Sağocum a.s.
Komşularından uzaklaşmanın; bir çözüm olmadığını düşünüyorum ben canım...
Ne yazık bazı insanlar; çocukların yaramaz olmasının, doğal bir süreç olduğunu anlayamıyorlar...
Bazı çocukların, normalden daha fazla hareketli olması çok doğal...
Biz ne yaparsak yapalım; çocuklarımızın hareketli olmasını, engelleyemeyiz.
Zaten engellememeliyiz de...
Ama şu da var ki; "Çocuğum çok yaramaz, komşularım kızıyor." diyerek, hem kendimizi, hem çocuğumuzu kısıtlamamalıyız...
Benim de oğlum çok yaramaz olduğu için; bazen daraldığım zamanlar oluyor.
Fakat ne olursa olsun; hem komşularımla ilişkilerimden, hem de çocuğumdan taviz vermiyorum...
Komşularım, böyle bir tavır içine girecek olduğunda, kibar bir dille; "
Bırakın yapsınlar, onlar daha çocuk. " diyorum..
Tabi benim evime gelen misafirlerin yaramaz çocuklarına da, aynı şekilde yaklaştığım için; herkes anlayışla karşılıyor...
Çevremizdeki insanların genel olarak; bizim çocuğumuza yaklaşımı, bizim tavırlarımızla çok ilintili...
Ben kendi adıma, buna fırsat vermemeye çalışıyorum...
Toplum içinde çocuğuma; " Oğlum yapma, etme. " demiyorum.
Yaramazlık yaptığı durumlarda; "Annecim, gel seninle şu oyuncağı oynayalım." diyerek gerekirse 5-10 dk. oğlumun ilgisinin başka taraflara kaymasını sağlamaya çalışıyorum.
Ya da; çok sevdiği bir şeyleri vererek, ilgisini dağıtıyorum...
( Meyve suyunu çok seviyor mesela. )
Tabi ki evde, ben de oğluma yapmaması gereken bir şeyler olduğunda, kızabiliyorum. Gerekirse ceza veriyorum...
Ama bunu, başkalarının yanında değil, sadece evimin içinde yapıyorum...
Her şeyden önemlisi, onlar bizim evlatlarımız.
Keşke sağlıkları yerinde olsun...
Gerisi önemli değil...