- 22 Eylül 2014
- 5.141
- 7.348
- 198
- Konu Sahibi limonlukek13
-
- #21
Sen kolay mı sanıyorsun anne baba öldükten sonra o eve tekrar gitmeyi?açıkcası ben 24 yaşında kimsenin evine yerleşemezdim, hem de böyle bir olay yaşamışken yalnız kalmayı tercih ederdim.
Öncelikle basın sağ olsun ,mekanları cennet olsun ..aynı tarihte ben de babamı kaybettim .
Kimse ne der diye düşünme ..yengeni alttan alma,amcam kızar diye düşünüp kendini kısıtlama. .Çok ilgili olsalar şu dönemde seni ayakta tutabilmek için destek olurlardı. Annen baban var senin ..sadece farklı bir yerdeler artık ..kimse anne baba görevi üstlenmeye çalışmasın ..şahsen ben buna çok sinir oluyorum ve şuan kimseyle görüşmüyorum . Bu sancılı dönemi atlatana kadar da kimseyle görüşmeyi düşünmüyorum ..
Kayınvalide adayına da durumu anlat ,belli ki anlayamamış. .aynı tavrı devam ederse ,nişanı yine istediğin tarihte yap ve acına saygı duymadığı için mesafeni koru ..
Yengene cevap verme ..konuşup konuşup gitsin bir daha gelmesin ..dik dik bak ..gerekirse cevabını vermekten çekinme ..kimsenin lafının yada davranışının altında ezilme ..kimse babanı geri vermeyecek anneni de ..
psikiyatrist + psikolog olarak devam et tedavine, yalnız ilaç kullanma ..
Allah yardımcın olsun. .
Sen kolay mı sanıyorsun anne baba öldükten sonra o eve tekrar gitmeyi?
Başın sağ olsun.
Annemi kaybettim çok Yen'i
Çok iyi anlıyorum
Annemin "bana bir şey olursa o teyzen sahip çıkar "dediği yiyeğini, bana ilk sırt dönen oldu.
Zaten kimse umursamadı beni. Sülaleyi sildim, tek başıma iyileşmeye çalışıyorum ben de.
Elimden gelen, seni anladığımı söylemek
Biliyorum, bu bile iyi geliyor
Kardesin yok mu ?
Ben de tek çocuğumHayır yok.
Sen kolay mı sanıyorsun anne baba öldükten sonra o eve tekrar gitmeyi?
Konuyu dağıtmayalım bu şekilde."Ben olsam" dedim farkettiniz mi,
Bana gore yani, benim icin, akrabalarimin evinde kalmaktan daha kolay olurdu. Sizin icin farkli olabilir, bunu anlamak bu kadar zor olmamali.
Sen kolay mı sanıyorsun anne baba öldükten sonra o eve tekrar gitmeyi?
Başın sağ olsun.
Annemi kaybettim çok Yen'i
Çok iyi anlıyorum
Annemin "bana bir şey olursa o teyzen sahip çıkar "dediği yiyeğini, bana ilk sırt dönen oldu.
Zaten kimse umursamadı beni. Sülaleyi sildim, tek başıma iyileşmeye çalışıyorum ben de.
Elimden gelen, seni anladığımı söylemek
Biliyorum, bu bile iyi geliyor
Ben de bırakmak istiyorum .terapiyle cozucem sanırım ..sana da öneririm ..Çok teşekkür ederim..İlaç kullanıyorum ama bırakmak istiyorum yan etkisi çok oluyor.
Sevgiler benden de sizeBaşınız sağolsun..sizi taktir ettiğimi söylemek istedim..sevgiler.
.Küçük bir erkek kardeşim var,abimle beraber bakıyoruz ona,kendimden çok onun için üzülüyorum inanın.
Hayır yok.
Hayır yok.
Arkadaşlar şuan çok üzgünüm.Şuan ki üzüntülerimi kelimelere dökmemin imkanı yok.
24 yaşındayım ve bir ay önce annemle babamı kaybettim trafik kazasında.Şuan da zor bir dönemdeyim tedavi görüyorum ve gerçekten bu hassas dönemde bana destek olmaları gereken akrabalarım köstek oluyorlar.En basit örneği de yengem.
Amcamı gerçekten çok seviyorum o bir şey istediğinde kıramam hemen yaparım o da bana karşı çok iyidir.Kafamı dağıtmam için elinden geleni yapar.Ama yengemle hiç anlaşamıyoruz.Öncelikle çok konuşkan bir yapısı var.Sürekli konuşur,ben de pek sevmem konuşmayı ama onun çok konuşuyor olması benim için hiç sorun değil.Tek sorun o sürekli yanımda kendi ailesiyle ilgili şeylerden bahsediyor,bunu iyi niyetle mi yapıyor bilemiyorum yani belki de kafam dağılsın diye beni eğlendirmeye çabalıyor olabilir ama o kadar seçenek varken inatla kendi ailesini anlatıyor bana.Ben de üzülüyorum ama gülümsüyorum zorla.
Bir de yengem kuzenlerime yani çocuklarına çok bağlı.Evet tabiki sevecek koruyacak ama gerçekten çocuklarının haklı haksız her hareketlerinden onları koruyor.Ben bıktım artık.Aynı apartmandayız ben babannem ve dedemlerle kalıyorum yengemgil direk karşımda oturuyorlar.Sürekli görüyorum bazen onlara geçiyoruz oturmaya özellikle o zamanlarda nefes alamayacak gibi oluyorum.Çok anlayışsızlar hepsi.Ve özellikle yengem öyle.Mesela yengem ölseydi annem yaşasaydı annem eminim ki kuzenlerime böyle davranmazdı.Gözlerinin önünde kendi ailesinden bahsetmezdi.
Çoook bunalıyorum,çook.Annem ve babamsız ömür geçmez ki..Hep hissediyorum eksikliklerini.Bir buraya anlatabiliyorum,bir de erkek arkadaşıma.Beni başka anlayan dinleyen yok ki.Nişan olucaktık onu da erteledik tabi ki doğru olan buydu.Sanırım annesi bu duruma bozulmuş.Bir de onlarla uğraşıyorum.Dünyanın en büyük acılarından birini yaşıyorum ve kimsenin beni alttan aldığı yok.Tersine özellikle yengem bir hata yapsa da yüzüne vursam diye bekliyor.Alttan alttan sevgilimle ilgili laf sokuyor,dışarı çıkıyoruz ona laf ediyor bu saatte olur mu diye.
Yahu biz evlenmeyi planlıyoruz,nişan düğün hepsinin tarihi belli?Neyin lafı sözü bu.Bıktım artık ondan,bu yaşıma geldim hala laf sokuyor bana.Cevap versem gidecek amcama bire bin katarak anlatacak ve amcamla aramıza soğukluk sokacak.
Yardım edin bana lütfen
Hayır fake olmasın yaDun gece abinle kardesin varmis
Bu aksam onlara rol yok mu?
Arkadaşlar yine ben.
Gecenin bu saatinde uyuyamadım ve size yazmak istedim çünkü anlatabileceğim kimse yok diyebilirim.Annemi ve babamı çok ani bir kazada kaybettim ve daha bir ay bile olmadı.Onların eksikliğini o kadar fazla hissediyorum ki.
Bir kazada ailemi kaybettim ben resmen.Aileme hayırlı bir evlat olamadım diye korkuyorum.Sevgimi hissettiremedim hiçbir zaman.Küçük bir erkek kardeşim var,abimle beraber bakıyoruz ona,kendimden çok onun için üzülüyorum inanın.Sevgilim var akrabalarımdan daha çok desteğini gördüm şu günlerde.Normalde bu aylarda nişanımız olur diye planlamıştık ama ben şu sıralar hiçbir eğlenceli aktivite olsun istemiyorum...Bu sebeple erteleyebildiğim kadar ertelemek istiyorum.Sevgilim bir şey demese de annesi bu duruma bozulmuş anlaşılan ama her neyse..Onu takacak halim yok bu durumda.
Sizden isteğim annesini/babasını ya da benim gibi her ikisini kaybetmişler varsa aranızda,ilk aylarının nasıl geçtiğini bana anlatabilir mi?Nedense bu saatlerde kendimi çok yalnız ve bitkin hissediyorum.Lütfen bana yardımcı olun.Ve ben duygularımı pek dışarı vuran biri değilimdir,sizce annemle babam şuan benim ne kadar üzüldüğümden haberdar mıdır ya da biliyorum garip duracak ama annemle babam sizce bana haklarını helal etmişlerdir değil mi?
Evet onların evladıyım ama işte annem ve babam gibi meleklere layık bir evlat olamadım hiçbir zaman.Hatta problemli bir ergenlik çağımla annemi çok üzdüğüm ağlattığım bile olmuştu..Şimdi hem vicdan azabım,hem gelecek kaygım,hem ilişki sorunum var.Bana yardımcı olun lütfenn
Hayır fake olmasın ya
Kaç defa empati yaptığım görülmüş
Harcanmasın bu da
bugün can sıkıntısından kk ya gireyim dedim.şansıma bu geldişaka gibi ya.. yemin ederim gözümün önünde ölseniz kesin bir pislik var diyecek vicdansızlığa girdim artık.. ayıp yahu ayıp, ne kadar kolay yazıyorsunuz bazı şeyleri..
Egem abla bir geldin, pir geldin :)
Ama yok artık diye bağırmak istiyorum iki gündür bu üye ve açtığı konuları okuyup kahroluyorum düşünüyorum hatta dün bir de kardeşim var dedi ah küçük yaşta o da annesiz babasiz kaldı diye iki kat daha üzüldümDun gece abinle kardesin varmis
Bu aksam onlara rol yok mu?
Ama yok artık diye bağırmak istiyorum iki gündür bu üye ve açtığı konuları okuyup kahroluyorum düşünüyorum hatta dün bir de kardeşim var dedi ah küçük yaşta o da annesiz babasiz kaldı diye iki kat daha üzüldüm
Fake mi şimdi ? Gerci kimse annesiz babasız kalmasın fake olsun sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?