- 6 Şubat 2012
- 768
- 65
- 73
mrb. daha öncede yazmıştım kaynana kabusunu.. yine sinirlerimi alt üst etmeyi başardı, nefret ediyorum ondan evlendiğimden beri sinir, stres bıktım artık kimseyede anlatamıyorum.. oysa eskiden ne kadar sakin ne kadar olumlu bakardım herşeye ama bu kadın beni sinir hastası etti, çıldırttı. En son çıldırttığı konuda bebek yüzünden ben 1 senedir istiyorum, tedavi oluyorum ama bebeğim olmuyo vardır vakti zamanı deyip dua ediyorum ama kaynana sürekli soruyo ne zaman olucak ne zaman olucak bende hayırlısı Allah istediği zaman olur elbet diyorum, o da bana Allah ne karışcakmış diyo (tövbe, haşa, kadın inançsız din iman yok zaten o ayrı tabi beni ilgilendirmez ben anlatmaya çalışsamda benle inanç konusunda dalga geçtiği için artık vazgeçtim ) neyse bi kaç gün önce yine konuştuk ben daha önce tedavi olduğumu söylememiştim ona, bu yine bebek yokmu dedi bende yok dedim isterim ben dedi, bende bende istiyorum ama olmuyo sorma artık bebek bana dedim (zaten olmuyo diye canımda sıkılıyo ama hayırlısı diyorum) buda bana tabi olmaz önceleri korundun şimdide olmuyo olmaz tabi, ben sana hemen yap demiştim yapmadın olmuyo işte dedi bende o beni ilgilendirir dedim kapadım telefonu, sinirlendim tabi sonra eşim sordu ne oldu diye bende söyledim annesinin söylediklerini, zaten bebek konusunda hassasım o da üstüme geliyo dedim, eşimde sakin sakin boşver takma söylenenleri sıkma canını dedi o kadar zaten onun annesi konusundaki duyarsızlığı sessiz kalışıda ayrı bir sinir durum, biraz haddini bilse densiz densiz konuşmayacak yani kadın ama nerdee.. Benim sinirimden migrenim azdı baş ağrısı, bişey yapamama hırsı berbat etti bütün hafta sonumu zaten çalışıyorum bi hafta sonum var dinlendiğim onuda bu kadın sayesinde zehir gibi geçirdim, ağzının payını versemde anlamıyo bişey yokmuş gibi davranıyo yüzsüz canımı çok yakıyo nefret ediyorum, tiksiniyorum ondan.. bıktım artık kadının densizliğinden ne yapsamda aldırmasam söylediklerine ne desemde boşversem gülüp geçsem bilemedim...