- 26 Kasım 2024
- 98
- 41
- 3
- 41
- Konu Sahibi Polyannaaaaa
-
- #41
Bakamaz, oğlum çok küçük. Bana muhtaç , 2,5 yılda 2-3 kez 3-4 saat anca idare etti de çıktım kızım varken
Bakamaz, oğlum çok küçük. Bana muhtaç , 2,5 yılda 2-3 kez 3-4 saat anca idare etti de çıktım kızım varkenBir gün de çocuklara o baksın siz çıkın hiç mi ilgilenmez?
Ona kalırsa hep evde. 3 ten sonra tv karşısında ben yemek hazırla temizlik. Ama ona kalırsa hiç dışarı çıkmıyor.Konu sahibi cıkmak istemiyor ki eşiyle vakit geçirmek ,ilgilenilmek istiyor
Bu evlilik çocuk işleri bana ters sanırsam ya hep yük kadındaBakamaz, oğlum çok küçük. Bana muhtaç , 2,5 yılda 2-3 kez 3-4 saat anca idare etti de çıktım kızım varken
İşte anlatmak istediğim bu aslında. Beni sakinleştirmek varken neden yani. O kadar üzgün ve kırgınım yüzünü görmek istemiyorumYani evet memurluğu bırakmak çok mantıklı değil sizin alışmanız lazım orası da doğru ama ben size de hak verdim. Her şeyi geçtim genel olarak eşinizin tavrında da bir problem var
O kadar zorladı ki evliliğe. İstemeyen bendim , şimdi sanki kendi zorla evlenmiş gibi davranıyorBu evlilik çocuk işleri bana ters sanırsam ya hep yük kadında
Canım senin tedaviye ihtiyacın yok. Senin dinlenmeye kendine zaman ayırmaya senin ilgiye ihtiyacın var senin değer görmeye ihtiyacın var. Adam kendi keyfin de. Hergün 24 saat çocuk bakmak kolay mı?Bencil yazanlar oluyor bana ama evlenmeden evimi aldım arabaya evlenmeden biriktirdiğim altınlarımı ve tazminatımı verdim. Daha bu evlilik için ne yapabilirim. Çocuklarıma bakıyorum ama terapi ücretini yüzüme vuruyor kendi kendime nasıl tedavi olayım
Üzüldüm söyleyin bunları yardım etsin yazık sizeO kadar zorladı ki evliliğe. İstemeyen bendim , şimdi sanki kendi zorla evlenmiş gibi davranıyor
Bilmiyorum belki de bunlar tetikliyor bu durumu. Evet şuan tam olarak böyle.Canım senin tedaviye ihtiyacın yok. Senin dinlenmeye kendine zaman ayırmaya senin ilgiye ihtiyacın var senin değer görmeye ihtiyacın var. Adam kendi keyfin de. Hergün 24 saat çocuk bakmak kolay mı?
Konuşmuyoruz konuşunca da kavga ediyoruz. Ailemin yanına gideceğim, ciddiyetimin farkında değil. Bu durum çok yıprattı beni.Üzüldüm söyleyin bunları yardım etsin yazık size
Ben sizi bu konuda çok haklı buluyorum. Evde tek kaldığımda aşırı derecede ben de korkuyorum. Bu basite indirgenecek bir durum değil mutsuz huzursuz olmaktansa gerekirse iş değişmeli eşiniz. Ama terapi parasını bile yüze vuran hanzodan böyle incelik beklemek hata olur. Siz de biraz ona bencilce davranın.Merhaba arkadaşlar , benim eşim memur ve hep gece çalışıyor (maalesef) Bende kızım doğana kadar gündüz çalışıyordum hafta da bir akşam vakit geçirebiliyorduk. Fakat tek kaldığım sürede gece yalnız kaldığımda fobim oluştu. Ya da vardı kalmadığım için bilmiyordum. Uyuyamıyorum veya uyusam da hep kötü rüyalar görüp uyanıyorum. Eşime iş teklifleri gelse de reddetti. Ben kabul etmesini istedim hatta ağlıyordum gitme diye evlendiğimizde . Şimdi ikinci çocuğum oldu ve korkularım daha da arttı. En küçük seste çok korkuyorum terapi dahi aldım ve terapist yalnız kalmamam gerektiğini ileride panik atağa bile çevirebileceğini söyledi. (O dönem hafifledi) Fakat eşim asla iş ara dememe rağmen oralı olmuyor. Sadece kendini düşünüyor (özel sektörden daha rahat çünkü) ama ben 2 çocukla perişan oluyorum gece uyku yok gündüz ayakta. Bir iki saat gündüz çocuklara bakıp bugün uyudun diyor. Artık dayanacak gücüm kalmadı diye ağladım 1 hafta önce. Karşımda gülmeye başladı inanamadım kriz geçirdim resmen kendimi tutamadım ben ağlarken gülüp benim mizacım böyle demez mi? Ben ağlarken kızım gelip sarılıp öpmeye çalışıyor ama o gülüyordu. Kendimi o kadar kötü hissettim ki, evlendiğimizde benimle ağlayan adamdı bu. Eğer böyle giderse bu işin boşanmaya kadar gideceğini söyledim , o da benimle konuşmuyor. 2 gün abimde kaldım, sonrasında mecbur eve döndüm 1 hafta oldu konuşmuyoruz ve çocuklar konusundaki bütün yardımını da kesti. Bekar gibi takılıyor . Bende yokmuş gibi davranıyorum ve ailemin yanına gideceğim bir süre. Bilmiyorum ben mi haksızım bu konuda, ama ne çocuklara sabrım kalıyor böyle ne de gücüm.. Kendini de haklı görüyor, borcumuz varmış. Ödenmeyecek bir borç değil , bahanesi tamamen bu.
Siz derdinizi yanlış ve eksik anlatmışsınız,bi kaç msjınızdan sonra işin rengi değişti.Bencilik yapan eşinizmiş ama bekçi olmasından değil evde olduğu zamanlardaki hal hareketlerinden.Bencil yazanlar oluyor bana ama evlenmeden evimi aldım arabaya evlenmeden biriktirdiğim altınlarımı ve tazminatımı verdim. Daha bu evlilik için ne yapabilirim. Çocuklarıma bakıyorum ama terapi ücretini yüzüme vuruyor kendi kendime nasıl tedavi olayım
Şuan yaptığı iş dışında mesleği var ve iyi teklifler geldi. Kesinlikle sonra da gülüyor komik olan ne hem. Öyle yapıyorum yemek dahi yapmıyorum . Çünkü hiç bişey yapmayı bilmiyor .Ben sizi bu konuda çok haklı buluyorum. Evde tek kaldığımda aşırı derecede ben de korkuyorum. Bu basite indirgenecek bir durum değil mutsuz huzursuz olmaktansa gerekirse iş değişmeli eşiniz. Ama terapi parasını bile yüze vuran hanzodan böyle incelik beklemek hata olur. Siz de biraz ona bencilce davranın.
Aksine aslında kaç arkadaşı açığa alındı. Kendisi de diyor burda daha kolay bir tutanağa bakıyor diye. Kendi mesleği kötü bir meslek değil bıraktığı yer kaç kez aradı geri gelsin diye. Şuan kendi gelirim olmadığı için bu durumda yapacak bişeyim yokSizin de haklı olduğunuz yerler var, eşinizin de haklı olduğu yerler var. Öncelikle tavrı çok yanlış ve sinir bozucu, eşin karşında ağlarken gülemezsin. Evde olduğun günlerde öylece 2 çocuklu kadından hizmet bekleyemezsin. Her tatil gününde kendi arkadaşlarınla yalnız plan yapamazsın. Bu konularda çok haklısınız, bu iş böyle olmaz.
Sizin korkularınızı da anladım, adı üstünde korku çok mantıklı, akla yatkın olmak zorunda değiller ama buna bir çözüm bulmak zorundasınız, kendiniz için.
Açıkçası memur olsam bende özel sektöre geçmek istemezdim. Özel sektör isterse fazla maaş versin yine istemezdim. İnsanlar memur olmak için yıllarca yırtınıyor, memuriyet bir yerde garanti iş demektir. 10 bin fazla alacağım diye günün birinde 2 çocukla işsiz kalacağım bir sektöre geçmek istemezdim.
Sizin bunu aşmanız gerekiyor, anneniz gelip sizinle vakit geçirmeye çalışsın yalnızken. O eşinizde bir zahmet terapi ücretlerini ödeyiversin
Yemek bilmez , temizlik yapmıyor. Tv izlerken telefonla oynuyor o ara çocuk yanında buna yardım diyor. Temizlik yap desem mırın kırın. Şuan tamamen bıraktı 15.30 a kadar uyudu bugün.Siz derdinizi yanlış ve eksik anlatmışsınız,bi kaç msjınızdan sonra işin rengi değişti.Bencilik yapan eşinizmiş ama bekçi olmasından değil evde olduğu zamanlardaki hal hareketlerinden.
Maalesef o kadar kırgınım ki, bunu anlamayacak kadar salak.Benim eşim olsa o da takmaz bu durumu, bunu söyledim hani belki üzüntünüz bir nebze azalır tek ruhsuz benimle nikahlı değil deyip hafiflersiniz.
Sizin söylediğinizi de anlıyorum ama sonuçta memuriyet her zaman özel sektöre kıyasla daha güvenli daha garanti.Aksine aslında kaç arkadaşı açığa alındı. Kendisi de diyor burda daha kolay bir tutanağa bakıyor diye. Kendi mesleği kötü bir meslek değil bıraktığı yer kaç kez aradı geri gelsin diye. Şuan kendi gelirim olmadığı için bu durumda yapacak bişeyim yok
Gündüz ver kocana cocukları sen uyu. Şuan tek önerim bu malesefMerhaba arkadaşlar , benim eşim memur ve hep gece çalışıyor (maalesef) Bende kızım doğana kadar gündüz çalışıyordum hafta da bir akşam vakit geçirebiliyorduk. Fakat tek kaldığım sürede gece yalnız kaldığımda fobim oluştu. Ya da vardı kalmadığım için bilmiyordum. Uyuyamıyorum veya uyusam da hep kötü rüyalar görüp uyanıyorum. Eşime iş teklifleri gelse de reddetti. Ben kabul etmesini istedim hatta ağlıyordum gitme diye evlendiğimizde . Şimdi ikinci çocuğum oldu ve korkularım daha da arttı. En küçük seste çok korkuyorum terapi dahi aldım ve terapist yalnız kalmamam gerektiğini ileride panik atağa bile çevirebileceğini söyledi. (O dönem hafifledi) Fakat eşim asla iş ara dememe rağmen oralı olmuyor. Sadece kendini düşünüyor (özel sektörden daha rahat çünkü) ama ben 2 çocukla perişan oluyorum gece uyku yok gündüz ayakta. Bir iki saat gündüz çocuklara bakıp bugün uyudun diyor. Artık dayanacak gücüm kalmadı diye ağladım 1 hafta önce. Karşımda gülmeye başladı inanamadım kriz geçirdim resmen kendimi tutamadım ben ağlarken gülüp benim mizacım böyle demez mi? Ben ağlarken kızım gelip sarılıp öpmeye çalışıyor ama o gülüyordu. Kendimi o kadar kötü hissettim ki, evlendiğimizde benimle ağlayan adamdı bu. Eğer böyle giderse bu işin boşanmaya kadar gideceğini söyledim , o da benimle konuşmuyor. 2 gün abimde kaldım, sonrasında mecbur eve döndüm 1 hafta oldu konuşmuyoruz ve çocuklar konusundaki bütün yardımını da kesti. Bekar gibi takılıyor . Bende yokmuş gibi davranıyorum ve ailemin yanına gideceğim bir süre. Bilmiyorum ben mi haksızım bu konuda, ama ne çocuklara sabrım kalıyor böyle ne de gücüm.. Kendini de haklı görüyor, borcumuz varmış. Ödenmeyecek bir borç değil , bahanesi tamamen bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?