- 30 Eylül 2018
- 278
- 307
- 103
Uzun olabilir, gözleriniz kanayacak şimdiden özür dilerim.
Yok olmak istiyorum evet hiçbir şekilde var olmak istemiyorum. Müslümanım, ahirete inanıyorum ama öbür dünyaya da gitmek istemiyorum. Hatta cennete gitmek de istemiyorum Allah'ın bana en büyük ödülü yok etmek olur. Hiç var olmamış, hiç bu acıları çekmemiş olmak. Bu dünyada ruhum alevler içinde yanıyor, ne yapsam söndüremedim. Söndürmek için yaptığım her şey odun oldu. Daha 11 yaşında ölmek istedim. Geçmişe dönebilseydim o küçük kızın elinden tutup onu yüksek bir yerden atar ya da asardım. Terapi alıyorum, ilaç kullanıyorum. Ama olmuyor işte, benim çocukluğum, ergenliğim gitti. 30 olacağım ama hayatını anlat derseniz tek söyleyeceğim benim hayatım bir hiç. Ölüyorum kızlar, ateşlerde yanıyorum. Ergenken kızlar sevgilileri için ağlarken hep isyan ettim Allahım ben de öyle ağlamak istiyorum, ben neden bu büyük yükü taşıyorum dedim. Allah beni hiç sevmedi. Bebekken hastalık verdi. Büyüdüm hastalığım yüzünden istenmememe izin verdi. Çocukken hastalığım yetmedi dış görünüşüm yüzünden dalga geçilmeme izin verdi. Herkes beni hayat enerjisi yüksek olarak tanıyor ama bilmiyorlar ki benim kaybedeceğim bir şey kalmadı o yüzden böyle sallamaz takılıyorum. Lütfen intihara bu kadar meyilli olduğum bir dönemde en ufak olumsuz yorum yapmayın. Dün karar verdim dedim lan yap gitsin, her şeyin bittiğini düşündüm. Tüm acılar, krizler, yolun ortasında oturup ağlamalar, bedenime yapılanlar, ruhumu zihnimi beynimi bitiren hastalığım, ailemin benim yüzümden çektikleri hepsi bitecek. Onlar bir ağlar ama büyük bir yükten kurtulurlar dedim. Ama işte yok olmamak canımı sıkıyor, bir de ailemin üzüntüsü. Çok acı çekecekler. O kadar iyileştirmeye çalışıyorlar yemeden içmeden kısıp bana yardım ediyorlar ki ellerinde en ufak maddi bir şey yok. Allah belamı versin işte. İsterseniz yorum yapmayın ama ölüyorum bildiğiniz her gün ölüyorum. Çocukken yalvardım yakardım canımı al dedim ya da iyileştir dedim. Duymadı, sesimi kimse duymadı.
Hiç aşık olmadım, sevildim ama ben yapamadım. Dokunmasın kimse bana, kimseye bağlı olmak istemiyorum çünkü ben her an bu dünyadan gidebilmek istiyorum. Bedenimi sevmiyorum, bana ait değil. Kendimi sevmiyorum, çünkü bu ben değilim.
Ekrana öyle kitlenmiş yazıyorum. Bu dünya benim cehennemim. Ruhum yanıyor alevler hiç durmuyor durduramıyorum.
Anlatmadığım çok şey var. Eğer birileri tanırsa beni onları bilmemeli. Ama tüm hayatımı etkileyip bitiren bir şey, tahmin ederseniz de yazmayın.
İyi geceler, kendinize çok iyi bakın. Çocuklarınızı sevin sarmalayın onları herkesten koruyun Allah tüm çocukları hastalıktan, beladan, şerefsizlerden, acıdan korusun. Çocuklarınızı benim için ayrıca bu da x ablanız için diyip güzel yanaklarına öpücük kondurun.
Hoşça kalın.
Yok olmak istiyorum evet hiçbir şekilde var olmak istemiyorum. Müslümanım, ahirete inanıyorum ama öbür dünyaya da gitmek istemiyorum. Hatta cennete gitmek de istemiyorum Allah'ın bana en büyük ödülü yok etmek olur. Hiç var olmamış, hiç bu acıları çekmemiş olmak. Bu dünyada ruhum alevler içinde yanıyor, ne yapsam söndüremedim. Söndürmek için yaptığım her şey odun oldu. Daha 11 yaşında ölmek istedim. Geçmişe dönebilseydim o küçük kızın elinden tutup onu yüksek bir yerden atar ya da asardım. Terapi alıyorum, ilaç kullanıyorum. Ama olmuyor işte, benim çocukluğum, ergenliğim gitti. 30 olacağım ama hayatını anlat derseniz tek söyleyeceğim benim hayatım bir hiç. Ölüyorum kızlar, ateşlerde yanıyorum. Ergenken kızlar sevgilileri için ağlarken hep isyan ettim Allahım ben de öyle ağlamak istiyorum, ben neden bu büyük yükü taşıyorum dedim. Allah beni hiç sevmedi. Bebekken hastalık verdi. Büyüdüm hastalığım yüzünden istenmememe izin verdi. Çocukken hastalığım yetmedi dış görünüşüm yüzünden dalga geçilmeme izin verdi. Herkes beni hayat enerjisi yüksek olarak tanıyor ama bilmiyorlar ki benim kaybedeceğim bir şey kalmadı o yüzden böyle sallamaz takılıyorum. Lütfen intihara bu kadar meyilli olduğum bir dönemde en ufak olumsuz yorum yapmayın. Dün karar verdim dedim lan yap gitsin, her şeyin bittiğini düşündüm. Tüm acılar, krizler, yolun ortasında oturup ağlamalar, bedenime yapılanlar, ruhumu zihnimi beynimi bitiren hastalığım, ailemin benim yüzümden çektikleri hepsi bitecek. Onlar bir ağlar ama büyük bir yükten kurtulurlar dedim. Ama işte yok olmamak canımı sıkıyor, bir de ailemin üzüntüsü. Çok acı çekecekler. O kadar iyileştirmeye çalışıyorlar yemeden içmeden kısıp bana yardım ediyorlar ki ellerinde en ufak maddi bir şey yok. Allah belamı versin işte. İsterseniz yorum yapmayın ama ölüyorum bildiğiniz her gün ölüyorum. Çocukken yalvardım yakardım canımı al dedim ya da iyileştir dedim. Duymadı, sesimi kimse duymadı.
Hiç aşık olmadım, sevildim ama ben yapamadım. Dokunmasın kimse bana, kimseye bağlı olmak istemiyorum çünkü ben her an bu dünyadan gidebilmek istiyorum. Bedenimi sevmiyorum, bana ait değil. Kendimi sevmiyorum, çünkü bu ben değilim.
Ekrana öyle kitlenmiş yazıyorum. Bu dünya benim cehennemim. Ruhum yanıyor alevler hiç durmuyor durduramıyorum.
Anlatmadığım çok şey var. Eğer birileri tanırsa beni onları bilmemeli. Ama tüm hayatımı etkileyip bitiren bir şey, tahmin ederseniz de yazmayın.
İyi geceler, kendinize çok iyi bakın. Çocuklarınızı sevin sarmalayın onları herkesten koruyun Allah tüm çocukları hastalıktan, beladan, şerefsizlerden, acıdan korusun. Çocuklarınızı benim için ayrıca bu da x ablanız için diyip güzel yanaklarına öpücük kondurun.
Hoşça kalın.