Tek çocuk yalnızlığı..

Tek çocuk değilim, bir abim var. Keşke olmasaydı da tek çocuk olsaydım...

Sayesinde mutsuz bir çocukluk geçirdim. Evlendim, çocuğum oldu. Hala anlaşamayız, daha doğrusu anne babamızdan başka tek ortak noktamız yok. Oturup konuşacak birşeyimiz yok. Eşimin erkek kardeşiyle ya da yeni tanıştığım bi insanla bile çok daha iyi anlaşıp sohbet edecek şeyler bulabiliyorum. Ama abimle yok...

Allah korusun, annemi babamı kaybetsem de bir yakınlığımız olacağını sanmıyorum.

Benim de 3,5 yaşında bir oğlum var. Bir de kızım olsun isterdim ama hiç hazır değilim, uzun bi süre de hazır olacağımı sanmıyorum. Belki hiç cesaret edemeyeceğim ve oğlum tek çocuk kalacak. Ama 4-5 yıl sonra cesaret edip de ikinci bir çocuğum olsun dersem, oğlum için değil kendim için isterim.

Çünkü çok iyi biliyorum ki her kardeş ilişkisi o etrafta görüp imrendiklerimiz gibi değil...
 
Bizde üç kardeşiz heryere ablam annem ben gideriz erkek kardeşi bide çok severim iyi ki kardeşlerim oglum 2,5 yaşında üç aylık hamileyim çocuk bizi oyun arkadaşı biliyo kuzenlerine gidince deli oluyo Nası oynayacağını şaşırıyor tercih sizin ama ben hep kalabalık aile hayal ederdim
 
valla ben tek çocuğum.çocuğunuza kendine ait zamanları nasıl değerlendireceği konusunda yardımcı olun.yani tek çocuk olduğu için sürekli sizlerle olması gerektiğini düşünmeyin ve de düşündürtmeyin.kendi kendine yetmeyi öğrensin yani.kardeş konusuna gelince ben ilkokul 5teyken annemler bana sordu kardeş ister misin diye bana niye soruyosunuz siz bakıp büyüteceksiniz dedim eksikliğini hissettim mi bu yaşıma kadar hayır.belki de o duyguyu tatmadığım için bi eksiklik olmadığını düşünüyorumdur bak onu da bilemem şimdi.hiç kafanıza takmayın tek çocuk diye de çok üzerine düşmeyin.kendi ayakları üzerinde durmayı ne kadar erken öğrenirse o kadar iyi oluyor bizler için.
 
6 kardesiz.

Benimle mesela sadece 2 kisi olan anne baba degil, ablalarim abilerim de ilgilendigi icin şahsen tek cocuk olanlardan daha fazla ilgiyle hic sıkılmadan buyudum.

Tabi disardan herkes empati yaparak yorumluyor ama yasanmis versiyonu bu sekilde.

Cok guzel gunlerdi yani. Bir ablam ders calistirir, oburu okula goturur, abim el arabasiyla gezdirirdi annem kazan kazan puding yapardi dibini yerdik. Zaten 6 cocugun hepsi ayni gun dogmuyor, arada yas farki oluyor.

Kendim daha 1 tane bile dogurmadim buarada ama kardes olmak da cok guzel
 
Maalesef öyle, herkes kardeşiyle iyi bir ilişki içerisinde olamıyor, o bağ kurulamayabiliyor.
Kızım tek çocuk, ne biz başka çocuk istedik ne de o kardeşi olsun istedi, bu durumdan biz de o da mutsuz değiliz.
 
5 kardesim.cok.sukur guzel anilara sahibim..iyiki kardeslerim bar.

Esim 4 kardes.Tek cocuk olmayi cok istermis.3 kiz kardesi var dusman basina.

Benim suan bi kizim var.ins rabbim acisini gostermesin
 
Her çocuk küçükken kardeşlere özenir ve ister ama bebek istemez aynı yaşta kardeş ister kardeşi olsun hayatta yalnız kalmasın şu bu hikaye ya çocuğunuzu tanıyan sizsiniz kıskanç bir çocuksa hiç aklınıza gelmesin kardeşi olmadı diye mutsuz olan biri tanımadım ben daha o sürekli oyun oynadığı için kuzen görünce mutlu oluyor benim eşimin kardeşi neredeyse o 17 yaşındayken doğmuş kv hatta yalnız kalmasın ileride biri olsun yanında diye düşünmüş hani bize bir şey olursa diye her neyse eşim kardeşine ölür biter onun tek lafına her şeyi yapar ama sohbetlerimizde kardeşi ilk doğduğu zaman mutsuz olduğunu ilk iki sene kabul edemediğini ondan önce hayatının cok güzel olduğunu anlatır hala şu yaşta bile içten içe kardeşini kıskanır seviyor ama kıskançlık var düşün kazık kadar adam 7 yaşında çocuğu hala kıskanır. Bazı insanın mizacı budur kıskanç biridir yalnızlığı sever çocuğunuzu gözlemleyin ona göre karar verin
 
Kardesim var.
Ne kdr kavga etsemde kizsamda benden cok farkli olsada kardes bambaska. Her zmn yanimda oldugunu bildigim ona her zmn yetisecegimi bilen.. pespese evlendik ikimizde dugun gunu ve tum ozel gunlerde birbirimize sigindik.
Benim tanidigim tum tek cocuk buyuyenlerde farkli bir duygu var. Bunu disardan sezebiliyorum ama aciklayabilmem imkansiz. Bence kardes sart. Esimde 3 kardes ve ikiside bana can oldular.
Ailemde tek cocuk kalan bir kisi var. Ve annesi cok pisman. Su an 15 yasinda. Hep.bi tarafi kirgin kaliyor. Artik digerleri de buyudu iyice arkadas gibi oldular.
Allah sizede hakkinizda hayirlisini kismet etsin. Ama benim icim acidi uzuldum.
 
Kesinlikle bir daha anne olmayı düşünmüyorum. Bu şartlarda bu hayat savaşında de tek çocuk olması daha iyi diye düşünüyorum.
 
Bizde 4 kardeşiz. Başım sıkıştığında ya da bişey olduğunda ilk onlarla konuşurum çok arkadaşım yoktu çünkü ihtiyacım olmadı en yakın arkadaşım 22 ay büyük olan ablamdı. Bana kalırsa en az 2 çocuk şart. Çünkü siz bu dünyadan gittiğinizde çocuğunuzun yanında bir kardeşi daha olsun tutunacak..
 
Ben 2. Bebegi cokkk istiyorum.
Fakat calisan biri oldugum icin bakici kres oyle zor ki
Oglum biraz buyusun 30umu gecmeden istiyorum
 
Bende tek çocuğum. İmkanınız varsa tek bırakmayın bence. Kardeşsizlikten kuzen aşığı oldum ben :)
Bana kalırsa cidden eksiklik.ama şartlar durum müsade etmiyorsa o ayrı.
 
Benim için kardeşlerim anne babamdan bile önce geldiği için tek çocuğa sıcak bakamicam. Nasip olursa da 2 ya da 3 çocuk isterim
 
Nerede oturuyorsunuz merak ettim, mahsuru yoksa?
 

Bu konuda için tasalanmak için biraz geç kalmışsınız sanki. Şimdi hamile kalsanız aralarında 8.5 yaş olacak ve erişkinlige kadar sizin bahsettiğiniz paylaşımları yaşayamayacak zaten. O yüzden dert etmek niye?

Daha aktif bir çocuk olması için ona destek verebilirsiniz belki. Arkadaşları ve akraba çocukları ile daha yoğun programlar yapmaniz ona da iyi gelir. Yaşıtları birlikte vakit gecirecegi hobiler edindirin
 

Üzülme canım babası başkasıyla evlenip kardeş yapar.
 
3 kardestik kucukken cok ama coookk eglenceliydi. Kavgalar geceleri habersiz birbirimizi boyamalar neler neler. Ama simdiiii hepimiz ayri sehirlerde kopuk hayatlar malesef kardes candir ama sizin durumunuzda onemli yetebilecekmisiniz kardesi istiyor diye degilde siz isteyince yapin. Benim iki kizim var 1.5 yas var aralarinda cok guzel oynuyorlar kavga ediyorlar bazen sadece durup onlari izliyorum ve dusunuyorum aceba buyuduklerinde nasil olacaklar. Haa benim ikincisi supriz oldu olmasa bende tek cocuk taraftariydim.
 
Tek çocuk olmayı ben devamlı oğlumda gözlemliyorum. şartlarımız böyle deyip, ona göre çözümler bulsam da, sıkıntılı buluyorum bu durumu aslında. En başta oğlum için, çocukluğundan çok şey çalınmış gibi hissediyorum, oynayacağı oyunlar, yapacağı yaramazlıklar, gülüşmeler, sofralar. Hem onun hayatını gözlemlediğimde, hem de kardeşi olan çocukları gözlemlediğimde.

Bu yüzden bu konuyu açtım aslında, özellikle tek çocuk olanların hissiyatını öğrenmek için.

ve evet, ben de tek çocuk annesi olarak, kesinlikle tek çocukta kalmayın tavsiyesi veriyorum etrafımdakilere sizin gibi :)

etrafımızda bu kadar çok çocuklu aile olmasaydı belki çok farketmezdi oğlum ama bir çok kuzen olunca kendi de özeniyor. Ben bu konuyu ona hiç açmıyorum. çok hareketli bir hayatımız var. Bir şekilde koşturup duruyoruz. Evde oturup sıkılmıyor ama tek dolaşmaktan sıkılıyor. Devamlı beraberimizde birilerinin olmasını arıyor.

Küçükken annem bizi bu kadar gezdirse, bayram ederdik herhalde. Her yer bir oyun olurdu. Mesela sünnet olmak için onu hastaneye götürdüğümüzde, normal, heyecanlı bir gündü bizim için. O günden kalan başında ben, babası üçümüz ve sohbet filan olacaktı hatırasında kalan. Ama Halası kuzenlerini getirmiş hastaneye sürpriz yapıp. nasıl sevindi oğlum, anlatamam. Ellerinde üç oyuncakla sünnetin nasıl geçtiğini bile anlamadı bile operasyonun.
 
Ben de tek çocuğum ve oğlumda tek olarak kalacak.Hic bir zaman tek çocuk eksikliğini yaşamadım ve oğluma da yasattirmayacagim ülkenin şartlarını görüyorsunuz yarin ne olacağımız belli değil maddi manevi 1 çocuk olsun ama layiki ile yetişsin diye düşünenlerdenim çünkü ben de böyle yetistirildim
 
Köpek almak Bize pek uymayacaktır, hem yerden ötürü, hem de çok gezdiğimiz için. Kaplumbağalarımız var, bakımı en kolay hayvan, onları bile giderken bir yerlere bırakmak sıkıntı oluyor.

Kreş olayları ise bizim için çoktan bitti, 3. Sınıfa gidiyor bizim bücürük :) ki o yaşlarda çok ihtiyaç hissetmiyordu zaten, kreş işe yarıyordu. Ve eğlendirmesi de basitti. Biz kolayca oyalıyorduk. Çalışıyordum, sabah 6 da kalkıp beraber faaliyet yapıyorduk. 7 yaşından sonra birden başlıyor o ihtiyaç ve anne babayı aşıyor çocuk. Kendi denklerini arıyor.

Ben de sizin gibi düşünüyordum. Hatta bir arkadaşımla aynı senede çocuğumuz oldu, oğlum bir yaşındayken, arkadaş hamile kaldı. Üzülmüştüm durumuna, Allah korusun diyordum. Aradan 8 sene geçti. Şimdi o arkadaş oğlumun gitmeye can attığı yerlerden. Başta tabi ki ben rahattım, o yoruluyordu. Şimdi ben yoruluyorum, o rahat. İşini gücünü yapıyor, çocuklar

Onlara gittiğimizde, çocuklar kayboluyor birden. Onlar içerde oynuyor, biz oturuyoruz.işini gücünü yapıyor, çocuklar gerekli olduğunda onun yanına geliyor. Ki bu bana çok garip gelen bir durum. Çünkü oğlum normalde hep anne bak, anne gel, anne oynayalım modunda evde. İşimi gücümü yaparken bile, onun ne yaptığını organize etme durumundayım eğer televizyon ve tabletin karşısında kalmasını istemiyorsam.

Arkadaşsız bırakmıyorum. Ama bunun için ben çok yorucu. Yazları mahalle çocuklarını topluyorum. Kuzenleri devamlı gidip geliyor. Tabi anneleriyle beraber, devamlı bir misafir ağırlama hali. Oynasın diye devamlı kuzenlere götürme. Ben tv izlerken içerde oyalansınlar işte durumu olmuyor.

Çocuklar gelince anneler dağıtma etme modunda, ben bırakınız oynasınlar, yeter ki oynansın o oyuncaklarla, minderlerle modUndayım.

Artı bir çocuğun boşluğunu bir sürü kalabalık doldurmuyor anlayacağınız.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…