Kızlar Merhaba..
Esim maksimum 11 de evde olması gerekirken 1.30 da geldi. Kahvaltı hazırlamıştım saat 10.da yine de... O saate kadar bekledi kahvaltı masası.
Geldi. Kızım kucağımda açtım kapıyı. Selam verdi aldım selamını. Oturdum. İlk gitti çiçeklerine baktı. Çiçek sevdası başladı da beyefendi de. Biz dururken ilk çiçeklere baktı düşünebiliyor musunuz?
Ben kahvaltı yapmıyorum sen yap dedi.
Kızım kucağımda. Babasını görünce gülmeye ona doğru hareketlendi. Beni al diye türlü sesler çıkardi . Gulucukler attı. Esim ise karşı koltuktan Kızım kızım sen babaya mi gülüyorsun gel bana.vs dedi. Sanki çocuk ayaklanıp gelecek. Almadı kucağına gelip.
Anası aradı sonra. Gitti onla konuştu. Anası benle konuşmak istemiş. Getirdi telefonu. Anasıyla konuşabileyim diye aldı çocuğu kucağımdan. Konuşmam bitince.bıraktı koltuğa çocuğu. Kucağıma da vermedi beyefendi.
Bende bu saate kadar ac bil ac bekledim. Yeni yiyorum birşeyler.
Bir yanım laf at sataş diyor öteki yanım sarılmak istiyor. 3. Bir yanım daha varmış :) o da sessizliğine devam et diyor. :)
Ayni evde konuşmamak o kadar zor ki. İnsanin akli hep bu meselede oluyor. Sinir oluyorsun.
Bende Durumlar böyle arkadaşlar.
Ne yapmam lazim sizce simdi ?