Her yaşlının melek ruhlu, tonton ihtiyarlar olduğunu sanıyor insan. Sanki çok yaşayıp, gördükleri için artık o yaşlarda ermeye doğru yanaşmışlar gibi, sanki zaten bir ayakları çukurda olunca, içlerindeki kötülüğü geride bırakıp, maneviyatlarını iyilikle doldurmuşlar gibi. Düşüncede öyle, tozpembe bir ihtiyarla alemi var, bir kötülük gelmez diye düşünüyor insan. Gerçek dünyada öz torununa, gelinine tecavüz eden şerefsizler var. O yüzden yaşa başa, tontonluğa hiç bakmayacaksın. İnsan mı, evet, insansa şüpheyle yaklaşacaksın. Sizin dede de sapıkmış muhtemelen, sana ne elalemin ne zaman sevişeceğinden, ne haddine?
Az önce 2,5 yaşındaki kızımla yolda yürürken, kaldırıma oturmuş 70 yaşlarında bir dede, "fıstık nereye gidiyorsun" dedi kızıma. Kızım suratını çevirdi, yoluna devam etti, biraz ilerleyince "anne, bana fıstık" dedi diye şikayet ediyor. Şimdi ne diyim, dede sevmiş seni de ondan demiş mi diyeyim. İçimden geçen oydu aslında. Ama niye çocuğum hiç tanımadığı bir insandan böyle bir şey duymayı normal sansın? Evet, yanlış bir şey söyledi, tanımadığımız insanların böyle şeyler söylemesi güzel değil, dedim. Evet anne, dedi, yürüdük geldik eve.
bilgi çok net ama tecrübeyle sabit gibi
siz de bir ilginçsiniz...
