En azindan ramazan boyunca idare edebilirsiniz bu olayi. Demek ki acliga dayanamiyor ve gunduz uyumayi tercih ediyor. Gece de uyusa gunduz uyuyamaz bu kez.
Sadece oruc sebepliyse bu konuyu biraz alttan alabilirsiniz bence
merhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
Aynı durum bizde de var, üstelik benim eşimin mesaisi sabah erken başlıyor, birlikte kalkıyoruz ama yinede 2 den önce yatmaz. Sadece ramazanda değil normal zamanda da böyle, günde 4 saat uyku ona yetiyor ama bana yetme imkanı yok =))
En geç 11:30 da yatıyorum. Yatması için onu zorlamadım hiç, çocuk değil ki bu, koca adam uykuya ihtiyacı varsa uyuyacaktır, illa düzen olacak diye adamı yatıramam, bunun için sürekli uyarmakta hoş değil
Bence bunaltmaktir. O kendisine gore bir uyku plani yapmis nasil mutluysa oyle devam etsin. Ben erken uyudugumda uyandirilmaktan da gec uyuyacaksam uyu uyu diye baski yapilmasindan da hoslanmam mesela.peki sizce bu talepler aşırı sıkmak, bunaltmak mıdır? ben sürekli bunaltmakla itham ediliyorum
Erkekleri de kendimiz gibi olsun istiyoruz ama olmayacaklar maalesef. Tamam olmasınlar ama odun da olmaları şart değil. Allah muhabbetinizi arttırsın. Dua edin.
peki o zaman birbirinizden bağımsızlaşmıyor musunuz? bu durum sizi rahatsız etmiyor mu? ben sürekli onu yatırma memuru haline geldim galiba
merhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
Haksızsınız.
Her insanın biyolojik dengesi farklıdır.
Ben de aynı eşiniz gibiyim.
Gece zihnim açılır, kendimi daha iyi hisederim, işlerimi gece yaparım vs.
Eşimle beraber uyuduğum 1.5 yıllık evliliğimde 4ü geçmez, balayımız dahil, o da çok yorgun ya da uykusuz olduğum zamandır.
Bünye bu şekilde bir yaşama alışıksa, değiştirmek neredeyse imkansız.
Ayrıca eşinizin sizden sonra yatması sizi neden rahatsız ediyor?
Sonuçta akşamları beraber zaman geçiriyorsanız (ki uyku evresi beraber yapılan bir eylem değil) neden böyle bir talebiniz var?
merhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?