Hanımlar teşekkür ederim yorumlar İçin, tek tek yorum yapamadım. Kusura bakmayın öncelikle...
Konuştuk.. Öncelikle şuna değinmek isterim..
Ben önceki dönemde hazırladığım protokolde ondan hiçbir talebim olmadığını madde olarak yazmıştım zaten.. hani biliyordu onun arabasında bilmem neyinde gözüm olmadığını.. babam gerek yok kızım, ben sana yardım ederim alırım bir araba demişti..
Onun hiçbir şeyine ihtiyacın yok senin demişti..
Bu kişi bunu biliyor ve evin kredisini benden mal kaçırmak adına mı çektiriyor kardeşine inanın hiç bilmiyorum ve niyetini tam olarak bilemeyeceğim de .. hani yalan makinasına sokup ta gerçek fikrini anlama şansım yok maalesef ..
Bu evde dedim oturmamakta kararlı mısın, yani kardeşin adına kredi çekip ev almaya kararlı mısın dedim.. evet dedi,bu evde oturmak istemiyorum dedi.. bu evde oturmak istemeyişimin sebebi sensin dedi.. beni zan altında bırakmak istedi burda ve beni ailenle yüz göz ettin dedi..
Ailem olaylara dahil oldularsa ,onun sesini yükseltmesinden dolayı aşağıdaki yaşlı dedem,babannem endişelenip olaya müdahil oldular .. burda benim kabahatim ne ? O düzgünce aramızdaki problemi benimle çözmeye çalışsaydı ,kimseyi olaya dahil etmeseydi yüz göz olmayacaktı..
Ondan sonra ben evlendik evleneli maddi sıkıntı çekiyoruz ,önce eşya borcu,sonra araba ,şimdi de ev dedim..
Bizim seninle zaten çok yolunda giden bir evliliğimiz yok,maddi problemler de bir evliliği zora sokar zaten dedim. Kardeşimin üzerine olan ev seni neden rahatsız ediyor böyle,ödemeye de yardım edecekler dedi ve ben ilk defa dünyanın binbir türlü hali var, ilerde bir gün bir ayrılık durumu olursa benim hiçbir güvencem yok dedim.. hanım efendinin derdi başkaymış, 10 yıl sonra benden ayrılacak olan şimdi ayrılsın dedi...
Öyle mi dedim öyle dedi..
Ayrılma fikri sadece benden değil,senden de olabilir dedim, ben nasıl güvenebilirim dedim..
Koşarak geldi ,Kuran -ı Kerim i eline aldı ve el bastı,bizde gelinliğiyle giren kefeniyle çıkar ben ayrılacak değilim dedi.. döndüm dedim ki sen 5 yıl önce de bugünkü insan değildin dedim,çokdeğiştin, insanların fikirleri duyguları davranışları değişiyor, ben nasıl güveneyim dedim..
Ki bugün bana telefonda konuşurken elinde imzalı dilekçe var,git ver mahkemeye dedin dedim..
Bunu anan sendin,her durumda bundan sonra bunu anacaksın nerden bileyim ben dedim..
Benim üstüme yıktı onu anma sebebini de...
Yani hanımlar, bu defa gerçekten bitti..
Benim karşıma ya bu evde oturacaksın,ya da ayrılacağız diye seçenek kokuyorsun diyor..
Ben seçenek koymadım dedim, tapusu bizim üstümüze olmayan evi istemiyorum dedim,100 kişi çevir ve herkese sor bunu ben değil kimse kabul etmez evlilikte dedim..
Ev Alman şart değil,madem kiraya da çıkar,imkanlar el verince ev alırdık dedim...ona da yok..
Ben de önümü görmediğim bir şeyin içine girmeyi göze alamadım, 10 yıl sıkıntısını çekeyim,yeri gelip ödemesine de yardım edeyim, ama bir şey olsun ipler kopsun hiçbir hak talep edemiyorum ve dımdızlak ortada kalıyorum.. o zaman çok pişman olurdum...
Şimdi üzülüyorum,ama geçer inşallah..
Belki de hayırlısı bu.. ilerde üzülmektedir şimdi üzülmek daha iyi değil mi ..
