- 8 Mart 2011
- 10.737
- 18.139
- 298
Merhaba kızlar,
Belki hatırlıyorsunuz en son o memleketine dönme kararı verdiği için ve benim orada iş bulma ihtimalim sıfır olduğu için, ileride yanına gidemeyeceğim için, söz verdiği halde burda işi olduğu halde kolaya kaçtığı için severek, ağlaya ağlaya ayrılmıştık.
Dün aradı görüşmek konuşmak istedi yine görüştük. Ben onu hiç böyle görmemiştimBen ölüm dışında hiç bir şeye ağlamam diyen insan karşımda gözleri kan çanağına dönmüş, her bir kelimemizde gözleri doluyor sıkıyor kendini, bu hale gelmiş. Sensiz yapamıyorum, berbatım diyor. Sana çok ihtiyacım var diyor... Gerçeten de berbat haldeydi dün, o kadar üzüldüm ki. Çok haklısın sözümü tutamadım belki sana göre çabalamadım da ama boğuluyorum bu şehirde kalamıyorum diyor. Sebebini o da bilmiyor tek bildiği burada hiç gelecek göremediği (ama görmemesi için de bir sebep yok çok iyi bir üniden mezun hukuk bilgisi çok iyi) bir de konuştuk biraz, istanbul'da yaşama şartlarını düşününce bile dayanamıyormuş. Sabah akşam 45dk yol gidip gelmek bana çok kötü geliyor mesela diyor ama bunu derken de çok garip bir şekilde ağlamaklı diyor gözleri falan doluyor. Zaten 5 yıldır bu şehirde yaşayan bir insan kendisi, bunları bu kadar gözünde büyütmesi hiç normal gelmedi bana memlekette de iyi olacak mıyım bilmiyorum diyor sadece burda duramıyorum artık ve tek seçeneğim o olduğu için onu deneyeceğim diyor. Ben de aslında gitmek istemiyorum Ama boğulma hissi de geçmiyor anlatamıyorum diyor. Yeni işe başladı, çok yoğunmuş bilmediği bir sürü şey olduğunu fark etmiş kendi işini kurmadan önce ama çok yoğun tempo diye ona çok takmış kafayı, berbat diyor. Bence onun psikolojisi çok bozulmuş hiç normal değil bunları bu kadar takmak kızlar
Onu bu halde iken "sen bana sözünü tutmadın"diye bırakamadım, destek olmaya karar verdim. Belki ileride yine üzüleceğim bilmiyorum ama şimdi o halde bırakıp gitmek içime hiç sinmedi sarıldım iyi olacağız dedim. Sizce ona nasıl yardımcı olabilirim
Bir de anladım ki gerçekten isteyerek, büroyu bana tercih ederek gitmiyor gerçekten burada boğuluyor psikolojik olarak. Bu durumda ilişkiyi yürütmeye çalışmalı mıyım? Uzaktan nasıl olur? Pek kavuşma imkanımız yok gibi duruyor ama bu riske girilir mi, ben garantici bir insanım da kavuşamama ihtimali beni aşırı mutsuz ediyor ilişkiye motive edemiyor
Çok çok teşekkür ederim.
Bu kadar bunalım normal değil. Bir psikiyatri uzmanı ile görüşmesi gerekiyor bence .. insanlar çok çok ücra köşelerde ya da çok büyük metropollerde yaşıyor. Çok mutlu olmasalar bile bi şekilde idare ediyolar. Bunun için bu kadar stres gerilim üzüntü normal değil. Doktora başvurunMerhaba kızlar,
Belki hatırlıyorsunuz en son o memleketine dönme kararı verdiği için ve benim orada iş bulma ihtimalim sıfır olduğu için, ileride yanına gidemeyeceğim için, söz verdiği halde burda işi olduğu halde kolaya kaçtığı için severek, ağlaya ağlaya ayrılmıştık.
Dün aradı görüşmek konuşmak istedi yine görüştük. Ben onu hiç böyle görmemiştimBen ölüm dışında hiç bir şeye ağlamam diyen insan karşımda gözleri kan çanağına dönmüş, her bir kelimemizde gözleri doluyor sıkıyor kendini, bu hale gelmiş. Sensiz yapamıyorum, berbatım diyor. Sana çok ihtiyacım var diyor... Gerçeten de berbat haldeydi dün, o kadar üzüldüm ki. Çok haklısın sözümü tutamadım belki sana göre çabalamadım da ama boğuluyorum bu şehirde kalamıyorum diyor. Sebebini o da bilmiyor tek bildiği burada hiç gelecek göremediği (ama görmemesi için de bir sebep yok çok iyi bir üniden mezun hukuk bilgisi çok iyi) bir de konuştuk biraz, istanbul'da yaşama şartlarını düşününce bile dayanamıyormuş. Sabah akşam 45dk yol gidip gelmek bana çok kötü geliyor mesela diyor ama bunu derken de çok garip bir şekilde ağlamaklı diyor gözleri falan doluyor. Zaten 5 yıldır bu şehirde yaşayan bir insan kendisi, bunları bu kadar gözünde büyütmesi hiç normal gelmedi bana memlekette de iyi olacak mıyım bilmiyorum diyor sadece burda duramıyorum artık ve tek seçeneğim o olduğu için onu deneyeceğim diyor. Ben de aslında gitmek istemiyorum Ama boğulma hissi de geçmiyor anlatamıyorum diyor. Yeni işe başladı, çok yoğunmuş bilmediği bir sürü şey olduğunu fark etmiş kendi işini kurmadan önce ama çok yoğun tempo diye ona çok takmış kafayı, berbat diyor. Bence onun psikolojisi çok bozulmuş hiç normal değil bunları bu kadar takmak kızlar
Onu bu halde iken "sen bana sözünü tutmadın"diye bırakamadım, destek olmaya karar verdim. Belki ileride yine üzüleceğim bilmiyorum ama şimdi o halde bırakıp gitmek içime hiç sinmedi sarıldım iyi olacağız dedim. Sizce ona nasıl yardımcı olabilirim
Bir de anladım ki gerçekten isteyerek, büroyu bana tercih ederek gitmiyor gerçekten burada boğuluyor psikolojik olarak. Bu durumda ilişkiyi yürütmeye çalışmalı mıyım? Uzaktan nasıl olur? Pek kavuşma imkanımız yok gibi duruyor ama bu riske girilir mi, ben garantici bir insanım da kavuşamama ihtimali beni aşırı mutsuz ediyor ilişkiye motive edemiyor
Çok çok teşekkür ederim.
Istanbul zor bir sehir. Cok para lazim cok. Hele bir de ev kuracak olana Allah yardim etsin.Merhaba kızlar,
Belki hatırlıyorsunuz en son o memleketine dönme kararı verdiği için ve benim orada iş bulma ihtimalim sıfır olduğu için, ileride yanına gidemeyeceğim için, söz verdiği halde burda işi olduğu halde kolaya kaçtığı için severek, ağlaya ağlaya ayrılmıştık.
Dün aradı görüşmek konuşmak istedi yine görüştük. Ben onu hiç böyle görmemiştimBen ölüm dışında hiç bir şeye ağlamam diyen insan karşımda gözleri kan çanağına dönmüş, her bir kelimemizde gözleri doluyor sıkıyor kendini, bu hale gelmiş. Sensiz yapamıyorum, berbatım diyor. Sana çok ihtiyacım var diyor... Gerçeten de berbat haldeydi dün, o kadar üzüldüm ki. Çok haklısın sözümü tutamadım belki sana göre çabalamadım da ama boğuluyorum bu şehirde kalamıyorum diyor. Sebebini o da bilmiyor tek bildiği burada hiç gelecek göremediği (ama görmemesi için de bir sebep yok çok iyi bir üniden mezun hukuk bilgisi çok iyi) bir de konuştuk biraz, istanbul'da yaşama şartlarını düşününce bile dayanamıyormuş. Sabah akşam 45dk yol gidip gelmek bana çok kötü geliyor mesela diyor ama bunu derken de çok garip bir şekilde ağlamaklı diyor gözleri falan doluyor. Zaten 5 yıldır bu şehirde yaşayan bir insan kendisi, bunları bu kadar gözünde büyütmesi hiç normal gelmedi bana memlekette de iyi olacak mıyım bilmiyorum diyor sadece burda duramıyorum artık ve tek seçeneğim o olduğu için onu deneyeceğim diyor. Ben de aslında gitmek istemiyorum Ama boğulma hissi de geçmiyor anlatamıyorum diyor. Yeni işe başladı, çok yoğunmuş bilmediği bir sürü şey olduğunu fark etmiş kendi işini kurmadan önce ama çok yoğun tempo diye ona çok takmış kafayı, berbat diyor. Bence onun psikolojisi çok bozulmuş hiç normal değil bunları bu kadar takmak kızlar
Onu bu halde iken "sen bana sözünü tutmadın"diye bırakamadım, destek olmaya karar verdim. Belki ileride yine üzüleceğim bilmiyorum ama şimdi o halde bırakıp gitmek içime hiç sinmedi sarıldım iyi olacağız dedim. Sizce ona nasıl yardımcı olabilirim
Bir de anladım ki gerçekten isteyerek, büroyu bana tercih ederek gitmiyor gerçekten burada boğuluyor psikolojik olarak. Bu durumda ilişkiyi yürütmeye çalışmalı mıyım? Uzaktan nasıl olur? Pek kavuşma imkanımız yok gibi duruyor ama bu riske girilir mi, ben garantici bir insanım da kavuşamama ihtimali beni aşırı mutsuz ediyor ilişkiye motive edemiyor
Çok çok teşekkür ederim.
Kardesim bak sana birsey deyim ben bugun ayrıldım öküz kilikli sevgilimden kisacasi eski sozlumden kaç kere gitti gitti geldi bana hep aynı şeyler seviyorum özledim seviyorum unutamiyorum giderken bile seviyorum dedi seve seve ağzıma siciyor Afedersin sevgi filan yok ortada bağımlılık var o insan ile biz bin kez denedik olmadı olmayacagini sonunu bile bile kaç kere affettim sirf sevdiğim için ama olan bana oldu bana olmadık laflar dedi ben onun için intihar bile ettim yogun bakımda yattım ama sonuç ne biliyo musun? Koca bir hiç. Inan bana degmiyor kendimden ümidi kestim ben ben artık ne mutlu bir evlilik ne sadakatli bir aşk istiyorum beni hayatımdan igrendirdiler ben böyle ki hissiz olmuşum sen olma diye sana söylüyorum bunları bırak kardeşim biten bişe asla eskisi gibi olmaz benim gibi hissiz olursan daha kötü olursun ben hissedemiyorum srtik hicbirseyi acıyı hissedemiyorum olmayacak birşeyin peşinde koşma sevsen bile koşma unut kardeşimMerhaba kızlar,
Belki hatırlıyorsunuz en son o memleketine dönme kararı verdiği için ve benim orada iş bulma ihtimalim sıfır olduğu için, ileride yanına gidemeyeceğim için, söz verdiği halde burda işi olduğu halde kolaya kaçtığı için severek, ağlaya ağlaya ayrılmıştık.
Dün aradı görüşmek konuşmak istedi yine görüştük. Ben onu hiç böyle görmemiştimBen ölüm dışında hiç bir şeye ağlamam diyen insan karşımda gözleri kan çanağına dönmüş, her bir kelimemizde gözleri doluyor sıkıyor kendini, bu hale gelmiş. Sensiz yapamıyorum, berbatım diyor. Sana çok ihtiyacım var diyor... Gerçeten de berbat haldeydi dün, o kadar üzüldüm ki. Çok haklısın sözümü tutamadım belki sana göre çabalamadım da ama boğuluyorum bu şehirde kalamıyorum diyor. Sebebini o da bilmiyor tek bildiği burada hiç gelecek göremediği (ama görmemesi için de bir sebep yok çok iyi bir üniden mezun hukuk bilgisi çok iyi) bir de konuştuk biraz, istanbul'da yaşama şartlarını düşününce bile dayanamıyormuş. Sabah akşam 45dk yol gidip gelmek bana çok kötü geliyor mesela diyor ama bunu derken de çok garip bir şekilde ağlamaklı diyor gözleri falan doluyor. Zaten 5 yıldır bu şehirde yaşayan bir insan kendisi, bunları bu kadar gözünde büyütmesi hiç normal gelmedi bana memlekette de iyi olacak mıyım bilmiyorum diyor sadece burda duramıyorum artık ve tek seçeneğim o olduğu için onu deneyeceğim diyor. Ben de aslında gitmek istemiyorum Ama boğulma hissi de geçmiyor anlatamıyorum diyor. Yeni işe başladı, çok yoğunmuş bilmediği bir sürü şey olduğunu fark etmiş kendi işini kurmadan önce ama çok yoğun tempo diye ona çok takmış kafayı, berbat diyor. Bence onun psikolojisi çok bozulmuş hiç normal değil bunları bu kadar takmak kızlar
Onu bu halde iken "sen bana sözünü tutmadın"diye bırakamadım, destek olmaya karar verdim. Belki ileride yine üzüleceğim bilmiyorum ama şimdi o halde bırakıp gitmek içime hiç sinmedi sarıldım iyi olacağız dedim. Sizce ona nasıl yardımcı olabilirim
Bir de anladım ki gerçekten isteyerek, büroyu bana tercih ederek gitmiyor gerçekten burada boğuluyor psikolojik olarak. Bu durumda ilişkiyi yürütmeye çalışmalı mıyım? Uzaktan nasıl olur? Pek kavuşma imkanımız yok gibi duruyor ama bu riske girilir mi, ben garantici bir insanım da kavuşamama ihtimali beni aşırı mutsuz ediyor ilişkiye motive edemiyor
Çok çok teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?