- 10 Eylül 2016
- 280
- 481
- 33
- 33
- Konu Sahibi BayanLazarus
-
- #1
Gidip kalmayi ben de dusunmuyorum ama kafamda soru isaretleri olustu yine de. Hic dusunmezdim silmeye karar vermistim ama gonlum affetmekten yanaymis demek ki diyorum. Ne bahane olursa olsun olum hastalik para, gercek ya da degil, affedip affetmemek bana kaliyor. Ya da bu yastan sonra annemi hayatima almak isteyip istemedigim.Neden gidip kalıyorsunuz ki ?
Arada görmeye gidersiniz belki ama bilemiyorum anneniz de pek çabalamamış açıkçası,sizin çabalarınızı da boşa çıkarmış üstelik.
Ben de onu merak ediyorum, onca yil degil de neden simdi? ben herseyi kabullenmisken neden yine boyle karisti ortalik?? Ulke Romanya :}Bu saatten sonra zor be canim...keske gelmeseymis 12 yil gelmemis cocuklugunda annesizligi yasamissin simdi yas 24 bu saatten sonra hersey daha zor olur..dikkat et ki tekrar hayal kirikligi yaratmasin anne hicbirseye benzemez ozlersin icin acir uzaktayken ama 12 yil dile kolay seni nasil bırakmış nasil dayanmış.Gelip darmadagin edip gitmiş.Hangi ulke oldugunu cok merak ettim yani gelmesi acisindan ?
+1Annen ama yeterince annelik yapmamış sana. Temelli gitmek yerine önce bir kaç kez ziyarette bulun. Sıcaklığı yakalarsan o zaman düzenini değiştirirsin. Bence şimdi karar verme.
Bi kere ziyarete git gör ortamı sana davranislarini öyle karar ver ama benim fikrim alismakta zorlanabilirsin elin adamı sonuçta para konusunda destek olmaktan bi sure sonra sikayetlenebilir iki kişi yasamaya alismislar senden rahatsızlık duyabilir senin huyundan yada davranisindan demiyorum ama evde rahat gezemez oturamaz sende gencsin neticede gerçekten benimseyip kabul edecek bi adammi bilemiyorum öyle insanlarda azınlıkta
Kendi baban yurt dışında okutabilmye gücü yetiyosa annenin oldugu ülkede okuyabilirsin bi yurtta kalarak hem gorursun istediğin zaman hem okulunu bitirirsin bu daha mantıklı bence maddi durumunuzu bilemiyorum ama
Oradaki gençler de Çoğunlukla Almanya İngiltere ve İspanya gibi yerlere çalışmaya okumaya gitmekte.genç nüfusu bu yüzden daha az.romanya nın AB ülkesi olması işleri kolaylaştırmakta.o yüzden orada yaşamayı iyi düşünün.
Dogru diyorsun, geldiklerinden beri esi cok cok iyi davrandi hatta daveti universite teklifini ilk basta o yapti. Aksam kalkip universitenin brosurlerini gonderdi internetten. Biz de cok zengin degiliz ama eger istedigin buysa elimizden geleni yapariz dedi. Orada sehrin disinda yasiyorlarmis arsalari varmis suan yeni ev insa ediyorlar. Bizimle yasayamazsan diger evde de sen kalirsin bile dedi. Bilmiyorum istemeyecek fikir degistirecek bir adam bu kadar ayrintili konusur mu?
Babamin okutma gucu yok malesef. Ben de o yuzden okuyamadim evin borclarini odemek icin universiteyi biraktim calisiyorum hala. Icimde hep ukte kaldi bi okul bitireyim meslegim olsun diye. Ondan cok olumsuz yaklasamiyorum sanirim bu ihtimale :}
Yıllar sonra ilk defa karşılaşınca annenizden o anne sıcaklığını aldınız mı, yani o bağı hissedebildiniz mi? Yoksa iyi bir aile dostunuzla karşılaşmış gibi bir his miydi? Şayet o bağı hissettiyseniz içinizde bu kadar aile özlemi varken bir kere daha deneyin derim ben. Kabul edin.
Babanla ilişkindende bahsetseydin keşkeMerhaba hanimlar,
ilk konumu daha guzel birseyler icin acmak isterdim ama kismet boyle birseye oldu..
Benim annem yabanci, babamla ben kucuk yastayken bosanmislar. Biz 11 yasima kadar annemle birlikte yasadik. Sonra annem kendi ulkesine gitti, ben de babam halam ve dedemin yaninda buyudum. O yillarda yasadiklarim kisiligimi dusuncelerimi bakis acimi herseyi etkiledi. Anlatacak cok sey var elbet ama ben anne tarafindan bahsedeyim.
Yasim suan 24, annem 12 sene sonra ilk kez Turkiye ye geldi. Yillar boyunca gelmesini istedim gelmedi, hep bir engel vardi. 3 sene kadar once ben para biriktirip gitmek istedim o zaman da bir bahane uretip kabul etmedi. 2 sene once de bir saglik problemim olmasina ragmen yazip sormadi ben de en sonunda denemekten vazgectim ve annemi hayatimdan silmeye karar verdim.
Yaklasik 7 ay once bir mail atti ve sonunda Turkiye ye gelecegini; kabul etmemi umdugunu vs soyledi. Ben de son bir sans vererek gelmesini kabul ettim. Gecen hafta esiyle geldiler ve birlikte 1 hafta gecirdik. Bir saat kadar once yolcu ettim ve ise gectim. Simdi de karmakarisik duygular icindeyim..
Guzel vakit gecirdik, esini cok sevdim ayni sekilde o da beni. Ulkelerine gidip orada yasamami teklif ettiler, universite okumak istersem her sekilde yardim edeceklerini soylediler. Ziyaret icin bile olsa gelmemi istediler. Ben de tam onlara ve benimle ilgilenen, gelecegimle ilgili sorular soran, yemegimi dusunen arkamda durmak desteklemek isteyen bir aile fikrine alismaya baslamistim ki gittiler. Simdi ne yapacagimi ise bilmiyorum.
Bunca yil neden gelmedigi neden beni istemedigi ya da hasta oldugumda arayip sormadigi hakkinda sorular sordum konustum. Bekledigimden cok farkli seyler soylemedi acikcasi. Parasinin olmadigi, cok zorluk yasadigi, hastaliklar gecirdigi bazen internete bile ulasamadigi vs vs. Sonucta dusununce hepsi bahane.
Simdi dusunuyorum annemi affetmeli miyim? Onca yili ve bende actigi yaralari kapatabilir miyim? Yurtdisina gidip onlarla yasayabilir miyim? Bir ailemin olmasi nasil olur? Ne yapmaliyim ne hissetmeliyim? Tek bildigim tam yeniden buldugumu dusunmus, alismaya baslamisken tekrar ulkesine donmesi. Ne zaman bir daha gorebilecegimi bilmemek ve simdiden ozledigim.. Onun disinda kafamda hersey karman corman.
Cok uzun olduysa affola, icimi dokmeye ihtiyacim varmis sanirim. Yorumlariniza guzel dusuncelerinize her zaman acigim. Dertlesmek paylasmak iyi gelir kafamdakileri netlestirir belki.. :}
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?