Tam gün göremeyeceğiniz eve gelince de isten güçten ilgi gosteremeyeceginiz cocugu niye doguracaksiniz yazik degil mi cocuga..Bosverin lütfen fikir sacma size de yazik ...Arkadaşlar dert değil belki ama gerçekten aylardır düşünmekten çözüme kavuşturamadığım için buradan soruyorum. İki oğlum var, yaşları 5-9. Dokuz -dört çalışıyorum. Yoğun günlerde akşam 7 veya 8 de eve geldiğim de oluyor. Eşim benden daha yoğun. (8-5) 07:30 evden çıkıp;17:30 eve dönüş normalde mesai hariç. Çocuklar da okula gidiyor. Ama ben bir evladımız daha olsun istiyorum. Çocuklarımın bir kardeşi daha olsun istiyorum. Aslında kuzenleri var ve ben hep kardeş gibi kuzenleri var falan derdim ama önceki konumda falan bildiğiniz üzere sadece kardeşlerimle birbirimize destek oluyoruz. Kuzenlerle hep bir şekilde kıskançlık-dargınlık vs.bu gibi sebeplerle bir çocuğum daha olsun istiyorum ama karar veremiyorum. Şu tek başıma halimle (aileler de yanımızda değil) iki çocukla bile yetişemiyorum. Evi yarım bırak işe git; işi yarım bırak eve gel. Çocuklarla oyunu etkinliği yarım bırak mutfağa gir. Bitmeyen çamaşır döngüsü vs.
2. Konum bu zaten. Yardımcım var ama yetmiyor. Hergün alamam; o kadar çok kazanmıyorum. Haftada bir falan geliyor. O da şuraları topla süpürüp sileyim yapıyor. Sizde de böyle mi bilmiyorum ama çarşafları değiştiriyorum, kitapları yerleştir, kıyafetleri katla ütüle kaldır, oyuncakları düzenle, bulaşıkları yıka. Ben geri kalan süpürme silmeyi hallederim diyor. Ben bilemem kıyafetin yeri neresi, kitabın yeri, tabağın kaşığın yeri neresi diyor. Kadın gelince bildiğin birlikte iş yapıyoruz saati dolana kadar.
Bu halde yetemezken, tekrar anne olmak isterken yine de yapabilir miyim sizce?
Yapabilenler, üç çocuklu full time çalışan anneler nasıl destek alıyorsunuz, yardımcı olursanız sevinirim.
bir kanalda izliyorum, 4 düz bebekler, 6 yaşlarında abla, 5 çocuk var...o kadar güzel bakıyorlarki..dördüzler 2 yaşına geldiler, yemeklerini hepsi kendi yiyiyor, eşyalarını kendileri giyiyor, oyuncaklarını kendileri topluyor, odalarını kendileri temizliyor yapabildikleri kadar...aile bebeklikten beri hep kurallı gidiyor...büyük kızlarına bile kardeşlerini baktırmıyorlar...Arkadaşlar dert değil belki ama gerçekten aylardır düşünmekten çözüme kavuşturamadığım için buradan soruyorum. İki oğlum var, yaşları 5-9. Dokuz -dört çalışıyorum. Yoğun günlerde akşam 7 veya 8 de eve geldiğim de oluyor. Eşim benden daha yoğun. (8-5) 07:30 evden çıkıp;17:30 eve dönüş normalde mesai hariç. Çocuklar da okula gidiyor. Ama ben bir evladımız daha olsun istiyorum. Çocuklarımın bir kardeşi daha olsun istiyorum. Aslında kuzenleri var ve ben hep kardeş gibi kuzenleri var falan derdim ama önceki konumda falan bildiğiniz üzere sadece kardeşlerimle birbirimize destek oluyoruz. Kuzenlerle hep bir şekilde kıskançlık-dargınlık vs.bu gibi sebeplerle bir çocuğum daha olsun istiyorum ama karar veremiyorum. Şu tek başıma halimle (aileler de yanımızda değil) iki çocukla bile yetişemiyorum. Evi yarım bırak işe git; işi yarım bırak eve gel. Çocuklarla oyunu etkinliği yarım bırak mutfağa gir. Bitmeyen çamaşır döngüsü vs.
2. Konum bu zaten. Yardımcım var ama yetmiyor. Hergün alamam; o kadar çok kazanmıyorum. Haftada bir falan geliyor. O da şuraları topla süpürüp sileyim yapıyor. Sizde de böyle mi bilmiyorum ama çarşafları değiştiriyorum, kitapları yerleştir, kıyafetleri katla ütüle kaldır, oyuncakları düzenle, bulaşıkları yıka. Ben geri kalan süpürme silmeyi hallederim diyor. Ben bilemem kıyafetin yeri neresi, kitabın yeri, tabağın kaşığın yeri neresi diyor. Kadın gelince bildiğin birlikte iş yapıyoruz saati dolana kadar.
Bu halde yetemezken, tekrar anne olmak isterken yine de yapabilir miyim sizce?
Yapabilenler, üç çocuklu full time çalışan anneler nasıl destek alıyorsunuz, yardımcı olursanız sevinirim.
Şurada ciddi ciddi bir konu açtım, niye tiye alıyorsunuz ki?? Çalışırken de oğlumun eskilerinden giydirdiğim oldu mesela, veya ayın 15 ini zor bulduğumuz. Bazen kıt kanaat geçindiğimiz. Ne oldu ki!? Varlık da yokluk da hepimiz için. Yine mümkün olduğunca çocuklarım sevgi görebildi.. önemli olan buysa evet fakir aileler de kıt kanaat geçinse bile mutlu olabilirlerİş hayatın biter bence doğur, oturup evde çocuklarına bakarsın, olsun maddi sıkıntı çekmen önemli değil, eski Kıyafetler giydirirsin, kıt kanat geçinirsin ama çocuklar sevgi ve ilgi içinde büyür, arada eşin seni azarlasada para sıkıntısından dolayı, artık idare edersin
Teşekkür ediyorum bu güzel cevabınız için. Bahsettiğiniz etkinlikleri genelde yapıyoruz, film günleri, dergi günlerimiz var. Oyun gergin oynuyoruz. Dışarda faaliyetlere katılıyoruz. Bakalım hayırlısı. Zaman ne gösterecek.Valla ben kendi adıma kesinlikle düşünmezdim sizin konumunuzda olsam ama madem düşünüyorsunuz! Nasıl hayatınızı kolaylaştırırsınız ( çok sistemli olmak zorunda olmanız gerekeceğinden pek de kolay olmayacak) : 1- Haftasonu hafta içi kullanmak üzere, bol bol yemek depolayın buzluğunuza (yaprak sarın atın, dolma içi hazırlayın atın, mantı atın, börek sarıp atın, tavuk, kofte atın, yıkanmış hazır halde sebze, yıkanmış meyvesuyu yapmaya hazır meyveleri stoklayın. gerekirse dondurucu alın.)
2- Yazdan kavanozlara menemen harcı, domates püresi, kızartılmış yiyecekler konserveleyin. Kış boyu kullanabilirsiniz. Acil durumlarda hayat kurtarır.
3- Size gelen kadınla anlaşın fazladan 3-5 verip gömlekleri de ütülertirin o iş sizden çıksın.
4- Çocuklarınıza acilen odalarını toplama ve nasıl toplarsın konulu eğitim verin.
5- Çocuklarınızı hayatınıza katın ve birlikte ev düzeni, alışveriş, basit yemek ve tatlı yapımı, sofra kurup toplamada ufak işler verin ve haftada bir aile sinema ya da belgesel günü yapın. Çünkü çocuklarınızın da bu süreçte duygusal desteğe ve sevildiklerini hissetmeye ihtiyaçları olacak.
6- Eşinizle çocukları memnun edecek faydalı etkinliklere götürme programı düzenleyin ve çocuklarınızın yükünü bölüşün. Şayet eşiniz yardımcı olamayacaksa çocuk işini lütfen biraz daha gözden geçirin.
Yine de belirtmeliyim ki çocuklarınız okul çağında ve bu dönemde aile desteğine oldukça ihtiyaç duyuyorlar. Aile desteği zayıf olan çocuklar maalesef özellikle ders başarılarında büyük bir düşüş ve başarısızlıkla karşılaşıyor. Tabi bu da özgüvenlerini olumsuz yönde etkiliyor. Ailesi tarafından sevilmediği, umursanmadığı ya da onların öncelikleri arasında yer almadığı duygusuyla kızgın, saldırgan, içine kapanık, öfkeli, isteksiz, asosyal vs olabiliyor. Yani çocuklarınızla ilgili psikolojik olarak bu süreçten yara almamaları için şu ankinden bi 3 kat fazla çabalamalısınız. Siz hazırsanız. Rabbim hayırlı, sağlıklı, güzel bir çocuk daha size nasip etsin inşallah. Hayırlısı olsun hakkınızda.
Haklısınız sanırım özgüven de gerektiriyor bu durum. Şu yaşımda karar vermeliyim diye düşünüyorum daha geç olmadan.bir kaç yıl sonra geç kalmış olurum sanırım.Kendine güveniyorsan doğur bakacak olan sensin ben asla cesaret edemezdim maddi imkan meselesi bide yaş geçince tekrar çocuk büyütmek eziyet bana göre
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?