Herkese iyi ramazanlar. Şu yaşıma kadar kimseye söyleyemediğim, utandığım bir derdim var, büyük ihtimal psikolojik ve yine bunları yazdığım için değer bilmemekle suçlanıcam ama sadece içini dökmek istedim. Benim derdim annem ve babamla ilgili. Onları sarılıp öpemiyorum, sanki bende onları iten bir güç var. İkisini de çok seviyorum ama onlara sarılmayı beceremiyorum. Hani insanın kendine has ten kokuları olur ya, onlarınki beni istemsiz olarak rahatsız ediyor. Böyle düşündüğüm için kendimi çok suçluyorum ama engel de olamıyorum.
Bir köpeğim var bazen o benim yatağımda uyuyunca ben de annemin yatağına yatmaya gidiyorum ama yok olmuyor o koku beni çok rahatsız ediyor kalkmak zorunda kalıyorum. Aynı şekilde babam da kanepede uyur geceleri, o kanepeye hayatta uzanamam kokusu sinmiş üzerine çünkü. Önceden ergenlikten diye düşünürdüm geldim 24 yaşıma mezun oldum hala böyleyim. Onlara belli etmiyorum tabi bu durumu ama içim içimi yiyiyor resmen. Ben sadece derdimi yazmak istedim buraya. Herhangi bir fikri veya çözüm önerisi olan varsa tavsiyelerinize açığım
Bir köpeğim var bazen o benim yatağımda uyuyunca ben de annemin yatağına yatmaya gidiyorum ama yok olmuyor o koku beni çok rahatsız ediyor kalkmak zorunda kalıyorum. Aynı şekilde babam da kanepede uyur geceleri, o kanepeye hayatta uzanamam kokusu sinmiş üzerine çünkü. Önceden ergenlikten diye düşünürdüm geldim 24 yaşıma mezun oldum hala böyleyim. Onlara belli etmiyorum tabi bu durumu ama içim içimi yiyiyor resmen. Ben sadece derdimi yazmak istedim buraya. Herhangi bir fikri veya çözüm önerisi olan varsa tavsiyelerinize açığım