Merhaba;
Dualar olmasa ne yapardım bilmiyorum...
3 yıldır tanısıyorduk.Evlilik arefesi düğüne 20 gün kala terkedildim.Sorunlar üstüste geldi,onun maddi ve ailevi problemleri birde düğün stresi,bu koşturmada bende dırdır ettim(keske daha sabırlı olsaydım),bitsin gitsin dedim(benim dilimde tabiki kalbimde değil bu laf)...sonra nişanlım depresyona girdim dedi,kalbimde sana karşı hiçbir heyecan kalmadı dedi,yapma etme dedim,yalvardım ama dinlemedi.düğün olmadı.ben yıkıldım.Dedi ki görsel olarak değil ahlaken ve mantiken seni istemiştim ama son dönemde senden soğudum.çok fedakarlıklarım oldu ona maddi ve manevi,dedi ki evlenmek için sadece fedakarlık yetmez,çok iyisin ama kalbimde hareket yok ...bu laflarda ayrıca yıktı beni...son konuşmada zaman herşeyin ilacı,birgün biraraya gelirsek bizi hiçbirsey ayıramaz dedi,dua et ,sağlığım yerine gelsin dedi...Ne ümit verdi ne bitirdi,öylece kalakaldı herşey...en son gördüğümde onu 10 kilo vermiş,zombi gibi uykuları kaçmış,kötü görünüyordu...
Allah'tan ümit kesilmez...
Çok çok üzüldüm,ne çalışabildim,ne yemek yiyebildim çok mutsuzdum,çok dualar okudum,biliyorum asla boşa gitmiyor.Hayırlısı ise Rabbim verecek onu,ama bazen diyorum adam seni sevmemiş ne ısrar ediyorsun,dua etmeye devam edeceğim. Taktir Rabbimden O(c.c) nasıl uygun görürse öyle olsun,razıyım...
Allah öyle bir imtihandan geçiyor ki benimde çok hatalarım oldu,bu musibet bana kendimi muhasebe etme fırsatı verdi..Kibir,riya,para,kariyer illetine bende tutulmuştum,şuan sevdiğim adamı kaybedince dünyayı verseler mutlu olamıyorum..
Yinede sevmek,karşılığında terkedilmek,gelinliğimin dolapta kalması, çok üzücü.Düğün salonu vs hepsi iptal oldu...
Aradan 7 ay geçti,unuttum dersem yalan olur,hala merhametli olup sadece iyi anıların aklıma gelmesi,hala onu iyi hatırlıyorum...
Birde 35 yaşındayım o da benden 6 yaş büyüktü...
Bu forumu çok okudum,birçok benzer hikaye okudum,izledim,bugüne de kendi hikayemi yazmak kısmetmiş.