Bende neden diyorum bazen. Etrafımdaki herkes için bu kadar basit bişey benim için ne kadar zor. Arkadaşlarımda, ailemde, tanıdıklarımda bir tane bile tedavi olan yok. Çok düşündüm herkesin spermleri, yumurtaları bu kadar mı mükemmel. Doktora gitseler bizim olduğumuz tahliller, hsgler, histerroskopiler girseler neler neler çıkacak kimbilir ama çocuk istiyorum diyen bir yıla bebeğini kucağına alıyor. Bi bizde mi sorun var anlamıyorum ki, doğal yolla bile olması lazım diyor doktorlar bizim tüp bebekle bile olmuyor. Diyorum kaderimde çocuk mu yok, kabullenmem mi lazım, insanların çok bela okuduğu bi işim var, yıllarca çok çoluğundan çocuğundan çıksın duydum, diyorum onlar mı tuttu. Resmen Allah bu dünyada cehennemi yaşatıyor. Böyle düşününcede senin gibi korkuyorum günaha giriyorum diye. Artık bu düşünceleri kafamdan atıp tedaviye odakladım kendimi. Doktorlar vesile Allah nasip etsin inşallah. Bugün arkadaşla göreve gidiyoruz, ev değiştirme mevzusu konuştuk. Arkadaş ev arıyorum dedi. Ben çocuktan sonra şimdiki evime sığmam, 3+1 eve geçicem, ben de yavaş yavaş ev bakıyorum dedim. Şoför ordan lafa atladı, hele bi çocuğun olsun da ondan sonra düşünürsün evi dedi. Ki ben işyerinde asla çocuk istiyorum, istemiyorum lafları etmem, asla, tedavilerimi kimse bilmez, konuyu açmaya çalışan olursa hemen değiştiril. Ama beş yıllık evli olunca konuşuyorlar demek ki arkamdan, kimbilir neler diyorlar, çok üzüldüm. Bizim işyerinde ortam böyledir, isteyen istediği gibi konuşma hakkı var zanneder. Yüreğime taş oturdu, cevap bile veremedim, dondum kaldım. Ne hissettğimi yaşayan anlar. Şuan bile dokunsan ağlayacak durumdayım hala. Bu sınavsa bitsin artık.