- 19 Şubat 2007
- 8.459
- 9.530
- 723
Seni çok iyi anlıyorum.Bende de var seninkinin bi türlüsü.
Bizim de kaderimiz böyle işte napalım.
Millette ne anneler var.
Bi de böyle tipler için hayat boyu bidaha görüşmemek, torununu göstermemek falan da kar etmiyo.Hiçbişey ifade etmiyo yani bunlara.Bizi evlat olarak görmüyolar çünkü.
İşte silsen bi dert ele güne karşı rezil oluyosun, silmesen ayrı işkence.İki ucu b.klu değnek.Allahlarından bulsunlar.
tenzih ederek yazıyorum..köpeğin duası kabul olsaydı gökten kemik yağardı diye bir söz var..sanıyorsunuz mu her doğuranın bedduası kabul oluyor..böyle düşünmeyin lütfen
kimsenin sana söyleyecek sözü yargılamaya hakkı olmadığını düşünüyorum ki uzaklaş bence de benzer durumdayım annem öldü babamla o yüzden hep dediğim bir söz var 'herkes çektiğini bilir.' dışardan laf söylemek kolay geliyor hayatı normal olan insanlara
aslında anne mevzu konuları en zor olanlar mesafe koymak iyi annende bir düşünsun hep sen haksız olamazsın. ama her daim üüzüleceksın ancak annen hastalandıginda anlayacak gerçekleri
keşke paralar konuları kArıştıolmasaydı haklıyken haksız durumu düşeceksin
resmen icimi acitti yazdiklarin bende hamileym 4aya yakindir yatyorum fusuk riski var annemin evindeym bana da esime de bebek gibi bakiyo allah razi olsun ona ragmen cok zor.allah yardimcin olsun belli ki cok guclu birisin kendini hic uzme herkese hak ettigi kadar saygi ve deger goster ki uzulme insaallah saglikla bebegini kucagina alirsinEski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.
Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.
Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.
Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.
2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.
Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..
Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.
Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.
Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.
Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.
O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.
Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
resmen icimi acitti yazdiklarin bende hamileym 4aya yakindir yatyorum fusuk riski var annemin evindeym bana da esime de bebek gibi bakiyo allah razi olsun ona ragmen cok zor.allah yardimcin olsun belli ki cok guclu birisin kendini hic uzme herkese hak ettigi kadar saygi ve deger goster ki uzulme insaallah saglikla bebegini kucagina alirsin
Anneniz neden sadece size böyle davranıyor. Hem de en fedakar çocuğu siz iken? Diğerlerini kolluyor, beklenti içinde değil ama konu siz olunca hem her işine koşturuyor hem de sizi ihmal ediyor, en küçük şeyde karşınızda duruyor. Aklım almıyor. Acaba üvey misiniz? ya da annenizce affedilemez bir hata mı işlediniz eskiden? sizi itham etmek için söylemiyorum sadece kafamda bu sorulara cevap bulamadım bir türlü.Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.
Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.
Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.
Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.
2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.
Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..
Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.
Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.
Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.
Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.
O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.
Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Şu konuda kendimi gördüm.. Babamdan kalanların kirasını annem alıyor. Bana bir şey vermiyor.Her şey bir yana kaldırdımm hamileyim çalışıyorum ve zor oluyor anne gel iki kap yemek yap dedim. Daha çok kavga ettiik.Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.
Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.
Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.
Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.
2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.
Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..
Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.
Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.
Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.
Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.
O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.
Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Anneniz neden sadece size böyle davranıyor. Hem de en fedakar çocuğu siz iken? Diğerlerini kolluyor, beklenti içinde değil ama konu siz olunca hem her işine koşturuyor hem de sizi ihmal ediyor, en küçük şeyde karşınızda duruyor. Aklım almıyor. Acaba üvey misiniz? ya da annenizce affedilemez bir hata mı işlediniz eskiden? sizi itham etmek için söylemiyorum sadece kafamda bu sorulara cevap bulamadım bir türlü.
Şu konuda kendimi gördüm.. Babamdan kalanların kirasını annem alıyor. Bana bir şey vermiyor.Her şey bir yana kaldırdımm hamileyim çalışıyorum ve zor oluyor anne gel iki kap yemek yap dedim. Daha çok kavga ettiik.
Bende çok içerleniyorum çok yanlız kaldımm. Ve yanlızlıktan etrafa saldırıyorum..
su konuları görünce yalnız olmadığımı gorup sevınıyorum ama korkuyorum da bıtek benım aılem de değil komple aıle kavramı değişmeye başlamış. anne olunca çocuklarıma ıstemeden bunları yasatmaktan korkuyorum.
P pinkpin canim öncelikle hayirli olsun. Saglikla kucağına alirsin insallah.
Bu durum bi bakima daha iyi olmus zaten sağlıklı bir iliskiniz yok. Kestirip atmak da bir tedavi. Benim annem kardesi ve esiyle surekli sorun yasiyor bunu da hem bize hem babama yansitiyordu. Ne zaman dedi "ne ölüme gelin ne dirime" o zaman rahatladi. Evet basta üzülüyor kafasına takıyordu ama zamanla birakti.
Allaha havale et ve bebegin icin dusunup uzulmemeye çalış
Yaklaşık 3 yil oluyor. Cok rezillikler yaşandı biz de dahil olunca annem kaldiramadi artık. Annemde degil de dayimda ve yengemde asiri derecede pismanlik var. Arada arıyorlar ama annem tamamen sildi. Kafam hic olmadigi kadar rahat bir daha o duruma dusmek istemiyorum diyor.Başkasında okumak değişik oluyormuş.. Allah yardımcımız olsun kader arkadaşım. Bizim de mükafatımız büyük olur inşallah. Ben de sana tavsiye vereyim:) Annenle ilişkini mümkün mertebe en aza indir. Benim gibi tamamen kes demiyorum bak çünkü gerçekten kaldırması zor bir yük. En zoru da kabullenmek.
Senin konuna bakamadım henüz ama önceki konularından hatırlıyorum seni. Sizin problemlerinizin daha aşılabilir olduğunu düşünüyorum. Haklısın günümüzde o eski fedakar anne kavramı giderek azalıyor. Sen yine de annenle aranı iyi tutmaya çalış. Daha sizin bağlar sağlam:)
Sağol karanfilimAllah razı olsun. Kesinlikle kestirip atmak iyi geldi bana. Üzerimden bir yük kalktı sanki. Ne acı anneciğin de aynı şeyleri yaşamış. Allah bundan sonra huzur ve mutluluk versin inşallah.
Kaç sene geçti üzerinden? Annende herhangi bir pişmanlık var mı? Ya da benzeri bir iç acıma durumu falan?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?