"Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler"
23 yaşındayım, yaklaşık 2 aydır evliyim, 145 km kadar uzağa şehirler ötesine gelin oldum. Çevremdeki herkes bir anda yenilendi adeta, sıfırdan bir hayat başladı. Üst katımda kayınvalidem oturuyor, yan binada amcalar amca gelinleri bir iki sokak ötede dayı yine bir iki sokak ötede amca kızı bir abla vs vs yani dört bir yanım eşimin akrabaları ve kayınvalidemin arkadaşları tanıdıkları ile dolu. Şimdiye kadar mutlu mesut gibiydim yani bir sorun yoktu ama bu akşam yine kayınvalidemin arkadaşlarından birine gittik oturmaya, o teyzenin kızları -orta yaşlı ablalar- kiracısı filan kalabalık bir ortamdı, herkes konuşuyor filan duygusal anıma mı denk geldi bilmiyorum bi an düşündüm, hiç tanımadığım ve hayatıma bir anda doluşan insanlar arasında ben, hiç ilgi alanıma giren birşey olmaması, ortamdaki en küçük insan olmam ve konuşulan konuların adı geçen insanların %95ini bilmiyor olmam, ailemi hatırlamam, tüm tanıdıklarımın şimdi benden upuzaklarda olması, benimde tanıdıklarımla saatlerce gülüşerek ettiğimiz muhabbetler....birden aklıma doluşuverdi ve gözlerim doldu istemeden de olsa...
Burada kimsenin huyunu suyunu bilmiyorum ve herkes birileri hakkında birşeyler söylüyor. Bazen nasıl davranacağımı ne yapacağımı şaşırıyorum.
Eşimle henüz evlilik hayatına alışmaya çalışıyoruz ama eve mi alışıyorum başka insanlara mı bazen şaşırıyorum, o kadar çok geziyoruz ki ev ev kayınvalidemin tanıdıklarını arkadaşlarını filan...
Asosyal biri değilim, hatta herkes şaşırıyor ne çabuk kaynaştın ne kadar girgin birisin diye ama bazen böyle düşüncelere kapılıyorum işte... İki tane yeni evli arkadaş edindim çok samimi olmasak da arkadaşız çok şükür. Alışverişe gidemiyorum tek başıma dışarı çıkmadım hiç eşimde istemiyor biraz şehri tanıyayım sonra gibi bir düşüncesi var. Evdeyim sonra da çoğunlukla kayınvalidemin arkadaşlarındayız yada onlar bizdeler yani teyzelerle geçiyor günlerim... Acaba kendi hayatıma dair neyim var diye düşündüğümde bi açıköğretimde okuduğum bölüm var diyebiliyorum, başka hiçbir planım programım hedefim birşeyim kalmamış gibi adeta, yeni insanlarla tanış-otur-kalk bir hayat... Daha tanışacağımız çok kişi varmış, kayınvalidem öyle diyor :) Gezelim ev ev sorun yok da bazen nefes alma ihtiyacı hissediyorum. Heryerden fışkıran yepyeni yapyabancı insanlar arasında boğuldum help help.....
23 yaşındayım, yaklaşık 2 aydır evliyim, 145 km kadar uzağa şehirler ötesine gelin oldum. Çevremdeki herkes bir anda yenilendi adeta, sıfırdan bir hayat başladı. Üst katımda kayınvalidem oturuyor, yan binada amcalar amca gelinleri bir iki sokak ötede dayı yine bir iki sokak ötede amca kızı bir abla vs vs yani dört bir yanım eşimin akrabaları ve kayınvalidemin arkadaşları tanıdıkları ile dolu. Şimdiye kadar mutlu mesut gibiydim yani bir sorun yoktu ama bu akşam yine kayınvalidemin arkadaşlarından birine gittik oturmaya, o teyzenin kızları -orta yaşlı ablalar- kiracısı filan kalabalık bir ortamdı, herkes konuşuyor filan duygusal anıma mı denk geldi bilmiyorum bi an düşündüm, hiç tanımadığım ve hayatıma bir anda doluşan insanlar arasında ben, hiç ilgi alanıma giren birşey olmaması, ortamdaki en küçük insan olmam ve konuşulan konuların adı geçen insanların %95ini bilmiyor olmam, ailemi hatırlamam, tüm tanıdıklarımın şimdi benden upuzaklarda olması, benimde tanıdıklarımla saatlerce gülüşerek ettiğimiz muhabbetler....birden aklıma doluşuverdi ve gözlerim doldu istemeden de olsa...
Burada kimsenin huyunu suyunu bilmiyorum ve herkes birileri hakkında birşeyler söylüyor. Bazen nasıl davranacağımı ne yapacağımı şaşırıyorum.
Eşimle henüz evlilik hayatına alışmaya çalışıyoruz ama eve mi alışıyorum başka insanlara mı bazen şaşırıyorum, o kadar çok geziyoruz ki ev ev kayınvalidemin tanıdıklarını arkadaşlarını filan...
Asosyal biri değilim, hatta herkes şaşırıyor ne çabuk kaynaştın ne kadar girgin birisin diye ama bazen böyle düşüncelere kapılıyorum işte... İki tane yeni evli arkadaş edindim çok samimi olmasak da arkadaşız çok şükür. Alışverişe gidemiyorum tek başıma dışarı çıkmadım hiç eşimde istemiyor biraz şehri tanıyayım sonra gibi bir düşüncesi var. Evdeyim sonra da çoğunlukla kayınvalidemin arkadaşlarındayız yada onlar bizdeler yani teyzelerle geçiyor günlerim... Acaba kendi hayatıma dair neyim var diye düşündüğümde bi açıköğretimde okuduğum bölüm var diyebiliyorum, başka hiçbir planım programım hedefim birşeyim kalmamış gibi adeta, yeni insanlarla tanış-otur-kalk bir hayat... Daha tanışacağımız çok kişi varmış, kayınvalidem öyle diyor :) Gezelim ev ev sorun yok da bazen nefes alma ihtiyacı hissediyorum. Heryerden fışkıran yepyeni yapyabancı insanlar arasında boğuldum help help.....
bu süreç çok normal yani canını sıkma
sadece ben değilim bu hisleri yaşayan diye düşünmek daha iyi hissettirdi.
