Yok canım egoyla alakası yok.. Sadece biz kadınlar böyleyiz her hareketi istediğimiz gibi yorumluyoruz. Umarım hayatinda karşına güzel insanlar çıkarEvet içine kapanık, asosyal falan diye kendim bahaneler buluyorum egom kırılmasına diye galiba, onun umrunda değilim yoksa bahane bulur iletişimi korurdu...
Biz sevgiliydik. Yaklaşık 9 ay katlanabildim.Sizinkiler nasıl oldu açılmaya baslamis miydi yoksa asistanlığı devam ettiği için mi bitti.
Ya nedense bana hep asosyal kişiler denk geliyor, ya asosyal ya da ana kuzusu... Neden acaba nerde yanlış yapıyorum ki
Ay çok fena yaaa. Şimdi aklima geldi de bikeresinde bu benimle konuşmaya çalışıyordu ama ben kısa kisa yazıyordum artık onunla konuşurken kısa kesmeye alistirdigim için kendimi. Sonra "senin konusasin yok neyse gorusuruz" diyip gitti. İki kere oldu bu, konuşmak isteyen hali bile birkaç kelimeden öteye gitmiyor yani, atar yapıp gitmese onu da anlamazdım. Bu ömür boyu böyle gider galiba dediginiz gibi. Evlenebileceğini de sanmam, sıradan ömrünü tamamlamaya çalışıyor sanki heyecan yok hayat ışığı yok. Ölü gibi.Biz sevgiliydik. Yaklaşık 9 ay katlanabildim.
Yalnızlığı sevenler iliskilerinde de bunu belli ediyor. Ilgilenmiyor etmiyor. Hani demissin ya ben konussam konusuyor yoksa ondan bi adim yok diye. Böyle bir iliskiydi işte. Ben ittiriyordum resmen. Çok yorucuydu.
yurtdışındaki insanlar eğer ki.akdenizli değilse soğuk ve bencil olurlar kişisel hayatlar yaşarlar paylaşıma kapalılardir
Biraz uzun olabilir ama okursanız ve cevaplarsaniz çok sevinirim, fikirlerinize ihtiyacım var.
Şöyle baslayayim, yaklaşık iki ay önce bir buçuk yıllık ilişkim bitti. Son zamanlarda ailesinden dolayı aramiz kötüydü, ben her şeye rağmen beni birakmayacagindan ve bizim galip gelecegimizden emindim. Ailesini ikna edecek diye beklerken bir küs bir barışık gitmek iyice psikolojimi bozdu, en sonunda aglaya aglaya mesaj attım ben artık dayanamıyorum uzak olmaya diye. Bana verdiği cevap "unut artık ben evlendim" oldu. O an neler yaşadığını anlatamam, hayattan koptum. Ailesinin evlenmesi için baskı yaptığı kız ile imam nikahı kıyılmış ve birkaç gün sonra nişan olacagini benim de kendi yoluma bakmam gerektiğini söyledi. İki hafta ağzımdan lokma geçmedi, surekli ağladım. Antidepresana başladım doktor kontrolünde. Ya uyuyordum ya da ağlıyordum başka hiç bir şey yapamıyordum. Üçüncü hafta artık yataktan kalkabilmeye başladım ama hala tam iyi degildim. Bir yakınımız beni biri ile tanıştırmak istediğini söyledi. Bu kişi ile bir - iki yıl öncelerde de bir kaç kere daha konuşmaya başlayıp, isteksiz olduğunu dusunup konuşmayı kesmistim.
Tekrar adı geçince içime bir umut doğdu, beni isteyen biri olduğu için iyi davranır ve belki toparlanırım, yeniden birini sevmeye baslarim diye düşünüp kabul ettim konuşmaya başladık. Bu kişi 10 yıldan fazla ailesinden ayrı yaşamış, evi ayrı tek yaşıyor. Bir işyerinde çalışmıyor yani is arkadaşları yok, evden tek başına iş alıp teslim ediyor geçimini böyle sağlıyor. Ailesiyle de akrabalarıyla da arası pek iyi değil, kimseyle gorusmuyor. Kimsesiz gibi bi nevi. Oturduğu siteden bir kaç arkadaşı var onlarla takılıyor sadece ama en yakin arkadaşım diyeceği biri yok. Sanirim ciddi bir güven sorunu var. Bir aydır bu kişiyle konuşuyoruz ama genelde ben onu konuşturmaya çalışıyorum soru soruyorum, bunun dışında muhabbet kuramiyoruz. Yalnızlığa alıştığı için, kimseyle dertlerini paylaşmadığı için içini açamıyor galiba diye sabrettim ama artık dayanamadım patladım. Telefonla aramiyor, buluşalım demiyor, sadece whatsapptan yazıyor o da bir kaç kelimeden öteye geçmiyor. İstemiyor musun diyorum, istemesem söylerim öyle birşey yok diyor. Çok ustune gittiğimde "benim hiç düzenli ilişkim olmadı ondan olabilir" tarzında biseyler dedi. Tek gecelik ilişkileri olmuş ama ciddi iliskisi olmamış.
Geçen hafta bir anda iki gün tamamen iletişimi kesti. Üçüncü gün nedenini sorduğumda bazi zamanlar böyle bir kac gun içine kapandigini söyledi. Ben yazdım diye biraz konuşmaya başladı ama bu sefer de ben sinirlendiğim için konuşmak istemedim. İki gundur hic sesi çıkmayıp, ben yazınca sesi çıktığı için sinirlendim sustum.
Bayramda goruselim demisti tamam demistim ama unuttu, gorusmedik. Bu son damla oldu, "ben yapamicam böyle surecekse gorusmeyelim" dedim saydım da saydim. Bisey demedi.
Umursuyor mu umursamiyor mu sıkıntıları mi var ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum ama bizi tanıştıran kisi onun sessiz ve içe kapanik olduğunu, kimseyle konuşmadığını ama efendi durust biri olduğunu söyledi. Ailesi pek iyi davranmiyormus çok dedikoducuymuslar. Güvenini çok sarsmislar.
Bir haftadır konuşmuyoruz. Acaba yaralı olduğum için hıncımı ondan mı çıkardım diye dusundum bugün, haksızlık etmiş olabilir miyim? Belki de adam haklı, daha aramızda bisey yokken hesap sorup bunaltmaya başladım. Ama o da coook ilgisiz. Belki ilgilenir de kendimi yeniden değerli hissederim diye umarken o da beni degersiz hissettiriyor kendisini ağırdan alarak.
Sizce whatsapptan bi "naber" yazıp nabzını yoklasam mi, yoksa ben de sessiz kalmaya devam edip ondan adım gelmesini mi beklemeliyim?
Sizce ne yapmaya çalışıyor olabilir?
Nasıl davranmalı? Bu tarz biriyle birlikte olan var mı?
Ömür törpüsü desenize bence yol verin gitsinBiraz uzun olabilir ama okursanız ve cevaplarsaniz çok sevinirim, fikirlerinize ihtiyacım var.
Şöyle baslayayim, yaklaşık iki ay önce bir buçuk yıllık ilişkim bitti. Son zamanlarda ailesinden dolayı aramiz kötüydü, ben her şeye rağmen beni birakmayacagindan ve bizim galip gelecegimizden emindim. Ailesini ikna edecek diye beklerken bir küs bir barışık gitmek iyice psikolojimi bozdu, en sonunda aglaya aglaya mesaj attım ben artık dayanamıyorum uzak olmaya diye. Bana verdiği cevap "unut artık ben evlendim" oldu. O an neler yaşadığını anlatamam, hayattan koptum. Ailesinin evlenmesi için baskı yaptığı kız ile imam nikahı kıyılmış ve birkaç gün sonra nişan olacagini benim de kendi yoluma bakmam gerektiğini söyledi. İki hafta ağzımdan lokma geçmedi, surekli ağladım. Antidepresana başladım doktor kontrolünde. Ya uyuyordum ya da ağlıyordum başka hiç bir şey yapamıyordum. Üçüncü hafta artık yataktan kalkabilmeye başladım ama hala tam iyi degildim. Bir yakınımız beni biri ile tanıştırmak istediğini söyledi. Bu kişi ile bir - iki yıl öncelerde de bir kaç kere daha konuşmaya başlayıp, isteksiz olduğunu dusunup konuşmayı kesmistim.
Tekrar adı geçince içime bir umut doğdu, beni isteyen biri olduğu için iyi davranır ve belki toparlanırım, yeniden birini sevmeye baslarim diye düşünüp kabul ettim konuşmaya başladık. Bu kişi 10 yıldan fazla ailesinden ayrı yaşamış, evi ayrı tek yaşıyor. Bir işyerinde çalışmıyor yani is arkadaşları yok, evden tek başına iş alıp teslim ediyor geçimini böyle sağlıyor. Ailesiyle de akrabalarıyla da arası pek iyi değil, kimseyle gorusmuyor. Kimsesiz gibi bi nevi. Oturduğu siteden bir kaç arkadaşı var onlarla takılıyor sadece ama en yakin arkadaşım diyeceği biri yok. Sanirim ciddi bir güven sorunu var. Bir aydır bu kişiyle konuşuyoruz ama genelde ben onu konuşturmaya çalışıyorum soru soruyorum, bunun dışında muhabbet kuramiyoruz. Yalnızlığa alıştığı için, kimseyle dertlerini paylaşmadığı için içini açamıyor galiba diye sabrettim ama artık dayanamadım patladım. Telefonla aramiyor, buluşalım demiyor, sadece whatsapptan yazıyor o da bir kaç kelimeden öteye geçmiyor. İstemiyor musun diyorum, istemesem söylerim öyle birşey yok diyor. Çok ustune gittiğimde "benim hiç düzenli ilişkim olmadı ondan olabilir" tarzında biseyler dedi. Tek gecelik ilişkileri olmuş ama ciddi iliskisi olmamış.
Geçen hafta bir anda iki gün tamamen iletişimi kesti. Üçüncü gün nedenini sorduğumda bazi zamanlar böyle bir kac gun içine kapandigini söyledi. Ben yazdım diye biraz konuşmaya başladı ama bu sefer de ben sinirlendiğim için konuşmak istemedim. İki gundur hic sesi çıkmayıp, ben yazınca sesi çıktığı için sinirlendim sustum.
Bayramda goruselim demisti tamam demistim ama unuttu, gorusmedik. Bu son damla oldu, "ben yapamicam böyle surecekse gorusmeyelim" dedim saydım da saydim. Bisey demedi.
Umursuyor mu umursamiyor mu sıkıntıları mi var ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum ama bizi tanıştıran kisi onun sessiz ve içe kapanik olduğunu, kimseyle konuşmadığını ama efendi durust biri olduğunu söyledi. Ailesi pek iyi davranmiyormus çok dedikoducuymuslar. Güvenini çok sarsmislar.
Bir haftadır konuşmuyoruz. Acaba yaralı olduğum için hıncımı ondan mı çıkardım diye dusundum bugün, haksızlık etmiş olabilir miyim? Belki de adam haklı, daha aramızda bisey yokken hesap sorup bunaltmaya başladım. Ama o da coook ilgisiz. Belki ilgilenir de kendimi yeniden değerli hissederim diye umarken o da beni degersiz hissettiriyor kendisini ağırdan alarak.
Sizce whatsapptan bi "naber" yazıp nabzını yoklasam mi, yoksa ben de sessiz kalmaya devam edip ondan adım gelmesini mi beklemeliyim?
Sizce ne yapmaya çalışıyor olabilir?
Nasıl davranmalı? Bu tarz biriyle birlikte olan var mı?
Aynen öyle canım. Benim eximde oyleydi kendide derdi. Heyecanim yok hayata karşı bunaliyorum daraliyorum diye. Piskolojiside bozuktu zaten baya. Ilac tedavisi goruyordu. Diyeceğim o ki yol yakinken vazgecmeye çalış inan bir sure sonra benimde psikolojim bozuldu istemem kimsenin benim yasadiklariminin yasamasini.Ay çok fena yaaa. Şimdi aklima geldi de bikeresinde bu benimle konuşmaya çalışıyordu ama ben kısa kisa yazıyordum artık onunla konuşurken kısa kesmeye alistirdigim için kendimi. Sonra "senin konusasin yok neyse gorusuruz" diyip gitti. İki kere oldu bu, konuşmak isteyen hali bile birkaç kelimeden öteye gitmiyor yani, atar yapıp gitmese onu da anlamazdım. Bu ömür boyu böyle gider galiba dediginiz gibi. Evlenebileceğini de sanmam, sıradan ömrünü tamamlamaya çalışıyor sanki heyecan yok hayat ışığı yok. Ölü gibi.
Biraz uzun olabilir ama okursanız ve cevaplarsaniz çok sevinirim, fikirlerinize ihtiyacım var.
Şöyle baslayayim, yaklaşık iki ay önce bir buçuk yıllık ilişkim bitti. Son zamanlarda ailesinden dolayı aramiz kötüydü, ben her şeye rağmen beni birakmayacagindan ve bizim galip gelecegimizden emindim. Ailesini ikna edecek diye beklerken bir küs bir barışık gitmek iyice psikolojimi bozdu, en sonunda aglaya aglaya mesaj attım ben artık dayanamıyorum uzak olmaya diye. Bana verdiği cevap "unut artık ben evlendim" oldu. O an neler yaşadığını anlatamam, hayattan koptum. Ailesinin evlenmesi için baskı yaptığı kız ile imam nikahı kıyılmış ve birkaç gün sonra nişan olacagini benim de kendi yoluma bakmam gerektiğini söyledi. İki hafta ağzımdan lokma geçmedi, surekli ağladım. Antidepresana başladım doktor kontrolünde. Ya uyuyordum ya da ağlıyordum başka hiç bir şey yapamıyordum. Üçüncü hafta artık yataktan kalkabilmeye başladım ama hala tam iyi degildim. Bir yakınımız beni biri ile tanıştırmak istediğini söyledi. Bu kişi ile bir - iki yıl öncelerde de bir kaç kere daha konuşmaya başlayıp, isteksiz olduğunu dusunup konuşmayı kesmistim.
Tekrar adı geçince içime bir umut doğdu, beni isteyen biri olduğu için iyi davranır ve belki toparlanırım, yeniden birini sevmeye baslarim diye düşünüp kabul ettim konuşmaya başladık. Bu kişi 10 yıldan fazla ailesinden ayrı yaşamış, evi ayrı tek yaşıyor. Bir işyerinde çalışmıyor yani is arkadaşları yok, evden tek başına iş alıp teslim ediyor geçimini böyle sağlıyor. Ailesiyle de akrabalarıyla da arası pek iyi değil, kimseyle gorusmuyor. Kimsesiz gibi bi nevi. Oturduğu siteden bir kaç arkadaşı var onlarla takılıyor sadece ama en yakin arkadaşım diyeceği biri yok. Sanirim ciddi bir güven sorunu var. Bir aydır bu kişiyle konuşuyoruz ama genelde ben onu konuşturmaya çalışıyorum soru soruyorum, bunun dışında muhabbet kuramiyoruz. Yalnızlığa alıştığı için, kimseyle dertlerini paylaşmadığı için içini açamıyor galiba diye sabrettim ama artık dayanamadım patladım. Telefonla aramiyor, buluşalım demiyor, sadece whatsapptan yazıyor o da bir kaç kelimeden öteye geçmiyor. İstemiyor musun diyorum, istemesem söylerim öyle birşey yok diyor. Çok ustune gittiğimde "benim hiç düzenli ilişkim olmadı ondan olabilir" tarzında biseyler dedi. Tek gecelik ilişkileri olmuş ama ciddi iliskisi olmamış.
Geçen hafta bir anda iki gün tamamen iletişimi kesti. Üçüncü gün nedenini sorduğumda bazi zamanlar böyle bir kac gun içine kapandigini söyledi. Ben yazdım diye biraz konuşmaya başladı ama bu sefer de ben sinirlendiğim için konuşmak istemedim. İki gundur hic sesi çıkmayıp, ben yazınca sesi çıktığı için sinirlendim sustum.
Bayramda goruselim demisti tamam demistim ama unuttu, gorusmedik. Bu son damla oldu, "ben yapamicam böyle surecekse gorusmeyelim" dedim saydım da saydim. Bisey demedi.
Umursuyor mu umursamiyor mu sıkıntıları mi var ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum ama bizi tanıştıran kisi onun sessiz ve içe kapanik olduğunu, kimseyle konuşmadığını ama efendi durust biri olduğunu söyledi. Ailesi pek iyi davranmiyormus çok dedikoducuymuslar. Güvenini çok sarsmislar.
Bir haftadır konuşmuyoruz. Acaba yaralı olduğum için hıncımı ondan mı çıkardım diye dusundum bugün, haksızlık etmiş olabilir miyim? Belki de adam haklı, daha aramızda bisey yokken hesap sorup bunaltmaya başladım. Ama o da coook ilgisiz. Belki ilgilenir de kendimi yeniden değerli hissederim diye umarken o da beni degersiz hissettiriyor kendisini ağırdan alarak.
Sizce whatsapptan bi "naber" yazıp nabzını yoklasam mi, yoksa ben de sessiz kalmaya devam edip ondan adım gelmesini mi beklemeliyim?
Sizce ne yapmaya çalışıyor olabilir?
Nasıl davranmalı? Bu tarz biriyle birlikte olan var mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?