- 13 Aralık 2021
- 15
- -75
- 1
- Konu Sahibi hayatguezel
-
- #1
Merhaba öncelikle lüften kirici sözler veya tam dinlemeden anlamadan linc etmeyin bir insani-lütfen!
Zaten derdimiz olmasa buraya kimse yazmaz.
Öncelikle suan ikinci evligimi yapmis durumdayim. Esiminde ikinci evliligi, onun ilk evliliginden bir oglu var yedi yasinda ama annesinde yasiyor nerdeyse iki saatlik uzaklikta. Anca 1-2 ayda bir aliyor cocugunu yogun calistigindan dolayi ve bos zamani olunca benimlede gecirmek istiyor.
Esimin cok iyi biri olmasi nedeniyle ve aileside mükemmel hic kaynana görümce elti dertlerim yok cok sükür, kabul ettim herseyi.
Tabiki bu cocugun varligini biliyordum ve bir gün babasinda yasamak isterse diye düsünceleride kafamdan gecirdim, ama acikcasi isin icinde olmayinca insan okadar anlamiyor. Simdide öyle bi duruma geldimki, hala kabullenemiyorum cocugu.
Cocuk zaten cok yaramaz ne edep ögretilmis ne adap ne terbiye, esim bile zor dayaniyor bazen. Ben nasil ve neden dayanim ozaman cocugum bile degil. Biliyorum iyi yaklasmak zorundayim ama nasil ve ne düsüncegimi bilmiyorum.
Ilerde eger benimde cocugum olursa onunla kardes olacaklari düsüncesi-yok miras mal mül düsüncesi-iyice piskolojim bozuldu hatta Terapiye bile gitmeye basladim cünkü kötü düsünmek istemiyorum cocugu hakkinda. Ama ister istemez kendimi geri cekiyorum ve o cocuk benim icin büyük bir sorun oldu.
Ailemde bastan yapma etme dediydi, ama esimi taniyinca evet cok iyi bir insan bununla olur cocugu sorun etme söylediler.
Bende zaten karakterine esimin kendisine bana olan sevgisine sahiplenmesine baktim, ve basimdan bir evlilik gectigi icin neyin önemli olup olmadigini bildigim icin cocugu var diye yargilamadim.
Bana disardan ters bakildigini hissediyorum, evlendi ayrildi yine evlendi cocuklu birini aldi diye. Bu beni cok rahatsiz ediyor. Cocugu düsününce zaten kafam oynuyor. Yani suan piskolojikmen cok kötü durumdayim. Terapi cok yeni oldugu icin henüz fazla bir fayd- görmedim. Böyle oldukcada haliyle ister istemez aklim eski sevgilime gidiyor. Bunun üstüne eski sevgilim bana istek yolliyor ama onu engelledim. Buda benim icin sanki bi isaret gibiydi birak bana gel tekrar gibisine. Enerjimden mi gitti ona o his anlamadim. Bende Istemiyorum bende ama elimde degil.
Belki siz bana bazi öneri veya sözlerle yardimci olabilirsiniz?
Ve lütfen linc etmeyin insan sadece isin icine girince anliyor, bende iyi niyetimden esim iyi biri diye kabul ettim-cocugunun beni böyle rahatsiz edecegini tabiki bende bilmiyordum yoksa bastan kabul etmezdim. Ama bitek cocugu var diyede hayir demek istemedim güzel bir evlilik yasarim diye.
Zaten derdimiz olmasa buraya kimse yazmaz.
Öncelikle suan ikinci evligimi yapmis durumdayim. Esiminde ikinci evliligi, onun ilk evliliginden bir oglu var yedi yasinda ama annesinde yasiyor nerdeyse iki saatlik uzaklikta. Anca 1-2 ayda bir aliyor cocugunu yogun calistigindan dolayi ve bos zamani olunca benimlede gecirmek istiyor.
Esimin cok iyi biri olmasi nedeniyle ve aileside mükemmel hic kaynana görümce elti dertlerim yok cok sükür, kabul ettim herseyi.
Tabiki bu cocugun varligini biliyordum ve bir gün babasinda yasamak isterse diye düsünceleride kafamdan gecirdim, ama acikcasi isin icinde olmayinca insan okadar anlamiyor. Simdide öyle bi duruma geldimki, hala kabullenemiyorum cocugu.
Cocuk zaten cok yaramaz ne edep ögretilmis ne adap ne terbiye, esim bile zor dayaniyor bazen. Ben nasil ve neden dayanim ozaman cocugum bile degil. Biliyorum iyi yaklasmak zorundayim ama nasil ve ne düsüncegimi bilmiyorum.
Ilerde eger benimde cocugum olursa onunla kardes olacaklari düsüncesi-yok miras mal mül düsüncesi-iyice piskolojim bozuldu hatta Terapiye bile gitmeye basladim cünkü kötü düsünmek istemiyorum cocugu hakkinda. Ama ister istemez kendimi geri cekiyorum ve o cocuk benim icin büyük bir sorun oldu.
Ailemde bastan yapma etme dediydi, ama esimi taniyinca evet cok iyi bir insan bununla olur cocugu sorun etme söylediler.
Bende zaten karakterine esimin kendisine bana olan sevgisine sahiplenmesine baktim, ve basimdan bir evlilik gectigi icin neyin önemli olup olmadigini bildigim icin cocugu var diye yargilamadim.
Bana disardan ters bakildigini hissediyorum, evlendi ayrildi yine evlendi cocuklu birini aldi diye. Bu beni cok rahatsiz ediyor. Cocugu düsününce zaten kafam oynuyor. Yani suan piskolojikmen cok kötü durumdayim. Terapi cok yeni oldugu icin henüz fazla bir fayd- görmedim. Böyle oldukcada haliyle ister istemez aklim eski sevgilime gidiyor. Bunun üstüne eski sevgilim bana istek yolliyor ama onu engelledim. Buda benim icin sanki bi isaret gibiydi birak bana gel tekrar gibisine. Enerjimden mi gitti ona o his anlamadim. Bende Istemiyorum bende ama elimde degil.
Belki siz bana bazi öneri veya sözlerle yardimci olabilirsiniz?
Ve lütfen linc etmeyin insan sadece isin icine girince anliyor, bende iyi niyetimden esim iyi biri diye kabul ettim-cocugunun beni böyle rahatsiz edecegini tabiki bende bilmiyordum yoksa bastan kabul etmezdim. Ama bitek cocugu var diyede hayir demek istemedim güzel bir evlilik yasarim diye.