Yaklaşık 3 yil oluyor. Cok rezillikler yaşandı biz de dahil olunca annem kaldiramadi artık. Annemde degil de dayimda ve yengemde asiri derecede pismanlik var. Arada arıyorlar ama annem tamamen sildi. Kafam hic olmadigi kadar rahat bir daha o duruma dusmek istemiyorum diyor.
Anneler kutsal değil,annelik kutsal. Yapabilene.
Şu çocuk yapayım bana baksın beni geçindirsin işime gücüme koşsun kafasını anlamıyorum.
İnsanın en değerli varlığıdır evladı,ona böye yaklaşan başkası için ne düşünür tahmin edemiyorum.
Annelik mevhumu taşımıyosan evlattan bi beklenti içine de girmeyeceksin.
Komple cephe almışlar sana. Zarar görüyosun iyi yapmışsın.
bundan sonra nerde hakkınız varsa alın
hiçbir şeye değmez böyle bir kadın
Allah her zaman kendi kendinize yetirsin muhtac etmesın
muhtac oldugunuzda ne oldugu ortada zaten
Annem varken annem yokmuş gibi davranmak istemiyorum. Tamam mirasdan payda istemiyorum yeter ki yanımda ol anne sana ihtiyacım var dedim. Yine işlemedi kadına. Gelmemek için iki kap yemek yapmamk için o kadar bahane üretiyor ki. 3 Hafta sonudur evime gelecek artık eşime annem gelecekmiş diyemiyorum gülmeye başlıyorBaşkasında okumak değişik oluyormuş.. Allah yardımcımız olsun kader arkadaşım. Bizim de mükafatımız büyük olur inşallah. Ben de sana tavsiye vereyim:) Annenle ilişkini mümkün mertebe en aza indir. Benim gibi tamamen kes demiyorum bak çünkü gerçekten kaldırması zor bir yük. En zoru da kabullenmek.
Amin canim benim. Sende bugunleri unutacaksin inşallahDarısı başıma. Haklı kadın.. Anne de olsa kardeş de olsa o tip insanlardan uzak durmak gerekiyor. Geç olsa da anladım. İnşallah bir daha aynı şeyleri yaşamazsınız.
Konunu tekrar tekrar okudum annesinden mi bahsediyor yoksa kaynanasından mı diye ama annenden bahsediyormuşsun varmı böyle anneler cidden ya inanamıyorum gerçekten
Pinkim canım okuyunca üzüldüm gerçekten. Ama sen kendini üzme bence artık hem bak doktorada gitmişsin kistinde küçülmüş çok şükür bence bunları düşün ve mutlu ol.Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.
Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.
Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.
Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.
2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.
Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..
Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.
Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.
Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.
Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.
O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.
Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Canınızı sıkmayın, hep diyoruz ya anne olmak çocuk doğurmak değildir.
Fedakarlık, cefakarlık, şefkat, merhamet, sevgi, saygı ve bir cok duyguyu ayni anda barındırması gerekiyor.
En onemlisi annelik olgunluk isteyen mertebe. Herkeste o olgunluğuna sahip olamıyor.
Yeni bir yasam belirtisi var içinizde.
Artık siz anne olacaksınız.
Evladinizi hayırla,sağlıkla kucağınıza alın inşallah.
Üzülmeyin, sevinin.
Bazen anne bile olsa insanin hayatında ki yük oluyor. Olumsuzluk, huzursuzluk ve mutsuzluk veren bir kişi anne adını almamalı.
Rabbim hayırlı evlat, hayırlı evlada yaraşır hayırlı anne olabilmeyi nasip etsin hepimize.
Pinkim canım okuyunca üzüldüm gerçekten. Ama sen kendini üzme bence artık hem bak doktorada gitmişsin kistinde küçülmüş çok şükür bence bunları düşün ve mutlu ol.
Annene abine karşıda kendini doldurma yıpratma en azından,bundan sonra görüşmek zorunda değilsin hakkın olanı alır görüşmezsin,sonuna kadar hak verdim sana. Umarım herşey senin için daha güzel olur canım
Amin canım. Hayırlısıyla Meleğini kucağına alınca hepsi geçecek unutacaksın hatta arkadaşlar yazmış gerçekten sırtından bir yük kalkacak artıkAmiinn. Ne güzel yazmışsınız. Bazı şeylerin hayırlı bir zamanı var gerçekten. Şu yaptığımı daha önce yapsaydım vicdan azabından ölürdüm. Bebeğim bu yönden de değişim yarattı hayatımda. Gözlerimi açmamı sağladı. Allah herşeyin hayırlısını versin.
Deranım hoşgeldin. Sağol kuzum. Bu da benim imtihanım. Allah beterinden saklasın, inan resmen kafam rahatladı.
ben de sesi çıkmayan evden çıkmayan bir evladım
işlerinde anneme hep ben yardım ederim
kardeşlerim annemin üzerine yürür annem susar benim bi hareketime kızar bağırır beddua eder hıncını benden çıkarır.
annem sizinki kadar olmasa da babam hayatımı mahvetti sevmemenizi çok iyi anlıyorum.
bende de sevgi yok. ama diyorum bu benim imtihanım. anne baba zalim de olsa iyilik etmemiz öf demememiz emredilmiş. öf çektiğim de çok oldu Allah affetsin. Bedduadan korkuyorum demişsiniz. Ben de onların rızalarını almadan ölmelerini istemiyorum. Bence durumunuz kötü değilse boşverin anneniz kirayı alsın, vefat edince ya da mal satmaya kalkarlarsa hakkınızı o zaman istersiniz. Kiraları da sizi büyüttüğü zamana sayın. Saygı duymasanız bile karnınızda taşıdığı doğurduğu için göstermelik saygı gösterin. Kısaca Allah için sabredin. Gerçekten anne babayla imtihan en zor imtihanlardan, çıkış yolu kapalı inandığmız değerlerce. Elden gelen tek şey sabır ve dua.
Amin canım. Hayırlısıyla Meleğini kucağına alınca hepsi geçecek unutacaksın hatta arkadaşlar yazmış gerçekten sırtından bir yük kalkacak artık
Pinkim senin konunu az çok biliyordum ama bu kadar derinlemesine bilmiyordum,çok üzüldüm canım.Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.
Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.
Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.
Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.
2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.
Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..
Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.
Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.
Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.
Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.
O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.
Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Canım benim ihtiyacın yoksa alma derimHala korkuyorum böyle birşey yaparsam beddua eder mi diye. Tereddütteyim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?