Yalnızlık...

2 yıl önce bir evlilik yaptım, ve 2 yıl önce de boşandım.
Yanlış anlamadınız.. evliliğim sadece 1 ay sürdü. Bir talihsizlikti benim için.4 yıl üniversite hayatım boyunca beraber olduğum adamla, mezun olur olmaz evlenmiştim.. devamına hiç girmeyeceğim, cehennem gibi bir 1 ay ve devamında boşanma süreci... ayrılır ayrılmaz şehir değiştirdim. Ailemin desteğiyle hayat kurdum. çok yeni sayılır 6 aydır güzel bir işte çalışıyorum..
Yaşadığım şehirde pek arkadaşım yok. Sadece 1 tane çok daha eskiden tanıdığım bir arkadasım var. oda doğma büyüme buralı ama çok kapalı bir kız ve çevresi yok. Sürekli onu görmekten sıkıldım itiraf ediyorum
Eski yaşantımı özledim, okuduğum şehirde onlarca arkadasımla toplanıp eğlendiğim, gezdiğim günleri özledim.
Birileriyle tanışabileceğim ortamım hic yok.
Artık hazırım, flört de etmek istiyorum, özledim o duyguyu, ki henüz 26 yaşındayım. Ama ruhum 40 yaşında gibi. Bende yavaş yavaş katılaşıyorum sanki.. hayat doluydum...
Ama yok... arkadaş bile yokki flört olsun.
Sanırım bir saatten sonra herşey daha zor oluyor, ne ediniyorsak okul yaşantısında mı ediniyoruz?
Ben tek düze hayatımdan çok sıkıldım...
Zaman ilerledikçe heyecansız dolu dolu geçemeyen günlerime üzülüyorum.
Sizce ne yapmalıyım ?

Zor da olsa kendinize bi hayat kurmuşsunuz, sosyalleşmek sizin elinizde 26 yaşındasınız genceciksiniz herşey yeniden başlayabilir yeter ki kendinizde o gücü görün

Hobine göre bir kursa yazilabilirsin mesela spor salonuna, dil kursuna vs vs öylece insanlarla tanisabilirsin

Benimadimcemil .!.:

Zor da olsa kendinize bi hayat kurmuşsunuz, sosyalleşmek sizin elinizde 26 yaşındasınız genceciksiniz herşey yeniden başlayabilir yeter ki kendinizde o gücü görün

Genişletmek için tıkla...

Hazırım, hazır hissediyorum, ama yolunu bilmiyorum..olmuyor çünkü

valla okulda çok arkadaşlık kuruluyor çünkü aynı ortamda fiziksel olarak bulunmak zorunda olan bi sürü insan var ve bu fiziksel olarak aynı ortamda bulunmanın getirdiği yakınlaşmalar oluyor yani bu konuda şansın işyerin gibi, işyerinde öyle bi ortam yok mu, küçük bi şehirde misin
olmadı geri dön bi iş bulup zaten yaşadıklarını atlatmışsın

CicimBalim .!.:

Hobine göre bir kursa yazilabilirsin mesela spor salonuna, dil kursuna vs vs öylece insanlarla tanisabilirsin

Genişletmek için tıkla...

Günde 12 saat çalışıyorum c.tesi günleride yarım gün. Yogaya yazılmıştım 2 ay idare edebildim. Ve kimseylede tanışmadım. Tanıştım ama hayatımda değiller daha doğrusu. Eskiden olduğu gibi samimiyet oluşturulamıyoki neden bilmiyorum.

Chess .!.:

valla okulda çok arkadaşlık kuruluyor çünkü aynı ortamda fiziksel olarak bulunmak zorunda olan bi sürü insan var ve bu fiziksel olarak aynı ortamda bulunmanın getirdiği yakınlaşmalar oluyor yani bu konuda şansın işyerin gibi, işyerinde öyle bi ortam yok mu, küçük bi şehirde misin
olmadı geri dön bi iş bulup zaten yaşadıklarını atlatmışsın

Genişletmek için tıkla...

İzmirdeyim. Aksine kaçtığım şehir küçük bir şehirdi. Orada iş imkanımda olmazdı. geri dönemem zaten. Ruhsal olarak iyi geleceğini sanmıyorum, akrabalar(akbaba da denebilir) falan..
iş yerimde şöyle, yaşı benden büyük evli barklı insanlar çoğunlukla, 2-3 tane genç var departmanımda. Onlarında karakterini beğenmiyorum gerçekten, birkaç öğle arasına çıkmakla başladık ama işyerinde canım ciğerim oldukları insanların arkasından öyle böyle konuşmuyolar. Tehlikeliler. Bana göre değil..
İş yeri de cort yani