Üstün Zekalı Çocuklar Eğitim Sisteminin Neresinde?

Merhaba, öncelikle sizi tebrik ediyorum, her ne kadar yazdıklarınızdan az önceki üye gibi hafiften irrite olsam da çünkü zekası sosyallikten önemli diye düşünüyorsunuz gibime geldi. Tebrik kısmı ise bilinçli olmanız ve çabalamanız. Çünkü ben de kardeşim de oğlunuz gibi üstün zekalıydık, ve bunu ne öğretmenlerimiz ne ebeveynlerimiz ne etrafımızdakiler farketti, sadece çok zeki , sessiz ve çekingen çocuklardık. Fiziksel olarak çok yetenekli değildik, dolayısıyla yüzme gibi aktivitelere annem bizi götürmek isterken babam hep karşı çıkardı. Üniversiteye kadar aşırı özgüvenliydim, arkadaşlarımı kullanırdım (kötü manada değil yanlış anlaşılmasın düşüncelerini anlar ve ona göre davranırdım), çok sık arkadaş değiştirirdim çünkü hepsi bana bir süre sonra boş gelirdi. Üniversiteye gelince sıkıntı iyice ortaya çıktı çünkü insanlara uyum sağlamada zorluk yaşıyordum, iş hayatı desen ayrı mesele. Hep kendimi suçlardım niye böyleyim, insanlara karşı hep öfkeliydim, sonra durumumu öğrendim.

Neyse kısa keseyim, oğlunuzun durumunu anlıyorum, fakat oğlunuz bir istisna ve insanların çoğu oğlunuz gibi değil. Çok çok iyi bir eğitim alıp kendi gibi insanların arasında yaşamayacaksa normal topluma ayak uydurmayı öğrenmesi gerekecek, çünkü hep dışlanan o olacak diğer türlü. Benzer yorum yapılmış katılıyorum, kardeşim nispeten bana göre daha kendinin farkında idi belki ya da öğretmeni yönlendirdi sanırım çok hatırlamıyorum, fen lisesinde ve iyi bir okulda okudu, çevresinde benzer insanlar vardı ve sıkıntı çekmedi. Ben ise çalışmadım ve Anadolu lisesi dediğimiz okula 1. girdim ve nerdeyse sonuncu olarak bitirdim...

Çok karışık yazdım sanırım ama belki biraz size fikir olur diye yazdım, çünkü hala sıkıntı yaşıyorum, az arkadaşım var, insanlar bana boş geliyor, kendimi kitaplara hayvanlara adıyorum, bu evliliğimde bile bana sıkıntı yarattı, kv tarafından asosyal olarak etiketlendim, sırf "normal" biri olabilmek adına aşırı sıkıldığım ve bana çok boş gelen aktivitelere, akraba ziyaretlerine vs katılıyorum, ki bunların yerine kitap okumayı, doğada olmayı, spor yapmayı, hayvanlara yardım etmeyi vs tercih ederim.
Siz durumunuzu nasıl öğrendiniz?
 
1 den 10 a kadar ıngılızce ve turkce sayabılmesı gayet normal bunu bırcok cocuk yapıyor
o ucgen kare gıbı terımlerı de
yanı benım kızım komsunun cocukları hepsı ortalama 1-2 yas arası hepsı bunları bahsettıklerınızı yapıyor
benım kızım ısmını falan da yazıyor 2 bucuk yasında
ısmını gordugu zaman seslı soyluyor tanıyor okuyor yanı benım ısmımı babasının ısmını

bu ustun zekalı oldugunu gostermez kı...
yanı bunlar normal degıl mı ?

bunu sıze bilir kısı mı soyledı emın olmak ıstıyorum ?

sosyal becerılerının zayıf oldugunu dugmesını bıle ılıkleyemedıgını soylemıssınız bence bunun ustunde durmak gerekır sosyal ortamdan uzak durdugunu soylemıssınız bunlar daha onemlı geldı bana

Sizce normalse sorun yok. Birçok kere açıklama yaptım yazılanları okuyun isterseniz .
 
Bu arada matematik köyü ile ilgili görüştüm fakat gidebilmesi için 8. Sınıfta olması gerekiyormuş en az.
 
Diğer kitabı aldım şu an beklemedeyim,senkronize olamayan çocuğu ise yeni gördüm bir sonraki kitap alışverişimde mutlaka listemde olacak.Çok teşekkür ederim.



Yazdıklarınız beni çok etkiledi sizin adınıza çok üzüldüm çünkü.Oğlumun sosyal olması için tabii uygun ortamlara girmesine çalışırım ama arkadaş olayı bambaşka birşey.Sanırım herkes yazılanlardan oğlumun hiçbir görüştüğü kişi olmadığını çıkardı.Bazı ortamlarda bulunup oradaki kişilerle etkileşime girmek bana göre arkadaşlık sayılmaz.Oğlumun onu anlayabilecek aynı telden çalabileceği aynı şeylerden hoşlanan birine ihtiyacı var takdir edersiniz ki bunu bulmak çok zor.Bu sebeple ben de arkadaşım yok diyorum mesela.Halbuki görüştüğüm birçok kişi var.Ama tamamiyle beni anlayan ve "ben gibi" olan bir arkadaşım dostum yok.İnsanların sevdiği beğendiği şeyleri paylaşmaya ihtiyacı var.Aynı telden çalmak bu yüzden önemli.Oğlumun zamanla o arkadaşı bulacağına inanıyorum.İnsan sadece birşeyden oluşmuyor.Karakterimiz,kişiliğimiz,sevdiğimiz şeyler,davranışlarımız,düşüncelerimiz,ilişkilerimiz,tepkilerimiz, ne bileyim daha bir sürü şey var bizi oluşturan.Birisi ne kadar önemliyse diğeri de aynı ölçüde önemli.Zaten zeki sosyal yönü olmasa gibi bir düşüncem de yok.Aslında oğlum çabuk iletişim kurabilen biri.Büyüklerle çok iyi anlaşır.Sadece anlaşılamadığı için iletişim kurmamayı tercih ediyor. Tatile gittiğimizde yabancı bir çocukla arkadaşlık kurmuştu. 3-4 gün boyunca çok eğlendiler.Büyüklerle de güzel iletişim kurabiliyor.Belki de yargılamayan ve ortak ilgi alanlarına sahip bir arkadaşı olsa yakınlık kurabilir..

Size nacizane önerim birilerine ayak uydurmak için hiç olmadığınız biri gibi davranmak yerine kendi ilgi alanlarınıza yönelin.Ancak öyle mutlu olursunuz. Mutluluk bir başkasının elinde olan birşey olmamalı,nitekim şu an da mutlu değilsiniz anladığım kadarı ile. Her zaman tercih hakkımız var ve çevremizdeki insanlar da bizi ona göre sevmeli kabullenmeliler.Kayınvalideniz psikiyatrist yada psikolog mu asosyal olduğunuz kanısına varmış?Kimsenin düşüncelerini engelleyemezsiniz ne şekilde yaparsanız yapın farklı düşünen çıkacaktır herkese göre bir hayat yaşayamacağımıza göre en iyisi size "hediye" edilen yaşamınızı kendinize göre düzenlemek bence.Sevgiler.

Ben sosyallik konusunda kendinizin de zayif oldugunuzu soylediginiz icin oglunuzu yanlis yonlendirdiginizi dusunuyorum. Tabii ki cocuklar icin belirli bir yasta bir ortamda bir araya gelip vakit gecirmek = arkadas olmak. Parkta oglunuzun yanina gelip arkadas olalim mi? diyen bir cocuk olmuyor mu hic. Onlar icin arkadaslik olayi bundan ibaret. Arkadas olalim mi? Tamam. Anne bak arkadasim X. Bu kadar. Siz 'dost' olmasi gerektigini soyluyorsunuz. Yetiskin bir insan olarak evet sizin dostunuz olabilir. Olmali da. Ancak oglunun vakit gecirebilecegi, hayata bir yerden tutunmasini ve tabiri caizse gundelik normal hayatta insanlarla iletisim kurabilmesini saglayan arkadaslari olmasi gerekiyor. Ne kadar basarili olursa olsun cogu kurumsal sirket 'ekip ici uyum, ekip calismasina yatkin calisan'a bakar. Sosyal uyumsuzluk yasayan bir insanin basarisinin bir onemi olmaz. Oncelikle asil sorunun bu oldugunu kabul edip, bu konuda desteklemenizi oglunuzun yasadiklarini seneler once yasamis ve su an sosyal yonu cok kuvvetli, cok arkadasi olan bir ablasi olarak tavsiye ederim.
 
Ben sosyallik konusunda kendinizin de zayif oldugunuzu soylediginiz icin oglunuzu yanlis yonlendirdiginizi dusunuyorum. Tabii ki cocuklar icin belirli bir yasta bir ortamda bir araya gelip vakit gecirmek = arkadas olmak. Parkta oglunuzun yanina gelip arkadas olalim mi? diyen bir cocuk olmuyor mu hic. Onlar icin arkadaslik olayi bundan ibaret. Arkadas olalim mi? Tamam. Anne bak arkadasim X. Bu kadar. Siz 'dost' olmasi gerektigini soyluyorsunuz. Yetiskin bir insan olarak evet sizin dostunuz olabilir. Olmali da. Ancak oglunun vakit gecirebilecegi, hayata bir yerden tutunmasini ve tabiri caizse gundelik normal hayatta insanlarla iletisim kurabilmesini saglayan arkadaslari olmasi gerekiyor. Ne kadar basarili olursa olsun cogu kurumsal sirket 'ekip ici uyum, ekip calismasina yatkin calisan'a bakar. Sosyal uyumsuzluk yasayan bir insanin basarisinin bir onemi olmaz. Oncelikle asil sorunun bu oldugunu kabul edip, bu konuda desteklemenizi oglunuzun yasadiklarini seneler once yasamis ve su an sosyal yonu cok kuvvetli, cok arkadasi olan bir ablasi olarak tavsiye ederim.

Arkadaşlık ilişkilerine hiç karışmıyorum oğlumun bu onun idare edebileceği bir süreç sonuçta o yüzden yanlış düşündüğünüzü söyleyebilirim . Hepimizin eksikleri var ama aynı eksikliği çocuklarımızın yaşanmasını istemeyiz , ama çoğu zaman oğlumla aynı pencereden bakabiliyoruz dememin sebebi o , oğlum da anlaşılmayı beklediği için bu şekilde olabilir . İletişimde herhangi bir sorun yok bugün özel bir okula gitmiştik rehberlik servisiyle de görüştü oğlum , oradaki rehber öğretmen de aynı şeyleri söyledi , iletişimde herhangi bir sıkıntı olmadığını oğlumun arkadaşlığını çok beğendiğini oğlumun eğlenceli bir çocuk olduğunu , ama akranları tarafından anlaşılamayıncs iletişim kurmaktan vazgeçtiğini söyledi..

Ayrıca tabi ki o şekilde çok arkadaşı var ama düzenli görüştüğü , fikir alışverişinde bulunduğu bir arkadaşı Yok. Yoksa çabuk kaynaşır çocukları bir yoklar beğenmezse arkadaşlık etmez. Seçici yani .
 
Şimdi oğlunuz evet yaşına göre üstün bir gelişme gösteriyor olabilir. Ben öncelikle bir uzman yardımı almanızı tavsiye ediyorum, yaşına göre ne durumda olduğunu en iyi o söyleyecektir. Zira her çocuğa üstün zekalı tanısı kolay kolay konmuyor, en azından tek bir şeye bakarak söyleyemiyoruz. Bazı çocuklarda Asperger sendromu görülebiliyor, onlarda da buna benzer üstün beceriler görülebiliyor. Farkı iyi anlaşılmalı yani, o yüzden uzman yardımıma başvurmalısınız.

Sizin için söylemiyorum bunu yanlış anlamayın öncelikle. Staj yaptığım yerde bazı çocukların anneleri gelip çocuklarının üstün zekalı olduğunu iddia ederlerdi. Çocukla görüştüğümüzde normal gelişme çağında olduğunu görüyorduk ve söylediğimizde katiyen inanmıyordu anneler aklıma o geldi. Sonra ileride çocuklar oldu mu sana böyle.

IMG_20180602_221310.jpg
 
Ama oğlum daha 2. dksında ben öğrenemiyorum diye ağlamaya başladı.O kadar çok gözyaşı döktü ki kendimi kötü hissettim.Yenilgiye asla tahammülü yok.Herşeyi anlamalı herşeyi bilmeli.Bilmeyince yada yapamayınca dünyası yıkılıyor resmen.Bu önemli de olabilir çok küçük birşey de olabilir tepkisi değişmiyor.Konuyu defalarca konuşmak üstünden geçmek işe yaramıyor...
Bir öğretmen olarak söylüyorum bu durum çok tehlikeli.
Akademik başarı konusunda endişenizi, en iyi okullara göndermek istemenizi anlıyorum ama peki ya bu psikolojisi? Çocuk şimdiden koca insan hırsında nasıl yapamam diye ağlıyor, sizce bu normal mi?

Hayat oğlunuza her zaman sizin kadar şefkatli davranmayacak. Bir şeyleri gerçekten başaramayacak, neticede hir insan. Bu yaşta hırs, ego nedir? Çocuk resmen hırsından ağlamış, okul yerine bu duruma endişelenseniz keşke. Ne demek arkadaşlarıyla oynamıyor tek başına kitap okuyor? Bunun bedenen ve ruhen gelişimde olan bir çocuk için ne denli tehlikeli olduğunun farkında değil misiniz?

Üstün zekalıysa çocuk elbet bir yolunu bulur, zekasıyla başarılı olur. Ama bu psikolojik durumu normal değil bana göre.
 
Üstteki yoruma katılıyorum. Herşeyi hemen öğrenmeliyim, bilmeyim psikolojisinin üstün zekalı olmakla hiçbir ilişkisi yok. Saatlerce ağlaması falan son derece garip.
 
Herşeyi yapma isteği mükemmeliyetçi olmasından kaynaklanıyor . Yardım etmek istediğinizi biliyorum ama lütfen kendinizce teşhis vs koymaya yönelmeseniz? Oğlum pedagogla da çocuk psikoloğuyla da çocuk psikiyatristiyle de görüştü . Bu kadar kişinin gözleminden kaçan birşey sizin gözleminize mi takıldı , üstelik meslek erbabı değilsiniz ? İşi benim çocuğumu ihmal ettiğime kadar getirenler oldu. Yaptığınız yargılamadır ben bazı şeyleri burda açıkça yazıyorum çünkü bu sorunu yaşayan bir sürü aile var . Sizler kendi çocuklarınızla kıyaslıyorsunuz ama her çocuk aynı tepkiyi vermeyebilir . Ağlaması benim de hoşuma gitmiyor geçen gün ben de psikiyatriste gittim ve görüştüm duygularını bastırmadan idare etmesinin yolunu bulmasını sağlamanız gerekir diyor burda birçok kişi egodan bahsetmiş . Bunu alanında uzman kişi bu şekilde yorumluyor birisi psikolojik rahatsızlık dedi birisi normal değil dedi. Karşısınızdakinin de bir anne ve çocuğu olduğunu , yardım istemek için başlık açtığımı unutuyorsunuz sanırım . Oğlum bir günde bu hale gelmedi daha öncesinde de daha yaşı ufakken gelişim testine girmişti orda da sonuç böyle çıkmıştı. O zamanın doçent doktoru ki kendisi sadece bu konularla ilgileniyor , bu çocuklar böyle oluyor diğer çocuklarla karşılaştırmayınız demişti.

Üstün zekalıysa elbet bir yolu bulunur nasılsa başarılı olur görüşüne katılmıyorum . Kevin mitnicki biliyor musunuz her türlü elektronik eşyadan uzak durmasına kararlaştırıldı . Zeka bir yönlüdür normal performans gösterip iyi yerlerde olur diye birşey Yok. Çokça da örneğini gördüm endişem o yüzden zaten . Ama siz hala çocuğun üstün zekalı mı vs olduğunu sorguluyorsunuz rapor aldık diye defalarca söyledim bu sadece bir etikettir üstün zeka olsun parlak zeka olsun kolay anlayan çocuk olsun yardıma ihtiyacımız var dedim. Faydalı bir başlık olacağını umarak hata etmişim . Çok değerli bilgiler veren samimiyetinden asla şüphe etmediğim Kişiler de oldu . Onlara tekrardan teşekkür ederim iyi ki varsınız.
 
X