- 27 Ekim 2015
- 2
- 0
- 1
- 30
- Konu Sahibi mervedoruk95
-
- #1
Babamin ilk evliliginden olma benden tam 2,5 yas buyuk bir kizi var. Yani üvey ablam. Ablam 3 aylikken annesi vefat etmis. Ablam 7 aylikken babam annem ile tanismis. Annem babamin is yerinde ise baslarken tanismislar. Annem babamdan hoslanmis ve kisa sure icinde evlilik karari almislar. Ablam tam 1 yasina girdigi gun annem ve babam evlenmis. 1,5 sene sonrada ben dogmusum. Annem ablami ayri bir sever kendi kizi gibi. Zaten ablam anneme anne diyor. Anneannem mesela hic sevmez ablami, ve anneme hep kizar neden elin kizina analik ediyorsun gibi laflar eder. Zaten vaktiyle cok ugrasmis ablami yurta verdirtmek icin, sirf babam tamamen anneme kalsin diye. O gunden beri babam bir kez bile gorusmemis anneannemle. Annemde anneanneme hep sacmalama benimde kizim o elimde buyudu der.
Anneannem beni hep dolduruyor ve isin kotusu yavas yavas bende ona 'hak' vermeye basliyorum sanki. Mesela ablam 2 ay once 23 yasina girdi ve hediye olarak annem ve babam ona araba aldilar. Ben ehliyetimi ablamdan cok daha once almama ramen araba once ona alindi. Anneme soyledim bunu bana o senden daha buyuk diyor. Duyanda aramizda 15 yas var sanacak. Madem benden buyuk once o alsaymis o zaman. Ablamin is yeri biraz uzakta, benim okul cok yakin eve. Ablama araba alinmadan once evde 1 araba vardi sadece. Mesela kis ayinda ablam sabah uyandiginda annem ona ben goturecegim kizim seni ise cok soguk disarisi demisti. Bende anneme beni neden okula goturmuyorsun bende usuyorum deyince annem aman be kizim emekleyerek bile gitsen en fazla 3 dakika icerisinde okuldasin neden sorun ediyorsun anlamiyorum demisti.
Gectigimiz kurban bayraminda annem babasinin mezarligina gitmek icin hazirlaniyordu. Sonra ablama senin annenede gitmeliyiz mutlaka hadi hazirlan sende dedi. Sonra ablam cok uzakta ama o mezarlik gider miyiz gercekten dedi annemde tabii gideriz isterse ulkenin obur ucunda olsun gul dikeriz mezarligina dedi. Annem cok iyi kalpli kadindir ama nedendir bilmiyor arada bir annem ablama onun öz annesinin kendisi olmadigini hatirlatacak sozler soyledigi zaman ben huzur doluyorum. Eskiden hic boyle dusunmezdim son bir kac aydir boyleyim. Sanirim anneannemin doldurusuna geliyorum.
Bir kac gun once bir konu icerisinde annem ablama 'cunku sen bizim ilk goz agrimizsin' dedi. Oha anne pardonda sana noluyor dedim annemle yalniz kaldigimizda. Birakta bunu babam desin senin tek cocugun benim dedim. Annem kizdi bana birdaha duymayacagim dedi. Sanki uvey olan o degil benim. Ablamin 2 sene once hic tekin olmayan bir sevgilisi vardi. Annem resmen cildirmisti derhal ayriliyorsun o zibididen diye kendini paralamisti kadincagiz. Yasim ilerledikce anneme olan duskunlugum ve kiskancligim artiyor. Annemin onundogurmadigi halde en az benim kadar sevmesi bir yandan cok hosuma gidiyor ama diger yandanda ben kendimi özel hissedemiyorum.
Sizinde üvey kardesiniz veya tanidiginiz var mi? Bu gereksiz kiskanncligimdan nasil vazgecerim?
Anneannem beni hep dolduruyor ve isin kotusu yavas yavas bende ona 'hak' vermeye basliyorum sanki. Mesela ablam 2 ay once 23 yasina girdi ve hediye olarak annem ve babam ona araba aldilar. Ben ehliyetimi ablamdan cok daha once almama ramen araba once ona alindi. Anneme soyledim bunu bana o senden daha buyuk diyor. Duyanda aramizda 15 yas var sanacak. Madem benden buyuk once o alsaymis o zaman. Ablamin is yeri biraz uzakta, benim okul cok yakin eve. Ablama araba alinmadan once evde 1 araba vardi sadece. Mesela kis ayinda ablam sabah uyandiginda annem ona ben goturecegim kizim seni ise cok soguk disarisi demisti. Bende anneme beni neden okula goturmuyorsun bende usuyorum deyince annem aman be kizim emekleyerek bile gitsen en fazla 3 dakika icerisinde okuldasin neden sorun ediyorsun anlamiyorum demisti.
Gectigimiz kurban bayraminda annem babasinin mezarligina gitmek icin hazirlaniyordu. Sonra ablama senin annenede gitmeliyiz mutlaka hadi hazirlan sende dedi. Sonra ablam cok uzakta ama o mezarlik gider miyiz gercekten dedi annemde tabii gideriz isterse ulkenin obur ucunda olsun gul dikeriz mezarligina dedi. Annem cok iyi kalpli kadindir ama nedendir bilmiyor arada bir annem ablama onun öz annesinin kendisi olmadigini hatirlatacak sozler soyledigi zaman ben huzur doluyorum. Eskiden hic boyle dusunmezdim son bir kac aydir boyleyim. Sanirim anneannemin doldurusuna geliyorum.
Bir kac gun once bir konu icerisinde annem ablama 'cunku sen bizim ilk goz agrimizsin' dedi. Oha anne pardonda sana noluyor dedim annemle yalniz kaldigimizda. Birakta bunu babam desin senin tek cocugun benim dedim. Annem kizdi bana birdaha duymayacagim dedi. Sanki uvey olan o degil benim. Ablamin 2 sene once hic tekin olmayan bir sevgilisi vardi. Annem resmen cildirmisti derhal ayriliyorsun o zibididen diye kendini paralamisti kadincagiz. Yasim ilerledikce anneme olan duskunlugum ve kiskancligim artiyor. Annemin onundogurmadigi halde en az benim kadar sevmesi bir yandan cok hosuma gidiyor ama diger yandanda ben kendimi özel hissedemiyorum.
Sizinde üvey kardesiniz veya tanidiginiz var mi? Bu gereksiz kiskanncligimdan nasil vazgecerim?