlangıç seviyesidir ve evet çok ağrı yapar. Ayrıca fibromiyalji diye bir hastalık var bir sürü hastalıktan beter bana kalırsa.. Annenizin romatizmal bir hastalığı olup olmadığını anlamanız için doktora yönlendirmelisiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?