Merhaba,
Babaannem 90 yaşında, yaklaşık 20 yıldır dedem vefat ettiğinden beri bizimle yaşıyor. Annem çalıştığı için beni ve kardeşimi o büyüttü.
Kaynana gibi değildir, çok bir şeye karışmaz namazında kuranında bir kadındır. Ama zordur kaynana ile yaşamak. Misafiri bitmez bir de.
Diğer yandan halam ve amcam olmasına rağmen bunca sene misafir olarak bile evine asla çağırmamaları, annemin hiç nefes almasına yardımcı olmamaları, bakmak zorundaymışız gibi bir izlenim vermeleri hepimizi çileden çıkarıyor. Mesela şehir dışına çıkacağımız zaman yine çağırmıyorlar, gelip bizde bakıyorlar. Sonra amcamın kızı bizi arayıp trip atıyor, böyle de saçma insanlar. Zaten bu olaylardan dolayı hem amcam hem de halamdan nefret ediyorum. Babaaanem vefat ettikten sonra hiçbirini görmek istemiyorum. Arayıp sormam bile.
Yaklaşık 5 yıldır falan sadece yürüteçle tuvalete gidecek, abdest alacak kadar hali var. Diğer tüm hizmetleri (yeme içme, bazen altına kaçırır, geleni gideni misafiri olur ) hepsi annemde. Son birkaç haftadır artık tuvalete dahi gidemeyecek duruma geldi. İltihaplı romatizma var, bacakları inanılmaz ağrıyor ve adım atarken sanki kırılıp düşecek gibi titreyerek yürüteçle gitmeye çalışıyor ama o ona bile hali yok artık.
Ben normalde ailemle yaşamıyorum bu covid-19 nedeniyle buradayım. Evimiz iki katlı ben babaannemle aşağıdayım. Tuvalette düşüyor bizimkileri uyandırıyorum kaldırıyoruz veya odasına gitmeye çalışırken bacağı kilitleniyor bana bağırıyor. 1 haftadır sabah ismimle bana bağırıyor ve öyle uyanıyorum , zaten sahura kadar uyumuyorum tam birkaç saat dalıyorum sabah 7-8 gibi bağırtıyla uyanıyorum. Haftaya işe döneceğim. Annem sabırlı ve inanılmaz merhametlidir ama ne düşen babaannemi kaldırabilir, ne de günde 10 kere tuvalete giden bir insanın başında bekleyebilir, ne de alt temizleyebilir. Bir yardımcı bakalım diyoruz çünkü böyle giderse kısa bir süre sonra tamamen yatacak ama saatleri nasıl ayarlanır, hsonu ne olur? Hep başında beklemesi gerekemez yardımcının, annem de tamam diyor ama diğer yandan ben evde bir kadınla ne yapıcam nasıl rahat edicem üstelik onun yemesi, içmesi ayrı bir hizmet diyor. Ama çok iyi biliyorumki annem yatalak yaşlı bakımına girerse depresyonu bozulur. Üstelik annneannem var bir de. Yakınımızda yalnız yaşıyor. Onun da en büyük destekçisi annem. Hergün oraya gidiyor.
Belki insafsız olmakla suçlarsınız beni ama yıllarca yatalak olmasından, yanında annemin de daha fazla yıpranmasından çok korkuyorum.
Çok uzun yıllar çalıştı annem artık rahat etmesi gerekirken başka sorunlar çıkıyor. Hoş biliyorum insana rahatlık yok, hepsi birer sınav. Bu da bizim sınavımız Allah bizlere başka dert vermesin diyorum. Diğer yandan insan eti çok ağır biliyorum. Çok uzun ömür inanın bana sinir bozucu boyuta geliyor.. 100 yaşına kadar böyle yaşarsa mesela diyorum, korku sarıyor. Diğer yandan tabiki acıyorum, yaşamaya hali yok, canı yanıyor o da yaşamak istemiyor, sıkıldım artık diyor. İşimiz çok zor. Benzer durumları gözlemlemiş olanlar anlayabilir belki sadece.
Bilmiyorum.
*Bacak dışında kalp, şeker vs gibi bir hastalığı yok, ilaç kullanmıyor hiç. Bu yüzden yatalak kalacak gibi gözüküyor
Kısacası hem konuyla ilgili yorumunuza hem de bakıcı konusunda fikrinize ihtiyacım var.
Şimdiden teşekkürler.
Güncelleme: Bu akşam bir de üstüne anneannem rahatsızlandı. Yanına gittik. 6 çocuğu olmasına rağmen bizden başkasının evine uzun yıllardır ayak basmaz. Her hastalandığında bize gelir, ayda 1 bize gelir 1 hafta kalır.
Sabrımın o kadar sınırındaydım ki gittim dayımı aldım evinden, anneannemin yanında kalması için. Yoksa annem kalacaktı. Anneannem de dünyanın en inatçı insanı, ,istemem ihtiyacım yok kimse kalmasın dedi durdu. İster istemez orada kırıcı laflar ettim. Kendimden nefret eder oldum nefesim daralıyor
Güncelleme : durum hala aynı hayatımızı babaannemin tuvalet saatlerine göre planlar olduk. Sinirler alt üst. Uzun yıllar bu şekilde sürer annemin hayatı biterse diye çok endişeleniyorum. Allahım sabır ver
(
