Anladım. Sizin çevrenizi ve içinde bulunduğunuz kültürü çok bilmediğim için ezbere konuşmak istemem ama en azından bence doğru olan bu olduğu için şunu söylemek isterim, bence öncelikle bu olayın her şeyden önce size aşırı zarar verdiğini anlayıp, anne-baba-nişanlım-elalem demeden her şeyden önce kendinize bu eziyeti yapmamak için, çocukken yapılan bir eylem dolayısı ile kendinizi bu kadar suçlayıp, ruhunuza, gençliğinize yazık edip sağlığınızdan olacağınıza, bu konuyu hayatınızı birleştirmek istediğiniz ve çok iyi bir insan olduğunu söylediğiniz nişanlınıza bir şekilde açıp, anlatıp anlayış ve yardım beklemeniz. Mesela ne güzel olurdu onun sizi psikologa götürmesi, değil mi? Nasıl da rahatlardınız.. Eğer nişanlınız sizi, çocukken yapılan bir hata yüzünden ve bu hatayı elin çocuk istismarcısı tarafından şantaj aracı olarak kullanılması ihtimalinden dolayı sizi suçlayıp size kızacaksa, bu kişi üzgünüm ama zannettiğiniz kadar iyi biri olmayabilir. Bu zor durumunuzda, pişman ve kendini suçlayacak kadar kendinden vazgeçmiş halinizde bile sizi suçlayacaksa bırakın zaten o kişi yoluna gitsin, size hayır gelmez ondan. Ama ben eminim iyi olan hiçbir insan evladı 14 yaşında bir çocuğun yaptığı hataya, çocuk istismarının söz konusu olduğu bir meseleye her ne olursa olsun kızıp da suçlayıcı konuşamaz. Bu sebeple müsterih olun bence. Karar sizin tabi.
