Evlilik kişiye zarar veriyorsa bunu aile danışmanı da önerir. Söz konusu kişi ise ve çıkış noktası yok ise maalesef bunu önerir.Bir psikoloğun direkt boşanın ya da devam edin demesi, onun doğru bir psikolog olmadığını göstermeye yeter bir kanıttır bence.
Evlilik kişiye zarar veriyorsa bunu aile danışmanı da önerir. Söz konusu kişi ise ve çıkış noktası yok ise maalesef bunu önerir.
Psikologun bunu önermesi de kişinin ruh sağlığı içindir...
Çocuğun olumsuz koşullarda negatif duyguların yoğun olduğu"aile" ortamında büyümesindense ayrı ve daha sağlıklı olmaları için Buda önerilir. Bu psikoloğu iyi yada kötü yapmaz.
Size karşıt bir görüş olsun diye yazmadım yanlış anlamayın
Bence öncelikle sakin olun ve eşinizle mutlu olduğunuz bir zaman oturup konuşun. Ne istediğinizi anlatın, onun ne istediğini öğrenin ve karşılıklı uygulamaya çalışın. Biz de eşimle zaman zaman problem yaşarız. Ama düzen normale gelince mutlu olduğumuz bir an konuyu açarım. Gerekirse özür dileriz birbirimizden ve aynı hatayı tekrar etmemeye özen gösteririz. Sakin olun lütfen.Eski konularımdan beni bilenler bilir direkt olayı anlatmak istiyorum. dün iş yerinde amirim beni boşu bşuna saçma bir iş yüzünden azarladı zaten hergün süt izinimde çıkabilcek miyim diye takla atarken birde amirimin boşlaması nedeni ile çıkmayan vakalar yüzünden beni sıkıştıran hastalardan çok sıkıldığım bir gündü dün. birde benim adet dönemlerimde duygusal olarak resmen dibe batıp çıkarım kısaca dün resmen b#ktan bir gündü. eve çok yorgun geldim. daha sonra eşim geldi gerçekten saçma ama evveliyatı olan ve önemli olan bir konu yüzünden bana söylendi bende bu söylenmeyi kaldıramayınca kızla babasını bıraktım geçtim odaya. daha sonra eşim gel hadi çay yaptım içelim diye yanıma gelip beni çağırdı ama ben biraz nazlanacak adam aradığım için gelmek istemiyorum diyerek tersledim ve amirimden nefret ettiğimi anlatıp ağlamaya başladım. eşimde bıktım senin ağlamalarından diyerek bana bağırmaya başladı ben iyice gerildim. kızın karşısında ağlamamak için hava almaya 15-20 dakkaya dışarı çıktım. eve döndüm ama bende çene durmuyor söyleniyorum ve yüzüm asık eşiminde aynen. neyse yattık sabah herkes işine gitti beni gün boyunca hiç aramadı. benimde açıkçası hiç fırsatım olmadı. akşam saat sekiz oldu ben yemek içn kocamı bekliyorum aradım açan yok herhalde görevde dedim. saat sekiz buçuk gibi geldi hoşgeldin dedim nerdeydin görevim var neden haber vermedin vermem mi lazım dedi benim şalterim attı biz neciyiz burada arıyoruz açan yok bu evin adamıysan haber vermen lazım diye saydım durdum. ama karşı taraf sessiz sonunda kavga koptu. paşamıza neden bir güleryüz göstermemişim, ağlamışım diye bütün eski konular ortalığa döküldü. sen onu yaptın sen bana mutluluk vermedim ben ona hiç güleryüz göstermemişim onunda tahammül edemediğim rahatlığı ve vurdumduymazlığını yüzüne vurdum. eski konularımı bilenler bilir temmuz ayında evi terk etmeye kadar gitti olay ama annemin evinden aldı beni.
şu an mutsuzum kızımı uyuturken deli gibi ağladım bitse mutlu olmayacağım ama böyle de acı çekiyorum ve o kadar stresliyim ki bu kızıma yansıyor. kafam hiç rahat olmadı benim. işim ağır,eşim sorunlu onun işi ağır, kızım uykusuz ben bittim bana bunu soran yok .işte ayrılamıyorum onca senenin emeğini çöpe atamam bu bölümü kazanmak için tam iki sene çalıştım faakültede.tamam ev işlerini yola koydum bakıcım yemeğimi yapar onbeşte birde temizlikçim gelir. ama gün içinde işte yaşadığım stres ve bunu atabileceğim bir ev ortamı,cinsel hayat.... vb yok. ben nasıl dik durayım,bu adama kendimi nasıl değerli hissettireyim yoksa s##tiri çekip hayatıma mı bakayım napayın akıl verin. şimdiden cevaplar için teşekkürler.
Karşılıklı cevaplaşmalarla konuyu dağıtmak istemiyorum, sizin bakış açınıza saygı duyuyorum. Ki bu nedenle cevap veriyorum.Psikoloğa devam edelim mi diye sormaya gitmiyor kimse sanırım. Psikolog sorunun kökenine iner çözüm yolları önerir ama kararı çiftlere bırakmalı. Bu da benim dr.um yorumu.
Benden size bir tavsiye eski konulari asla konusmayin esinizede soyleyin kapat su konulari bikmadinmi ayni konulardan diyin ve su amir bozuntusunun adini evde anmamaya gayret gosterin yuva kolay kurulmuyor ayrilirsan bebegini birde dusun baba yok anne calisiyor yazik degilmi ona..ortada hicbirsey yok gordugum kadariyla..Eski konularımdan beni bilenler bilir direkt olayı anlatmak istiyorum. dün iş yerinde amirim beni boşu bşuna saçma bir iş yüzünden azarladı zaten hergün süt izinimde çıkabilcek miyim diye takla atarken birde amirimin boşlaması nedeni ile çıkmayan vakalar yüzünden beni sıkıştıran hastalardan çok sıkıldığım bir gündü dün. birde benim adet dönemlerimde duygusal olarak resmen dibe batıp çıkarım kısaca dün resmen b#ktan bir gündü. eve çok yorgun geldim. daha sonra eşim geldi gerçekten saçma ama evveliyatı olan ve önemli olan bir konu yüzünden bana söylendi bende bu söylenmeyi kaldıramayınca kızla babasını bıraktım geçtim odaya. daha sonra eşim gel hadi çay yaptım içelim diye yanıma gelip beni çağırdı ama ben biraz nazlanacak adam aradığım için gelmek istemiyorum diyerek tersledim ve amirimden nefret ettiğimi anlatıp ağlamaya başladım. eşimde bıktım senin ağlamalarından diyerek bana bağırmaya başladı ben iyice gerildim. kızın karşısında ağlamamak için hava almaya 15-20 dakkaya dışarı çıktım. eve döndüm ama bende çene durmuyor söyleniyorum ve yüzüm asık eşiminde aynen. neyse yattık sabah herkes işine gitti beni gün boyunca hiç aramadı. benimde açıkçası hiç fırsatım olmadı. akşam saat sekiz oldu ben yemek içn kocamı bekliyorum aradım açan yok herhalde görevde dedim. saat sekiz buçuk gibi geldi hoşgeldin dedim nerdeydin görevim var neden haber vermedin vermem mi lazım dedi benim şalterim attı biz neciyiz burada arıyoruz açan yok bu evin adamıysan haber vermen lazım diye saydım durdum. ama karşı taraf sessiz sonunda kavga koptu. paşamıza neden bir güleryüz göstermemişim, ağlamışım diye bütün eski konular ortalığa döküldü. sen onu yaptın sen bana mutluluk vermedim ben ona hiç güleryüz göstermemişim onunda tahammül edemediğim rahatlığı ve vurdumduymazlığını yüzüne vurdum. eski konularımı bilenler bilir temmuz ayında evi terk etmeye kadar gitti olay ama annemin evinden aldı beni.
şu an mutsuzum kızımı uyuturken deli gibi ağladım bitse mutlu olmayacağım ama böyle de acı çekiyorum ve o kadar stresliyim ki bu kızıma yansıyor. kafam hiç rahat olmadı benim. işim ağır,eşim sorunlu onun işi ağır, kızım uykusuz ben bittim bana bunu soran yok .işte ayrılamıyorum onca senenin emeğini çöpe atamam bu bölümü kazanmak için tam iki sene çalıştım faakültede.tamam ev işlerini yola koydum bakıcım yemeğimi yapar onbeşte birde temizlikçim gelir. ama gün içinde işte yaşadığım stres ve bunu atabileceğim bir ev ortamı,cinsel hayat.... vb yok. ben nasıl dik durayım,bu adama kendimi nasıl değerli hissettireyim yoksa s##tiri çekip hayatıma mı bakayım napayın akıl verin. şimdiden cevaplar için teşekkürler.
Evlilik kişiye zarar veriyorsa bunu aile danışmanı da önerir. Söz konusu kişi ise ve çıkış noktası yok ise maalesef bunu önerir.
Psikologun bunu önermesi de kişinin ruh sağlığı içindir...
Çocuğun olumsuz koşullarda negatif duyguların yoğun olduğu"aile" ortamında büyümesindense ayrı ve daha sağlıklı olmaları için Buda önerilir. Bu psikoloğu iyi yada kötü yapmaz.
Size karşıt bir görüş olsun diye yazmadım yanlış anlamayın
Hiçbir psikiyatrist direk boşanın demez.Size seçenek sunar alternatifleri değerlendirmeyi size bırakır.Bence siz cok bunalmıssınız sonra pişman olacağınız kararlar vermeyin.gittim onu da yaptım hatta eşimle beraber gittim eşim kadın bize boşanın dedi direkt.
Karşılıklı cevaplaşmalarla konuyu dağıtmak istemiyorum, sizin bakış açınıza saygı duyuyorum. Ki bu nedenle cevap veriyorum.
Ben gerektiğinde psikologların önerileri hakkında yorum yaptım .tekrarlıyorum evlilik kişiye zarar veriyorsa bunu da önerir. Kişinin ruh sağlığı için. .. Çocuk için.
Ben senin konularını hatırlıyorum. Doktorsun sanırım. İşiniz çok zor gercekten. Sağlıkci değilim ama calisma koşullarinizi çevreden biliyorum. Bence sizin stres atmaya ihtiyaciniz var. Spora gitseniz mesela, arada masaj yaptirsaniz. İşten cikinca guzel bir yerde kisa da olsa kahve keyfi yapmaniz bence size iyi gelecek. Ben problemin bu olduğunu düşünüyorum. Yani esiniz size harika davransa da sizin rahatlamaniz lazim. Cocugunuz küçük sanırim. Yogunsunuz anladigim kadariyla ama ne yapin ne edin kendinize vakit ayirin. En basiti banyodan sonra kremlenin mesela. Acayip iyi hissettiriyor;-)Eski konularımdan beni bilenler bilir direkt olayı anlatmak istiyorum. dün iş yerinde amirim beni boşu bşuna saçma bir iş yüzünden azarladı zaten hergün süt izinimde çıkabilcek miyim diye takla atarken birde amirimin boşlaması nedeni ile çıkmayan vakalar yüzünden beni sıkıştıran hastalardan çok sıkıldığım bir gündü dün. birde benim adet dönemlerimde duygusal olarak resmen dibe batıp çıkarım kısaca dün resmen b#ktan bir gündü. eve çok yorgun geldim. daha sonra eşim geldi gerçekten saçma ama evveliyatı olan ve önemli olan bir konu yüzünden bana söylendi bende bu söylenmeyi kaldıramayınca kızla babasını bıraktım geçtim odaya. daha sonra eşim gel hadi çay yaptım içelim diye yanıma gelip beni çağırdı ama ben biraz nazlanacak adam aradığım için gelmek istemiyorum diyerek tersledim ve amirimden nefret ettiğimi anlatıp ağlamaya başladım. eşimde bıktım senin ağlamalarından diyerek bana bağırmaya başladı ben iyice gerildim. kızın karşısında ağlamamak için hava almaya 15-20 dakkaya dışarı çıktım. eve döndüm ama bende çene durmuyor söyleniyorum ve yüzüm asık eşiminde aynen. neyse yattık sabah herkes işine gitti beni gün boyunca hiç aramadı. benimde açıkçası hiç fırsatım olmadı. akşam saat sekiz oldu ben yemek içn kocamı bekliyorum aradım açan yok herhalde görevde dedim. saat sekiz buçuk gibi geldi hoşgeldin dedim nerdeydin görevim var neden haber vermedin vermem mi lazım dedi benim şalterim attı biz neciyiz burada arıyoruz açan yok bu evin adamıysan haber vermen lazım diye saydım durdum. ama karşı taraf sessiz sonunda kavga koptu. paşamıza neden bir güleryüz göstermemişim, ağlamışım diye bütün eski konular ortalığa döküldü. sen onu yaptın sen bana mutluluk vermedim ben ona hiç güleryüz göstermemişim onunda tahammül edemediğim rahatlığı ve vurdumduymazlığını yüzüne vurdum. eski konularımı bilenler bilir temmuz ayında evi terk etmeye kadar gitti olay ama annemin evinden aldı beni.
şu an mutsuzum kızımı uyuturken deli gibi ağladım bitse mutlu olmayacağım ama böyle de acı çekiyorum ve o kadar stresliyim ki bu kızıma yansıyor. kafam hiç rahat olmadı benim. işim ağır,eşim sorunlu onun işi ağır, kızım uykusuz ben bittim bana bunu soran yok .işte ayrılamıyorum onca senenin emeğini çöpe atamam bu bölümü kazanmak için tam iki sene çalıştım faakültede.tamam ev işlerini yola koydum bakıcım yemeğimi yapar onbeşte birde temizlikçim gelir. ama gün içinde işte yaşadığım stres ve bunu atabileceğim bir ev ortamı,cinsel hayat.... vb yok. ben nasıl dik durayım,bu adama kendimi nasıl değerli hissettireyim yoksa s##tiri çekip hayatıma mı bakayım napayın akıl verin. şimdiden cevaplar için teşekkürler.
Cok mantıklı bence de.çok çıkmaz bir durum var sanırım ki psikoloğunuz ayrılmayı önermiş.
eski konularınızı bilmiyorum.
ama işiniz yoğun, 13 aylık bir bebek, anneden çok beklenti içinde, eş sorumluluk paylaşmıyor, aksine o da farklı beklentiler içinde.
ve siz bu beklentileri karşılayamıyorsunuz.
keza sizin beklentilerinizi zaten umursayan yok.
bir de evde de işle ilgili çalışmanız mı gerekiyor, o kısmı anlamadım?
bu kısır döngüden çıkabilmek için hayat tarzınızı değiştirmeniz gerekir, radikal çözümler uygulamalısınız. (Ki feraha erer misiniz bilemem de en azından denedim dersiniz.)
neler yapılabilir.
öncelikle feragat edemeyeceğiniz bir sorumluluğunuz bebeğiniz, onunla daha fazla ilgilenin. Ama evde değil, dışarı çıkın gezin, onu da gezdirin. Akşamları o bebek arabasında uyusun gerekirse siz gezmelere devam edin. çocuk odası olan restoranları öğrenin ve haftanın 1-2 günü dışarıda yemek yiyin ailecek.
Hiç bir ev işi yapmayın, gerekirse daha sık yardımcı alın evinize, bulaşık bile toplamayın, prensip edinin bunu.
Eşinizle ortak hobi edinin, birlikte bir diziye başlayabilirsiniz, patlamış mısır veya tatlı dizinizin yanında olsun mutlaka, ve birlikte hazırlayın.
haftasonları kaçıp kendi ailenize gitmeniz de huzur açısından faydalı olabilir. (ben kendi ailemin evinde huzuru bulanlardanım) hem de o arada eşiniz yalnız takılır, birbirinizi germemiş olursunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?