Teşekkürler canım. Şuan evleneli 2 ay oldu, belki 2 yıl sonra güleceğim bu halime.
bazı şeyler alışmakla alakalı belki de kimine göre mesafe mesafedir il ilçe gibi kısa veya sizin konunuzda olduğu gibi ama şu yönden düşünün istesen kolay ulaşabilirsin
ben de ailemden uzaklardayım 11 saat kadarcık tam şehirler ötesi :) direkt uçak yok aktarmalı gidicem veya otobüse akşam binip sabah orada olcam ,
ama 24 saatlik uzaktaki kişileri görünce halime şükrediyorum ,kültür farkı mutlaka ki olacak farklı şehirlerde
sizin hemen adapte olmanızı beklemek veya senin uyum için kendini zorlaman zaten saçma olur.
eşinin ailesiyle aynı şehirdesin diye de çok içli dışlı olmaya gerek yok mesafe her iki tarafın ailesiyle de olmalı ,
senin ayrı çevren ,sosyal hayatın olmalı onlara bağımlı hissetmemelisin kendini.
Sağol canım cevabın ve desteğin için. Ailemin yanında olsam arada onlara ve diğer tanıdıklarıma gidebilme şansım olacaktı yada onlar bana gelecekti, sıkılınca kendim dışarı çıkabilecektim gezebilecektim, şimdi böyle bi durumum yok, tamamen sıfır km insanlar buradakiler ve yabancı bir ortam burası benim için, kendim onlarla birşeyler paylaşıp biraz yol alma çabasındayım, huylarını sularını anlama nasıl insanlar olduklarını çözme çabasındayım. Bazen de görüldüğü gibi böyle yoruluyorum duygusal olarak ve yıllarımı geçirdiğim insanları özlüyorum, yepyeni bir hayata başlamak kolay değil...
Belediye etkinliklerinden haberdarım evet, yalnız ben evlenmeden bir-iki ay önce kayıtlar bitmiş, takı tasarım yada giyim düşünüyorum ama bir daha kayıtları bekliyorum canım. Açıköğretimden devam ediyorum okula da. Benim canımı öncelikli olarak sıkan şey güzel mekanlar etkinlikler öğrendiğim halde eşimin onlara katılmama çevremi genişletmeme sıcak bakmaması. Yoksa tam merkezde oturuyorum elimi sallasam bir sosyal faaliyete çarpar, ama izin yok anlatabiliyor muyum? Birlikte gidelim desem o sevmiyor öyle şeyleri.
Bu arada hayırlı olsun civcivOkulun dolayısıyla arkadaşın olur gibime geliyor benimde, bir de senin eşin engellemezse zaten çevre edinebilirsin zamanla bence. Herşey gönlünce olsun...
"Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler"
23 yaşındayım, yaklaşık 2 aydır evliyim, 145 km kadar uzağa şehirler ötesine gelin oldum. Çevremdeki herkes bir anda yenilendi adeta, sıfırdan bir hayat başladı. Üst katımda kayınvalidem oturuyor, yan binada amcalar amca gelinleri bir iki sokak ötede dayı yine bir iki sokak ötede amca kızı bir abla vs vs yani dört bir yanım eşimin akrabaları ve kayınvalidemin arkadaşları tanıdıkları ile dolu. Şimdiye kadar mutlu mesut gibiydim yani bir sorun yoktu ama bu akşam yine kayınvalidemin arkadaşlarından birine gittik oturmaya, o teyzenin kızları -orta yaşlı ablalar- kiracısı filan kalabalık bir ortamdı, herkes konuşuyor filan duygusal anıma mı denk geldi bilmiyorum bi an düşündüm, hiç tanımadığım ve hayatıma bir anda doluşan insanlar arasında ben, hiç ilgi alanıma giren birşey olmaması, ortamdaki en küçük insan olmam ve konuşulan konuların adı geçen insanların %95ini bilmiyor olmam, ailemi hatırlamam, tüm tanıdıklarımın şimdi benden upuzaklarda olması, benimde tanıdıklarımla saatlerce gülüşerek ettiğimiz muhabbetler....birden aklıma doluşuverdi ve gözlerim doldu istemeden de olsa...
Burada kimsenin huyunu suyunu bilmiyorum ve herkes birileri hakkında birşeyler söylüyor. Bazen nasıl davranacağımı ne yapacağımı şaşırıyorum.
Eşimle henüz evlilik hayatına alışmaya çalışıyoruz ama eve mi alışıyorum başka insanlara mı bazen şaşırıyorum, o kadar çok geziyoruz ki ev ev kayınvalidemin tanıdıklarını arkadaşlarını filan...
Asosyal biri değilim, hatta herkes şaşırıyor ne çabuk kaynaştın ne kadar girgin birisin diye ama bazen böyle düşüncelere kapılıyorum işte... İki tane yeni evli arkadaş edindim çok samimi olmasak da arkadaşız çok şükür. Alışverişe gidemiyorum tek başıma dışarı çıkmadım hiç eşimde istemiyor biraz şehri tanıyayım sonra gibi bir düşüncesi var. Evdeyim sonra da çoğunlukla kayınvalidemin arkadaşlarındayız yada onlar bizdeler yani teyzelerle geçiyor günlerim... Acaba kendi hayatıma dair neyim var diye düşündüğümde bi açıköğretimde okuduğum bölüm var diyebiliyorum, başka hiçbir planım programım hedefim birşeyim kalmamış gibi adeta, yeni insanlarla tanış-otur-kalk bir hayat... Daha tanışacağımız çok kişi varmış, kayınvalidem öyle diyor :) Gezelim ev ev sorun yok da bazen nefes alma ihtiyacı hissediyorum. Heryerden fışkıran yepyeni yapyabancı insanlar arasında boğuldum help help.....
4 ay sonra bende gurbete gelin olacağım Rabbim nasip ederse.
fakat bizimki biraz farklı.nişanlımın işinden dolayı,sadece ben ve o olacak.
hiç bi akraba yok...galiba benim durumum daha vahim
ben okuluma orda devam edeceğim,belki o şekilde arkadaş edinme fırsatım olabilir.
peki sen çalışmayı düşünmedin mi?ya da şöyle yapabilirsin,belediyelerin düzenlediği hanımlar için çok güzel etkinlikler var:spor,ebruli,takı yapımı,gezi....
böyle şeylere katılmayı düşündn mü hiç?
aynen biliyo musun civiciv.... 4 ay sonra ben de gurbete gelın oluyorum.. orada sadece eşim ve ben olacağız işi dolaısıyla.. ve bugune kdr ben ailemın yanından hç ayrı kalmadım ki
bazen hep beraber otururken (su aralar) aklıma gelıverıyor. 4 ay snra bu tabloyu yasayamacağım diye.. gözlerim doluyor.huzunlenıyorum.... ve napıcam bılmıyorum.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?