Benim eski eşim de öyleydi annesi üzülmesin diye hep beni üzerdi. Dayak yemedim ama itip kaktı hem de anasının yanında. Anadaki mutluluğu görünce bastım gittim hem valizle değil küçük bir sırt çantası ile. Hergün ölmektense 2 yıl acımı çektim oh şimdi mutluyum. Kendimle daha huzurluyum. Hayallerim, umudum, mutluluğum var. O zaman sadece kocaman bir belirsizlik ve umutsuzluk vardı.
Herkes yapamaz ve yapmamalı da acaba varsa devam et kafada ve duyguda bitmezse bitmez. Ben gücünü bana gösterip herkese ezik olan adamı da sevmeye devam edemedim. Sevene de saygı duymuyorum. Herkes önce kendini sevmeli.