- 13 Mart 2017
- 1.237
- 1.373
- 133
Merhaba
Kendimi çok savunmasız ve yalnız hissediyorum.
evliliğim sanırım yine bitiyor. 10 günden fazladır kızımı alıp gitti.
aslında artık olanlara tahammül edemediğim için ben boşanmayı 1 senedir teklif ettim. Her seferinde kızımı verirsen dedi. Ve ben son seferinde artık tahammül edemedim tamam dedim o da aldı gitti.
eşim işkolik bir insan ama bu gerçekten sosyal yaşamını ve aile hayatımızı mahvedecek düzeyde. Şehirler arası işleri var. Şehir değiştirip onun olduğu yere gittim o eski şehrimizde işini artırıp gelmedi. Geri döndüm bu seferde diğer şehire gitti.4 yıldır yalnızlıktan işin herşeyin önüne geçmesinden yoruldum. 4 farklı şirkette çalışıyor birisi kendine ait diğerleri başkaları ile.
bu kadar çalışma yeter bazılarından kurtul diyorum kötü ben oluyorum. Böyleyken evin geçimini hep bana yıkar kendi sermayesini arttırır. İstediği gibi yer içer dışarılarda . Ne bileyim hayat ona güzel.
Artık evle bağı koptu. Ben ne yapsam umursamaz geçenlerde arabamı satışa çıkardım hiç bir şekilde umursamadı bile. Ne biliyim çocuğa oda kuracağız mobilyasından boyacısına herşeyi yapmak zorunda kaldım. O pazar günü bile evde olmamayı tercih eder.
ayrıca bazen bu dört beş kez oldu ararım nerde olduğu ile ilgili yalan söyler . Ofisteyim der evde çıkar. ( kızacaksınız biliyorum ama takip uygulamasından takip ediyorum artık ) telefonu asla sessize almayan adam , sessizdeydi duymadım, arabada bıraktım vs der. Yanında biri olduğunu hissediyorum konuşmak istemeyişinden sana hesap mı vereceğim iş yemeğindeyim bile dedi.
Her ikimizin de ikinci evliliği. Bazı arkadaşlarım seni çok seviyor çok üzülüyor diyor. Ne düşüneceğimi şaşırdım. Aldatıyor gibi davranıyor. Bu arada benim isteksizliğimden kaynaklı son 1 yıldır düzenli bir cinsel ilişkimiz yok çünkü bunları kafama takıyorum kandırıldığımı ve kullanıldığımı hissediyorum.
o ise it gibi çalışıyorum diyor beni vicdanen sorumlu hissettiriyor. Artık bunları düşünmek istemiyorum.kızımı çok özledim. Boşanmak huzura kavuşmak istiyorum . Keşke gözümü kapatsam açsam boşanmışız ve üzerinden 2 sene geçmiş olsa. Daha önce yaşadım bu süreçleri hayali bile psikolojik olarak zor geliyor.
Kendimi çok savunmasız ve yalnız hissediyorum.
evliliğim sanırım yine bitiyor. 10 günden fazladır kızımı alıp gitti.
aslında artık olanlara tahammül edemediğim için ben boşanmayı 1 senedir teklif ettim. Her seferinde kızımı verirsen dedi. Ve ben son seferinde artık tahammül edemedim tamam dedim o da aldı gitti.
eşim işkolik bir insan ama bu gerçekten sosyal yaşamını ve aile hayatımızı mahvedecek düzeyde. Şehirler arası işleri var. Şehir değiştirip onun olduğu yere gittim o eski şehrimizde işini artırıp gelmedi. Geri döndüm bu seferde diğer şehire gitti.4 yıldır yalnızlıktan işin herşeyin önüne geçmesinden yoruldum. 4 farklı şirkette çalışıyor birisi kendine ait diğerleri başkaları ile.
bu kadar çalışma yeter bazılarından kurtul diyorum kötü ben oluyorum. Böyleyken evin geçimini hep bana yıkar kendi sermayesini arttırır. İstediği gibi yer içer dışarılarda . Ne bileyim hayat ona güzel.
Artık evle bağı koptu. Ben ne yapsam umursamaz geçenlerde arabamı satışa çıkardım hiç bir şekilde umursamadı bile. Ne biliyim çocuğa oda kuracağız mobilyasından boyacısına herşeyi yapmak zorunda kaldım. O pazar günü bile evde olmamayı tercih eder.
ayrıca bazen bu dört beş kez oldu ararım nerde olduğu ile ilgili yalan söyler . Ofisteyim der evde çıkar. ( kızacaksınız biliyorum ama takip uygulamasından takip ediyorum artık ) telefonu asla sessize almayan adam , sessizdeydi duymadım, arabada bıraktım vs der. Yanında biri olduğunu hissediyorum konuşmak istemeyişinden sana hesap mı vereceğim iş yemeğindeyim bile dedi.
Her ikimizin de ikinci evliliği. Bazı arkadaşlarım seni çok seviyor çok üzülüyor diyor. Ne düşüneceğimi şaşırdım. Aldatıyor gibi davranıyor. Bu arada benim isteksizliğimden kaynaklı son 1 yıldır düzenli bir cinsel ilişkimiz yok çünkü bunları kafama takıyorum kandırıldığımı ve kullanıldığımı hissediyorum.
o ise it gibi çalışıyorum diyor beni vicdanen sorumlu hissettiriyor. Artık bunları düşünmek istemiyorum.kızımı çok özledim. Boşanmak huzura kavuşmak istiyorum . Keşke gözümü kapatsam açsam boşanmışız ve üzerinden 2 sene geçmiş olsa. Daha önce yaşadım bu süreçleri hayali bile psikolojik olarak zor geliyor.
