Tereyağlı pilav ile özlem arasındaki o ince çizgi

2 aylik evliyim ben de baska sehire geldim.gecen sabah kalktim cocuk gibi annemi ozledim diye agladim.zaman zaman ben de ayni duygulari yasiyorum omur gecerken onlari yalniz biraktim mi diyorum ama onlarda ayni yollardan gecti.hayati bagimli olarak geciremeyiz.guzel anilarimiz var birgun hayat bitse de ne guzel yasadik diyecegim.cok guzel anilar biriktirdik birlikte bunlari yasayamayanlarda var diyecegim ve diyorumda.
 
ya anne ya da babası ölmüş olanlar? ya da anne, babası ağır hasta olanlar? onlar ne yapsınlar..
aileniz çok şükür yaşıyor , size düşense onları her gün arayıp yanlarında olduğunuzu hissettirmeniz.. gurbette olmak elbette zordur, ama emin olun daha zor acılar da var anne-babaya dair..

Tam bunu diyecektim, siz yazmissiniz.

Konu sahibiyle ayni yastayim, annemi 1,5 sene evvel kaybettim. Ve ne zaman anne kiz gorsem icim sizlar. Her bayram esime sarilir aglarim, annemle oturdugum eve cok yakin suan evim, onunden gecsem icim sizlar. Cocuklugumu ozlemeye vakit kalmiyor annemi ozlemekten.
Gercekten sukredin...
 
Şehir değiştirmek ne ki.. Ablam dünyanın bir ucuna Avustralya ya gitti. Sonra boşandı, ama yeğenin oranın vatandaşı ve babası izin vermediği için tr ye dönüş yapamıyor. Senede bir görürsek şanslıyız..
Çocuk bebekliğinden beri kesit kesit hafızamda. 6 aylık hali var, ama 1,5 yasında nasıldı neler yapardı bilmiyorum mesela :(
 
Of bende evliligimin yaklaşık ilk bir yılında aileme ihanet etmiş gibi hissediyordum.
Örneğin eşimle gezip , eğleniyorsam hemen aklıma onlar geliyordu.
Birde şöyle düşünün anne ve babanız da ailesinden kopup bir aile kurdu ve siz oldunuz sizinde günün birinde bir bebeğiniz olduğunda daha iyi anlayacaksınız.Şuan ki hayatınıza daha iyi adapte olacaksınız.
Elbette ki kimse anne baba gibi olmuyor ama kendi aileniz oluyor.

Annenizin yaptığı kadar olmayabilir ama siz yapın mayalı poğoçaları, vanilya kokulu kekleri siz kokutun apartmanı.. :KK54:
Evet ben yapıyorum ve tıpkı anne kokuyor o zmn ev :KK68:
 
Ne zaman halka şeker görsem annem babamla yürüdüğüm sonrasında zafere ulaştığım halka şekerler geliyor aklıma, tereyağlı pilav ,Binadaki mayalı poğaça kokusu , vanilyalı kek kokusu hepsi herşey annem yapmış gibi annem babam gibi kokuyor bazen ortalik .


26 yaşındayım annem babam hayatta ALLAHA ŞÜKÜR ama 2.5 yıllık evliliğimde ilkkez bugün çocuk olmak istedim binadan girdiğimde aldığım yemek kokusu sonrası kapıyı yumruklayip karşılaşmak istedim sonra ağladım eve gelip .Hayatımın en zor kararını evlenip şehir değiştirerek yaptım ve sevdiğim adam için bir dakika düşünmedim bile bencillik mi yaptım aileme ? eşimi seviyorum onunla mutluyum ama bazen düşünüyorum ömürler günler eksiliyor ve ben yokum annemle babamın yanında. Sizde de benim gibi derin manevi düşünceler oluyor mu ?
Ben ayni şehirdeyim ailemle ama inanlı her gidip geldiğimde onlardan ayrılmak cok üzüyor ki 2gune bi beraberiz ama cok ozluyorum eve gelince bile hemen telefona sarılıyorum 1 senelik evliyim herseyi takıyorum gulsem bile onlar yanımda yokken gülemiyorum üzülüyorum kaynanama anne bile diyemiyorum anneme ihanet etmiş gibi hissediyorum annem kızıyor ayip.de diye ama yapamıyorum cok zor .sukur yaşıyorlar birgün bisey olacak diye gece bile kalkıp ağlıyorum :(
 
Artık bir yetişkinsiniz.
O tereyağlı pilavı kendiniz yapacak yaştasınız.
Defalarca yazılmış ama ben de yazayım herkes ailesinin dizinin dibinde otursa yeni aileler oluşmazdı.
Hayat bu kadar duygusallığı kaldırmıyor.
 
Ben ayni şehirdeyim ailemle ama inanlı her gidip geldiğimde onlardan ayrılmak cok üzüyor ki 2gune bi beraberiz ama cok ozluyorum eve gelince bile hemen telefona sarılıyorum 1 senelik evliyim herseyi takıyorum gulsem bile onlar yanımda yokken gülemiyorum üzülüyorum kaynanama anne bile diyemiyorum anneme ihanet etmiş gibi hissediyorum annem kızıyor ayip.de diye ama yapamıyorum cok zor .sukur yaşıyorlar birgün bisey olacak diye gece bile kalkıp ağlıyorum :KK43:
Evet en azından aynı sehirdeymişsiniz büyük şans ben misafir geleceği zaman bile keşke biri olsa ne biliyim annem akraba en uZak tanıdığım biri bile olsa gorusmek istiyorum kimse yok yaşadığım şehirden daha zor
 
Kis aylarinda ozellikle aksamlari disari ciktigimda havadaki komur kokusu, sabah erken uyandigimda hala cizgi film izlemem, karanlikta tv isigi ile oturmak, soba, salam kizartmak gibi seyler de bana cocuklugu hatirlatir. Annemi ve babami. Simdi ikisi de yok. Bu yuzden ne gittigim sehrin önemi var ne de baska seyin.
 
Kis aylarinda ozellikle aksamlari disari ciktigimda havadaki komur kokusu, sabah erken uyandigimda hala cizgi film izlemem, karanlikta tv isigi ile oturmak, soba, salam kizartmak gibi seyler de bana cocuklugu hatirlatir. Annemi ve babami. Simdi ikisi de yok. Bu yuzden ne gittigim sehrin önemi var ne de baska seyin.
Allah rahmet eylesin. O halde bu saydillarinizin bendede yeri büyük
 
Ne zaman halka şeker görsem annem babamla yürüdüğüm sonrasında zafere ulaştığım halka şekerler geliyor aklıma, tereyağlı pilav ,Binadaki mayalı poğaça kokusu , vanilyalı kek kokusu hepsi herşey annem yapmış gibi annem babam gibi kokuyor bazen ortalik .


26 yaşındayım annem babam hayatta ALLAHA ŞÜKÜR ama 2.5 yıllık evliliğimde ilkkez bugün çocuk olmak istedim binadan girdiğimde aldığım yemek kokusu sonrası kapıyı yumruklayip karşılaşmak istedim sonra ağladım eve gelip .Hayatımın en zor kararını evlenip şehir değiştirerek yaptım ve sevdiğim adam için bir dakika düşünmedim bile bencillik mi yaptım aileme ? eşimi seviyorum onunla mutluyum ama bazen düşünüyorum ömürler günler eksiliyor ve ben yokum annemle babamın yanında. Sizde de benim gibi derin manevi düşünceler oluyor mu ?
Sen sehir degistirmissin ben ulke degistirdim sevdigim adam icin. Sen yine istedigin zaman gidip gorebilirsin ben ha deyince gidip goremiyorum. 4 senede 1kez gittim oda toplasan 10 gun etmez. 24 yasindayim. Bence sukredecegin cok sey var. Dusunuyorum bazen gurbetlik gercekten cok zormus....
 
Ben ayni şehirdeyim ailemle ama inanlı her gidip geldiğimde onlardan ayrılmak cok üzüyor ki 2gune bi beraberiz ama cok ozluyorum eve gelince bile hemen telefona sarılıyorum 1 senelik evliyim herseyi takıyorum gulsem bile onlar yanımda yokken gülemiyorum üzülüyorum kaynanama anne bile diyemiyorum anneme ihanet etmiş gibi hissediyorum annem kızıyor ayip.de diye ama yapamıyorum cok zor .sukur yaşıyorlar birgün bisey olacak diye gece bile kalkıp ağlıyorum :KK43:
Sukur ama uzak yakın evden çıktığın zaman aynı özlem başlıyor ALLAH başımızdan eksik etmesin :dua:
 
Sen sehir degistirmissin ben ulke degistirdim sevdigim adam icin. Sen yine istedigin zaman gidip gorebilirsin ben ha deyince gidip goremiyorum. 4 senede 1kez gittim oda toplasan 10 gun etmez. 24 yasindayim. Bence sukredecegin cok sey var. Dusunuyorum bazen gurbetlik gercekten cok zormus....
Sizin için daha zordur .araya vize bilmem ne olaylarıda girse iyice gözüm korkar karamsarliga kapilirdim ama belkide böylesi hayirliymis diyorum canları sağ olsun .inşallah kısa vadede kavusursunuz sevdiklerinize
 
Ne zaman halka şeker görsem annem babamla yürüdüğüm sonrasında zafere ulaştığım halka şekerler geliyor aklıma, tereyağlı pilav ,Binadaki mayalı poğaça kokusu , vanilyalı kek kokusu hepsi herşey annem yapmış gibi annem babam gibi kokuyor bazen ortalik .


26 yaşındayım annem babam hayatta ALLAHA ŞÜKÜR ama 2.5 yıllık evliliğimde ilkkez bugün çocuk olmak istedim binadan girdiğimde aldığım yemek kokusu sonrası kapıyı yumruklayip karşılaşmak istedim sonra ağladım eve gelip .Hayatımın en zor kararını evlenip şehir değiştirerek yaptım ve sevdiğim adam için bir dakika düşünmedim bile bencillik mi yaptım aileme ? eşimi seviyorum onunla mutluyum ama bazen düşünüyorum ömürler günler eksiliyor ve ben yokum annemle babamın yanında. Sizde de benim gibi derin manevi düşünceler oluyor mu ?
Bende aynı senin gibiydim bırakıp başka bisehire gitmiştim dua et hayattalar ben babamı kaybettim ama bu psikolojiden cikmalisin olurda Allah korusun onlardan birini kaybettiginde kendini asla affetmiyosun o suçluluk duygusuyla yaşamak öyle zorki
 
Back
X