- 2 Eylül 2009
- 259
- 72
- 34
-
- Konu Sahibi gul_perisi
- #1
çok zorlanıyorum hayatı yaşarken sabah olunca güne başlamaktan, işe gitmekten, yolda gördüğüm insanlara selam vermekten, konu komşuluk yapamamaktan, kendimi bir birey yerine koyamamaktan, kendime saygımın olmamasından, bir yetişkin gibi hissetmemekten, eşime bir eş gibi, anne babama evlat , kardeşlerime abla, ablama kardeş.... olamamaktan, sürekli kendimle uğraşmaktan hayatı kaçırdığım için mideme giren ağrılardan kendi kendime hayatı zehir ediyorum.
27 yaşındayım, psikolojik destek alıyorum, şu anda hamileyim ve kafamdaki düşünceler beni rahat bırakmıyor, sürekli bir iç sıkıntım var. Ben kendimi bildim bileli böyleyim , anı yaşayamıyorum . sürekli kendimi eleştiriyorum, akışına bırakamıyorum, başkalarının yanında kendimi kasıyorum, kendimi anormal buluyorum, toplum içinde ailem eşim iş ortamım dahil hep rol yapmaya çalışıyorum ya da aşırı sessiz olup her zaman yaptığım gibi sadece izliyorum konuşmaya cesaret edemeden.... kafam çok dağınık biraz karışık oldu kusura bakmayın.
Şu anda yaşadığımız, bizi engelleyen gerçek performansımızı ortaya koymamıza mani olan şeyler hep küçüklüğümüzden gelen yaşadığımız travmatik olaylardan kaynaklanır, bu travmalardan kurtulmak için EMDR terapisi alıyorum, ancak işe yarıyor mu yaramıyor mu tam anlamış değilim ve halen kafamda oturtamadığım şeyler var bu yöntem ile ilgili, öncelikle kızlar bu terapi hakkında tecrübesi olan var mı sormak istediğim bir kaç şey var.
bunun dışında benim gibi kendiye ilgili problemler yaşayanlar bu düşüncelerden kurtulmuş olanlar bana tavsiyeleriniz var mı, bana destek verecek beni anlayacak birilerine çok ihtiyacım var
teşekkür ederim benimle ilgilenip araştırmışsınız , daha önce ilaç kullandım, ancak bana fayda sağlamadı çünkü ilaçlar iyileştirmiyor sadece çok yoğun düşüncelerden biraz uzaklaştırıyor , sorunları erteliyor yani , ilacı bırakınca yine aynı sorunlarla boğuşunca anlıyorum bir işe yaramadığını. bebek planlıydı lütfen önce şu problemlerini atlatıp sonra bebek düşünseydin demeyin, çünkü evliliğimde 4. seneye girdim ama ben hala aynı benim. yani bu zaman kadar erteledim ilaç kullanarak bir şekilde bertaraf ettim belki düşüncelerimi ancak iyileşmedim.Hiç ilaç kullandınız mı? Bebek planlı mıydı?
EMDR tedavisini şimdi araştırdım. Ama doktorunuz sizde faydalı olacağını düşündüyse olur bence. Ama bazı şeylerin işe yaramasını sağlayan bir faktör de inanmak. Düzeleceğinize, yeniden mutlu olacağınıza inanırsanız ancak tedavilerinizden olumlu sonuçlar alırsınız. Sizi şüpheye iten şeyler internetteki araştırmalarınız falansa onları bırakın. İnanmaya, olumlu düşünmeye çalışın.
teşekkür ederim benimle ilgilenip araştırmışsınız , daha önce ilaç kullandım, ancak bana fayda sağlamadı çünkü ilaçlar iyileştirmiyor sadece çok yoğun düşüncelerden biraz uzaklaştırıyor , sorunları erteliyor yani , ilacı bırakınca yine aynı sorunlarla boğuşunca anlıyorum bir işe yaramadığını. bebek planlıydı lütfen önce şu problemlerini atlatıp sonra bebek düşünseydin demeyin, çünkü evliliğimde 4. seneye girdim ama ben hala aynı benim. yani bu zaman kadar erteledim ilaç kullanarak bir şekilde bertaraf ettim belki düşüncelerimi ancak iyileşmedim.
birilerinin desteğine çok fazla ihtiyaç duyuyorum biri çıksın karşıma hayatımı etkilesin bana destek olsun şu yanlış algılarım neyse tek tek uyarsın bak burada böyle düşündüğün için böyle davranıyorsun desin çeksin şu bunalımdan beni istiyorum. belki yakın bir arkadaş ilgisine ihtiyaç duyuyorum, belki de hiç tanımadığım bir insanın karşıma çıkmasını bekliyorum , buraya da bu düşünceyle yazıyorum belki de
bende farkındayım tüm bunların ve bu durum beni dahada çok endişelendiriyor bebeğime iyi bir gelecek sağlayamamaktan yetersiz bir anne olmaktan çok korkuyorum ki daha bir yetişkin olarak davranmakla alakalı problemler yaşarken üstüne birde bu kaygılar beni dahada kötü yaptı. ilaç kullandığım dönem terapi almadım , ilaçlar kaygımı azalttığı için bir şekilde idare ediyordum gene. ilaç kullanırken terapiye ücretlerinden dolayı düzenli olarak gitmedim bütçemizi çok etkiliyor diye. ancak şimdi farklı düşünüyorum burada açtığım bir konunun da etkisi oldu bu düşüncemde burada aldığım yorumlarda kanser olsan pahalı diye tedavi görmeyecek misin diye bir yorum almıştım ve bu gerçekten düşüncemi değiştirdi maddi açıdan zorlansamda şu anda düzenli olarak gitmeye çalışıyorum ancak terapilerde beklediği sihirli değnek dokunuşunu yapmıyor insana yani çok uzun ve sabır isteyen bir süreç benim durumum. Sizin süreciniz nasıl gidiyor, sıkıntılarınız benimki ile benzer şeyler miydi. Allah sizede şifalar versin ve hayırlısıyla sağlıkla evladınızı kucağınıza almayı nasip etsinÜzgünüm diyeceğim. Çünkü bir bebek bunu hakediyor. 4 yıldır evliyim. Terapi gördüm, ilaç kullandım. Bunları bebek için yaptım. 33 yaşında olmama rağmen doktor tamam demeden bebek düşünmedik. Çünkü bebek böyle bir şey. Bir canlı, bir karakter, bir insan. Zamanı geldi diye, yaşımız geçiyor diye değil ona huzuru mutluluğu sağlayabiliyorsak olması gereken bir şey. Sorunlarınız eften püften gelmedi bana, hani basit bir şeyler değil. O yüzden diyorum ben. Türk milleti olarak bebeği kendimiz için yapıyoruz halbuki kendimizi bebeğe hazırlamamız lazım önce.
İlaçla beraber terapi aldınız mı? İlacı ne kadar kullandınız? Evet ilaç yoğun düşüncelerden uzaklaştırıyor ki, sorunlarımıza eğilebilelim, sorunların sorun olmadığını anlayabilelim. Ve iyi hissetmeye başlamadan da bırakılmaması gereken şeyler onlar.
genelde terapistler sorar ya küçükken başına kötü bir olay geldi mi cinsel taciz vss.. gibi bende böyle bir travma yok , benim travmadan kastım, küçükken fazla eleştirilmek, şartlı sevgi ile büyümek vs. gibi şeylerYaşadığınız travmalar neler peki?
bende farkındayım tüm bunların ve bu durum beni dahada çok endişelendiriyor bebeğime iyi bir gelecek sağlayamamaktan yetersiz bir anne olmaktan çok korkuyorum ki daha bir yetişkin olarak davranmakla alakalı problemler yaşarken üstüne birde bu kaygılar beni dahada kötü yaptı. ilaç kullandığım dönem terapi almadım , ilaçlar kaygımı azalttığı için bir şekilde idare ediyordum gene. ilaç kullanırken terapiye ücretlerinden dolayı düzenli olarak gitmedim bütçemizi çok etkiliyor diye. ancak şimdi farklı düşünüyorum burada açtığım bir konunun da etkisi oldu bu düşüncemde burada aldığım yorumlarda kanser olsan pahalı diye tedavi görmeyecek misin diye bir yorum almıştım ve bu gerçekten düşüncemi değiştirdi maddi açıdan zorlansamda şu anda düzenli olarak gitmeye çalışıyorum ancak terapilerde beklediği sihirli değnek dokunuşunu yapmıyor insana yani çok uzun ve sabır isteyen bir süreç benim durumum. Sizin süreciniz nasıl gidiyor, sıkıntılarınız benimki ile benzer şeyler miydi. Allah sizede şifalar versin ve hayırlısıyla sağlıkla evladınızı kucağınıza almayı nasip etsin
Kendim olmayı başarabilsem o zaman vazgeçeceğim birilerine bir şey olmaktan ancak başaramıyorum ki sürekli aklımda bir kaygı acaba ben şu anda normal miyim normali mi davranıyorum diye düşünüyorum şu aralar en çokta. hipnoterapi bana hep korkunç gelmiştir nedense birde bu süreçte yoruldum artık bir kaç seanstır emdr görüyorum şimdi sil baştan başka bir yöntem denemek zor geliyor, saolunOncelikle birilerine birsey olmaktan vazgecin kendiniz olun ablaniza iyi bir kardes olmak zorunda degilsiniz bunun icin cabalamayin kendiniz neyseniz osunuz iyi yada kotu birgun sinirli birgun neseli.
Ozguven sorununuz var sanirim ama ke dinizi cok guzel tanimlamissiniz sadece davranislariniza dogrusunu yansitmak kalmis.
Size hipnoterapiyi tavsiye ederim emdr yi bende arastirmistim ama neden vazgectim bilmiyorum aklima yatan bir doktor bulamamis olabilirim.
Bebekler anne karnındayken hissedermiş evet annenin duyguları bebeğe geçermiş ve ben kendimi bu kötü düşüncelerle bebeğimi zehirliyormuş gibi hissediyorum ;( çok kaygılanıyorum bu yüzden terapilere ısrarla gidiyorum. bu gittiğim 4. yer iyi birini bulmak zor bu süreçte şu anda zaman aleyhime işliyor bırakıp başka bir yer bulmak istemiyorum, zamanla faydası olur diye düşünüyorum inşallah tabiBenim takıntılarım vardı ve öfke kontrolü sorunum. 7-8 ay ilaç kullandım ve hala terapi görüyorum. Benim en büyük korkum bebeğime tahammülsüzlük yapıp bağırmak. Sabırlı ve sakin bir anne olmak istiyorum. 3 yaşına kadar karakteri oturuyormuş. Hamilelikte bile her şeyi hissediyorlar. Yani kedi gibi falan değil bu. (Kedim olduğu için hep kafamda bu tip örnekler oluyor) İlerde bir adam olacak, yetişkin bir birey olacak, onun kendi çocuklarına olan tavrını bile sizin ona olan tavırlarınız belirleyecek. Yani bu düşününce inanılmaz bir şey. Depresyon da ruhun kanseri aslında. Terapiler cidden işe yarıyor. Ama inanmanız lazım. Hiç işe yaramadığını hissediyorsanız da yeni birilerini araştırın isterseniz.
Yok degistirmeyin zaten yontemi daha bir kac seans olmus ama hipnoterapide korkunc degil beyniniz sizin istemediginiz hicbirseyi kabul etmiyor aklinizda olsun.Kendim olmayı başarabilsem o zaman vazgeçeceğim birilerine bir şey olmaktan ancak başaramıyorum ki sürekli aklımda bir kaygı acaba ben şu anda normal miyim normali mi davranıyorum diye düşünüyorum şu aralar en çokta. hipnoterapi bana hep korkunç gelmiştir nedense birde bu süreçte yoruldum artık bir kaç seanstır emdr görüyorum şimdi sil baştan başka bir yöntem denemek zor geliyor, saolun
siz EMDR tedavisi gördünüz mü kaç seanstan sonra etkisini gösterir sormak istediğim bazı şeyler sorularım varda bu yöntem hakkında bilgisi olan birilerine...EDMR tedavisi sonuç alınan bir yöntemdir. Terapilerinizi aksatmayın. Bu durumu ancak kendi içinizde çözersiniz. Burada kim ne dese boş...
siz EMDR tedavisi gördünüz mü kaç seanstan sonra etkisini gösterir sormak istediğim bazı şeyler sorularım varda bu yöntem hakkında bilgisi olan birilerine...
oturup bütün hayatımı baştan sona kadar yazmak istiyorum, sanki yazsam nerde hata yaptığımı bulacakmışım gibi geliyor, yaşantım pişmanlıklarla dolu oldu geriye dönüp baktığımda benim diye sarılacağım bir şey yok hayatıma girenlere değer vermeyi bilemedim. en başta dediğiniz gibi kendime değer vermediğim için oldu hepside biliyorum. şimdi neresinden başlayayıp, başlamak hayata sarılmak korkutucu ve zor geliyor.Kendine çok fazla görev yüklemişsin. Sabahları millete günaydın demek zorunda değilsin. Sadece sana selam verenlere ver. Komşuluk yapmak zorunda değilsin. Sana iyi davrananlara komşu ol sadece. Anlatabildim mi mükemmel olmak zorunda değilsin. Bu uğraşların sonucunda kendini böylesine yıpratmışsın. Akışına bırak. Kendini geri çek. İçinden geldiği gibi davran. Emin ol insanın kendi kardeşi bile iyiliği haketmez bazen. Bu yüzden millete nazil davranma peşinde olmak yerine (ki insanlar nankördür kadir kıymet bilmez) sen kendine nazik ol, kendi sağlığını koru. Böyle hayat yaşamak yorar seni. Millete bak emin ol herkes kafasına göre işine geldiği gibi yaşıyor. Sen de öyle yapmaya başladığın gün iyileşeceksin