Beni de baskıyla çok bunalttılar, üniversite bitmemişti ve nolacak bakılır diyorlardı (ben şuan evde olmama rağmen zor bakıyorum), anlatana kriz geçirdik. Bir de başkalarına da bahsedince çocuklu biri gelince hemen inşallah sizin de olur falan diyordu. Biz de milletin yanında inşallah diyorduk, bu çocuk muhabbeti insanları neden bu kadar geriyor bilmiyorum, kimse gelip yardım da etmiyor. Hatta bir komşunun yanında dayanamayıp bezini sen alacaksın sen bakacaksın galiba dedim, kadın bozuldu ama bıktım yani. Şuan 2 yaşını geçti oğlum ve tek başıma büyütüyorum çok şükür kafam rahat en azından zorlansam da. Yakınken bırakın bakmayı ancak akıl vermek işleri, yanında yatırma boğulur, sütün az mama ver (ki çocuk sütünü içer ağlamazdı), çok uyuyor hasta bu, benim psikolojim bozuldu ve uzaklaştık. Zaten bu insanlarla çok yakın olmak muhabbet etmek iyi değil. Bir de bu tarz insanlar asla dinlemezler, karşıdakinin fikir ve görüşü yoktur, olmamalıdır. Ülke olarak her bireye çocuklara dahi saygı göstermek, seçimlerine izin vermek gerektiğini anlamadığımız sürece,bunalım içinde psikolojik sorunların çıkmazında olacak insanlar, özellikle de kadınlar.