Allah sabir versin sefaatciniz olsunlar insallah.cok iyi yapmissiniz ayni yollardan gectim iyi bilirim o patavatsiz densizleri.insallah saglikli bir bebeginiz olsun.insanlari umursamayinca hayat coook guzel ve huzurlu kesinlikle it urur kervan yurur.Loranne bugün başıma gelen olayı anlatayım sende yalnız olmadığını bil..
2015 yılı temmuz ayında erken doğumla oğlumu 2017 eylül ayında kalbi duran kızımı kaybettim yarım anneyim yani.. Rabbimin takdiri dedim tevekkül ettim sabırla yeni umudun gelmesini bekliyorum
Ama inanılmaz yaralıyım tabi.. hele ki son aylarda dayanılmaz olmaya başladı..
Neyse gel gelelim mevzu bugün balkona çamaşır asarken vuku buldu
Karşı apartmanla balkonlarımız çok yakın.. tam karşımda da densizin biri oturuyor o balkondayken özellikle çıkmamaya özen gösteriyorum lakin bugün ne olduysa çıktı karşıma.. bu arada aramızda hiç bir muhabbetin olmadığını söyleyeyim
Ağzını yaya yaya "naabıyon" dedi "sağolun" dedim sohbet etmemek için siz nasılsınız bile demedim işimi yapmaya devam ettim "hep büyük insan kıyafetimi asacan Ne bekliyon artık? Keyifte bir yere kadar.." dedi..
Bi 10 saniye falan kalakaldım
Sonra "pardon?" dedim "sizin üzerinize vazife mi Bu? Ne yaşadığımı nerden biliyorsunuz da böyle gevşek gevşek konuşuyorsunuz? Bir daha duymayayım Hasbinallah yaa!!" dedim girdim içeri çat diye de vurdum kapıyı.. ama nasıl sinirlendim.. sonra sakinleşince bir aile grubumuz var oraya yazdım herkes benim gibi tepki verirken annemin kız kardeşi(!) kendisi 48 yaşında.. "tepki vereceksin diye bizde soramıyorduk bir sorun mu var eşinde ya da sende? Bi bebeği büyütemiyorsun karnında hayırdır?" demesin mi? Kalbim sıkıştı inan..
Gün boyu ağladım..
Ama şimdi düşünüyorum da çok da önemli değil Allah herkesin gönlünün muradını versin iyilik düşünen iyilik konuşan iyilik tam aksini yapan kötülük bulsun dedim aldım bitki çayımı elime sokakta gezen hayvancıkları ışıkları seyrediyorum ve şükrediyorum En azından doğruyu yanlışı ayırt edecek yetiye sahibim Kimsenin kalbini incitmeyeyim diye elimden geleni yapmaya devam edeceğim belki bir gün biterler umarım hepsi..
Sözün özü yalnız değilsin sakın üzülme!
kaba tabirle "it ürür kervan yürür"....
Merhaba kızlar,
Yaklaşık iki yıllık evliyim ve 27 yaşındayım. Eşimle bu sene çocuk düşünüyorduk ama benim işlerim, onun işleri biraz daha yoluna girsin diye seneye erteledik. Kayınvalidemle bebek konusu hiç geçmez bile, ne zaman düşünüyorsunuz diye bile sormaz sağ olsun. Kendi annem de zaten her şeyi konuşuruz ama öyle torun istiyoruz gibi baskı oluşturacak bir şey demez. Yani ailelerimiz olması gerektiği gibi karışmıyor. Gelellim teyzeme.
Dün teyzem mesaj atmış nasılsınız falan diye. Öyle mesajlaşırken "Ben artık bebek sevmek istiyorum, yok mu daha?" dedi. Ben de "Düşünmüyoruz henüz" dedim. "E kızım ne zaman düşüneceksiniz 40ına gelince mi?" dedi gülme emojisi yaptı. Ben de "İşlerimizi yoluna kıyalım inş uygun zamanda" dedim. O da "İşler hiç bitmez" fln dedi. Sonra da "Kısır mısın yoksa, haberim mi yok?" dedi. Ben de "Aman Allah korusun teyze" dedim. "Bilemiyorum artık" dedi. Çok sinirlendim, bilmiyorum. Böyle bebek sorulması, onu geçtim bu şekilde bir tepki çok canımı sıktı. "Teyze çok bebek istiyorsan kendin yap gençsin daha" dedim (35 yaşında). "Ay hiç güleceğim yoktu ben hakkımı doldurdum, iki tane var" dedi. Ben de "Üç çocuk diyorlar ama" deyip güldüm. Diyenler kendileri yapsın dedi. Ben de "Evet kimsenin yaptığı yapmadığı çocuğa karışılmaz di mi?" deyip laf soktum. O da hatta "Bu banaydı herhalde"dedi. Sonra konu değişti ama dünden beri nasıl bu konuda kısır mısın yoksa gibi bir şey denebilir (üstelik teyzem) diye düşünüp canım sıkılıyor. Kaldı ki olunabilir de yani, Allah nasip etmez. Böyle denir mi? Çok canım sıkıldı. Sizce abartıyor muyum?
Aman Allah korusun dediginizde aminn denir bilemiyorum artik derse ben art niyetli yaftasini yapistiririm.Merhaba kızlar,
Yaklaşık iki yıllık evliyim ve 27 yaşındayım. Eşimle bu sene çocuk düşünüyorduk ama benim işlerim, onun işleri biraz daha yoluna girsin diye seneye erteledik. Kayınvalidemle bebek konusu hiç geçmez bile, ne zaman düşünüyorsunuz diye bile sormaz sağ olsun. Kendi annem de zaten her şeyi konuşuruz ama öyle torun istiyoruz gibi baskı oluşturacak bir şey demez. Yani ailelerimiz olması gerektiği gibi karışmıyor. Gelellim teyzeme.
Dün teyzem mesaj atmış nasılsınız falan diye. Öyle mesajlaşırken "Ben artık bebek sevmek istiyorum, yok mu daha?" dedi. Ben de "Düşünmüyoruz henüz" dedim. "E kızım ne zaman düşüneceksiniz 40ına gelince mi?" dedi gülme emojisi yaptı. Ben de "İşlerimizi yoluna kıyalım inş uygun zamanda" dedim. O da "İşler hiç bitmez" fln dedi. Sonra da "Kısır mısın yoksa, haberim mi yok?" dedi. Ben de "Aman Allah korusun teyze" dedim. "Bilemiyorum artık" dedi. Çok sinirlendim, bilmiyorum. Böyle bebek sorulması, onu geçtim bu şekilde bir tepki çok canımı sıktı. "Teyze çok bebek istiyorsan kendin yap gençsin daha" dedim (35 yaşında). "Ay hiç güleceğim yoktu ben hakkımı doldurdum, iki tane var" dedi. Ben de "Üç çocuk diyorlar ama" deyip güldüm. Diyenler kendileri yapsın dedi. Ben de "Evet kimsenin yaptığı yapmadığı çocuğa karışılmaz di mi?" deyip laf soktum. O da hatta "Bu banaydı herhalde"dedi. Sonra konu değişti ama dünden beri nasıl bu konuda kısır mısın yoksa gibi bir şey denebilir (üstelik teyzem) diye düşünüp canım sıkılıyor. Kaldı ki olunabilir de yani, Allah nasip etmez. Böyle denir mi? Çok canım sıkıldı. Sizce abartıyor muyum?
Allah gönlüne göre versin kardeşim kısa zamanda kucağını doldursun inşallah benim de aminnLoranne bugün başıma gelen olayı anlatayım sende yalnız olmadığını bil..
2015 yılı temmuz ayında erken doğumla oğlumu 2017 eylül ayında kalbi duran kızımı kaybettim yarım anneyim yani.. Rabbimin takdiri dedim tevekkül ettim sabırla yeni umudun gelmesini bekliyorum
Ama inanılmaz yaralıyım tabi.. hele ki son aylarda dayanılmaz olmaya başladı..
Neyse gel gelelim mevzu bugün balkona çamaşır asarken vuku buldu
Karşı apartmanla balkonlarımız çok yakın.. tam karşımda da densizin biri oturuyor o balkondayken özellikle çıkmamaya özen gösteriyorum lakin bugün ne olduysa çıktı karşıma.. bu arada aramızda hiç bir muhabbetin olmadığını söyleyeyim
Ağzını yaya yaya "naabıyon" dedi "sağolun" dedim sohbet etmemek için siz nasılsınız bile demedim işimi yapmaya devam ettim "hep büyük insan kıyafetimi asacan Ne bekliyon artık? Keyifte bir yere kadar.." dedi..
Bi 10 saniye falan kalakaldım
Sonra "pardon?" dedim "sizin üzerinize vazife mi Bu? Ne yaşadığımı nerden biliyorsunuz da böyle gevşek gevşek konuşuyorsunuz? Bir daha duymayayım Hasbinallah yaa!!" dedim girdim içeri çat diye de vurdum kapıyı.. ama nasıl sinirlendim.. sonra sakinleşince bir aile grubumuz var oraya yazdım herkes benim gibi tepki verirken annemin kız kardeşi(!) kendisi 48 yaşında.. "tepki vereceksin diye bizde soramıyorduk bir sorun mu var eşinde ya da sende? Bi bebeği büyütemiyorsun karnında hayırdır?" demesin mi? Kalbim sıkıştı inan..
Gün boyu ağladım..
Ama şimdi düşünüyorum da çok da önemli değil Allah herkesin gönlünün muradını versin iyilik düşünen iyilik konuşan iyilik tam aksini yapan kötülük bulsun dedim aldım bitki çayımı elime sokakta gezen hayvancıkları ışıkları seyrediyorum ve şükrediyorum En azından doğruyu yanlışı ayırt edecek yetiye sahibim Kimsenin kalbini incitmeyeyim diye elimden geleni yapmaya devam edeceğim belki bir gün biterler umarım hepsi..
Sözün özü yalnız değilsin sakın üzülme!
kaba tabirle "it ürür kervan yürür"....
benim bile içim daraldı. ne rezil bi insan bu o bebeği oraya koyabilmek, büyütebilmek sanki bizim elimizde. yok olsun böyle insanın yarasına basan insanlarLoranne bugün başıma gelen olayı anlatayım sende yalnız olmadığını bil..
2015 yılı temmuz ayında erken doğumla oğlumu 2017 eylül ayında kalbi duran kızımı kaybettim yarım anneyim yani.. Rabbimin takdiri dedim tevekkül ettim sabırla yeni umudun gelmesini bekliyorum
Ama inanılmaz yaralıyım tabi.. hele ki son aylarda dayanılmaz olmaya başladı..
Neyse gel gelelim mevzu bugün balkona çamaşır asarken vuku buldu
Karşı apartmanla balkonlarımız çok yakın.. tam karşımda da densizin biri oturuyor o balkondayken özellikle çıkmamaya özen gösteriyorum lakin bugün ne olduysa çıktı karşıma.. bu arada aramızda hiç bir muhabbetin olmadığını söyleyeyim
Ağzını yaya yaya "naabıyon" dedi "sağolun" dedim sohbet etmemek için siz nasılsınız bile demedim işimi yapmaya devam ettim "hep büyük insan kıyafetimi asacan Ne bekliyon artık? Keyifte bir yere kadar.." dedi..
Bi 10 saniye falan kalakaldım
Sonra "pardon?" dedim "sizin üzerinize vazife mi Bu? Ne yaşadığımı nerden biliyorsunuz da böyle gevşek gevşek konuşuyorsunuz? Bir daha duymayayım Hasbinallah yaa!!" dedim girdim içeri çat diye de vurdum kapıyı.. ama nasıl sinirlendim.. sonra sakinleşince bir aile grubumuz var oraya yazdım herkes benim gibi tepki verirken annemin kız kardeşi(!) kendisi 48 yaşında.. "tepki vereceksin diye bizde soramıyorduk bir sorun mu var eşinde ya da sende? Bi bebeği büyütemiyorsun karnında hayırdır?" demesin mi? Kalbim sıkıştı inan..
Gün boyu ağladım..
Ama şimdi düşünüyorum da çok da önemli değil Allah herkesin gönlünün muradını versin iyilik düşünen iyilik konuşan iyilik tam aksini yapan kötülük bulsun dedim aldım bitki çayımı elime sokakta gezen hayvancıkları ışıkları seyrediyorum ve şükrediyorum En azından doğruyu yanlışı ayırt edecek yetiye sahibim Kimsenin kalbini incitmeyeyim diye elimden geleni yapmaya devam edeceğim belki bir gün biterler umarım hepsi..
Sözün özü yalnız değilsin sakın üzülme!
kaba tabirle "it ürür kervan yürür"....
Umarım 'o gün' gün çok yakındırLoranne bugün başıma gelen olayı anlatayım sende yalnız olmadığını bil..
2015 yılı temmuz ayında erken doğumla oğlumu 2017 eylül ayında kalbi duran kızımı kaybettim yarım anneyim yani.. Rabbimin takdiri dedim tevekkül ettim sabırla yeni umudun gelmesini bekliyorum
Ama inanılmaz yaralıyım tabi.. hele ki son aylarda dayanılmaz olmaya başladı..
Neyse gel gelelim mevzu bugün balkona çamaşır asarken vuku buldu
Karşı apartmanla balkonlarımız çok yakın.. tam karşımda da densizin biri oturuyor o balkondayken özellikle çıkmamaya özen gösteriyorum lakin bugün ne olduysa çıktı karşıma.. bu arada aramızda hiç bir muhabbetin olmadığını söyleyeyim
Ağzını yaya yaya "naabıyon" dedi "sağolun" dedim sohbet etmemek için siz nasılsınız bile demedim işimi yapmaya devam ettim "hep büyük insan kıyafetimi asacan Ne bekliyon artık? Keyifte bir yere kadar.." dedi..
Bi 10 saniye falan kalakaldım
Sonra "pardon?" dedim "sizin üzerinize vazife mi Bu? Ne yaşadığımı nerden biliyorsunuz da böyle gevşek gevşek konuşuyorsunuz? Bir daha duymayayım Hasbinallah yaa!!" dedim girdim içeri çat diye de vurdum kapıyı.. ama nasıl sinirlendim.. sonra sakinleşince bir aile grubumuz var oraya yazdım herkes benim gibi tepki verirken annemin kız kardeşi(!) kendisi 48 yaşında.. "tepki vereceksin diye bizde soramıyorduk bir sorun mu var eşinde ya da sende? Bi bebeği büyütemiyorsun karnında hayırdır?" demesin mi? Kalbim sıkıştı inan..
Gün boyu ağladım..
Ama şimdi düşünüyorum da çok da önemli değil Allah herkesin gönlünün muradını versin iyilik düşünen iyilik konuşan iyilik tam aksini yapan kötülük bulsun dedim aldım bitki çayımı elime sokakta gezen hayvancıkları ışıkları seyrediyorum ve şükrediyorum En azından doğruyu yanlışı ayırt edecek yetiye sahibim Kimsenin kalbini incitmeyeyim diye elimden geleni yapmaya devam edeceğim belki bir gün biterler umarım hepsi..
Sözün özü yalnız değilsin sakın üzülme!
kaba tabirle "it ürür kervan yürür"....
Yok mercimek köftesiyim deseydiniz hemide limonlu limonlu
Bazı insancıkların burnu nasıl da uzun oluyor ya hu her konuya batırıp mundar ediyorlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?