bekarken yanlız uyuyordum. Uyuyamamamın nedeni ona söylemesem de onu kontrol edememiş ve sözümü geçirememiş olmanın gerginliği. sanki kontrol delisi gibiyimyoksa uyurum bal gibi. yani oturup düşünüyorum sürekli nasıl bir taktik geliştirsem diye. e haliyle bende uyku muyku kalmıyor.
Bende gece uykusu konusunda eşiniz gibi düzensizim. Benimde işimle alakalı. Ama ben gündüz eşim ve çocuğumla zaman geçirebilmek için işi birazcık tersten yapmaya çalışıyorum.merhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
eşimle vakit geçirirriz aslında. ama ben sanki her an birlikte olma ihtiyacı hissediyorum. o da bir an uzaklaşşın bildiğin peşine düşüyorum. o an gurur bile kalmıyor bende. o ise gittikçe kaçıyor böyle zamanlarda.
asırı bunaltmak degildir. sen oyle davransan esin de kızar sonucta bekar degilsin insan eşini yanında istiyor. ama o yapmak istemediği için üste cıkıyor sucu bunaltmaya soylenmene baglıyor. sen desende demekki anlamayacak . bosver 20 gun kaldı zaten sabretmerhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
peki sizce bu talepler aşırı sıkmak, bunaltmak mıdır? ben sürekli bunaltmakla itham ediliyorum
merhabalar. Lütfen bana bir akıl verin. Eşimin işi internet üzerinde. Bir ofisi var kendinin, gider orada akşam 6:30’ a kadar çalışır. Ramazan da ise oruç tuttuğu için geceleri oturup gündüz yatmayı, ikindin vakitlerinde de ofise gidip iftara kadar orada çalışmayı istiyor. Normal zamanda da aşırı derecede gece oturma tutkusu var. Ben de tek başıma çok zor uyurum. Ama mecburiyetten “tamam” dedim. Ancak “sahurdan sonra gel yanıma birlikte yatalım” dedim. “Olur” falan dedi.
Geceleri bir iki saat çalışır sonrada da bir dizisi var onu izliyor. İki gün önce sahurdan sonra “ben şimdi yatmayacağım” dedi. Bende kabul etmedim, biraz tartıştık ama yatmadı. Ertesi gün aynı şeyler oldu ama bu defa daha çok tartıştık. Çünkü tam yatma vakti “kitap okuyacağım” diye oturdu. Bende “biraz az izleseydin diziyi kitap okurdun dedim” ve tartıştık. O da geldi yattı sinirli sinirli.
Ve bu gün... Yine tam yatma zamanı “çalışacağım” dedi. Bende “gece boyunca oturdun çalışsaydın ben yalnız yatmak istemiyorum” dedi. Bu defa o da “beni hiç rahat bırakmıyorsun. Bensiz bir adım atmıyorsun. Bunaldım, sıkıldım. Sürekli beni yönetmeye çalışıyorsun. Sana sürekli bunları söylüyorum ama bir kere olsun kendine bakıp 'ben ne yapıyorum da bunları duyuyorum' diye sormuyorsun. Artık senden yana beni rahat bırakacağına dair hiç umudum kalmadı. Yoruldum. Evliliğimizi mahvediyorsun. Bıktım bu halinden” dedi. Bende “ben seni rahat bıraktım. Gece yatmıyorsun, gündüz uyuyor, istediğin saatte ofise gidiyorsun. Geç gittiğin için de normal mesainden iki saat geç geliyorsun, sorun etmiyorum. Ama sadece sahurdan hemen sonra yatalım istedim, çok mu bir şey istiyorum?” dedim. Derken tartışma sürdü gitti. Ağladım, umursamadı, kapıyı çarpıp diğer odaya gitti. Bende yanına gidip “tamam istediğini yap! senden bir şey istemiyorum artık” deyip çıktım.
Saatlerce düşündüm. Ben mi haksızım o mu? sürekli onu rahat bırakmadığımı söylüryor ve tartışma çıkıyor. Ne yapmalıyım, vaz mı geçmeliyim bir düzen getirmeye çalışmaktan? Siz nedersiniz bu duruma? Şimdiden teşekkürler...
Kesinlikle bunaltmak.peki sizce bu talepler aşırı sıkmak, bunaltmak mıdır? ben sürekli bunaltmakla itham ediliyorum
Eşim beni uykum olmadığı ve işlerim olduğu halde ısrarla üsteleyerek yatırmaya çalışsa, maalesef bunalırdım. Bir süre idare edebilirsiniz. Biraz kendi haline bırakın. Yoksa bu "bunaldım" mevzusu kötü sonuçlar doğurabilir. Kırılmayın hiç. Geçici bir dönem olduğunu düşünüyorum.
haklısınız bende yapıyorum aynı şeyleri.. en azından sahurdan sonra birlikte uyuyalım yahu..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?