merhaba arkadaşlar :) inanın 3 gündür gece gündüz tüm yorumları okumaya çalışıyorum ama mümkün değil. çok fazla yorum var artık pes ettim
ama hoşuma da gitti bu kadar aktif katılım olması.
Bu arada herkesin kucakları sevimli sağlıklı bebişlerle dolsun inşallah. Buraya yazma nedenim, tabi ki sizinle aynı kaderi paylaşıyor olmam ve bunun yanında kafamdan atamadığım psikolojik düşüncelere yaşayanlardan alabileceğimi umduğum tecrübelerini öğrenmek.
Kızlar ben de 46 yaşındayım. klomen tedavilerim, aşılamam ve 3 defa
tüp bebek denemem oldu. 1 tanesi de genetik testten olumsuz sonuç aldığımız için transfer gerçekleşmedi. Her seferinde 3-4 yumurtam oldu ve blastosist seviyesine ulaştı. yumurtalar çok kaliteli, kendinize çok iyi bakmışsınız 30 lu yaşlarda bile böyle yumurtalara rastlamayabiliyoruz dediler. amaaaa gel gelelim ki maalesef yumurtanın kaliteli olması bebeğin sağlıklı olduğu anlamına gelmiyormuş yaşayarak öğrendik
3 denemeden 2 tanesi tuttu. birisi down sendromlu çıktı ve 15 haftalıkken sonlandırdılar
oğlum olacaktı
birisi de 10 haftalıkken kalbi durdu. oğlumu kaybetmenin acısı 4 sene olmasına rağmen hala üzerimden atamadım. Allah kimseye yaşatmasın çok korkunç bir acı. Bu arada maddi manevi bittik tabi.Ama yaşım ilerlediği için ve kendi yumurtalarım sağlıklı çıkmadığı için yumurta donörlüğü düşünmeye başladık. evlatlık alalım diyorum ama eşim hiçbir şekilde yanaşmıyor. Isınamam korkusu var ve kendinin bir parçası olsun istiyormuş.
şimdi asıl sizden destek almak istediğim konu burda başlıyor. Eşim kendi parçası olsun istiyor bunu organ nakli gibi görüyor. ama bu sefer de ben başkasının yumurtası, ya kabullenemezsem, ya ısınamazsam, ya içimde olumsuz duygular oluşursa, bebeğe her baktığımda benim olmadığını düşünüp acı çekersem, birileri aynı sana benziyor dese bile benim içimde ama o benim değil diye atacağım sessiz çığlıklar ve acılar oluşur mu korkusu var. O yüzden sizlerden ve özellikle donasyon yöntemiyle bebek sahibi olmuş arkadaşlarımızın hamileyken ve bebek doğduktan sonraki ve hatta mümkünse bir kaç yaşına geldikten sonraki yaşadıkları olumlu, olumsuz duygularını ve düşüncelerini lütfen Allah rızası için paylaşmalarını rica ediyorum. Kaç gündür kafayı yemek üzereyim arada kaldım. Ben de bebek sahibi olmayı çok istiyorum ama anlattığım nedenlerden dolayı ve dini boyutundan dolayı donasyonu kabullenme sıkıntısı yaşıyorum. Dini yaklaşımları da acaba ucundan tutabileceğim bir fetva bulabilir miyim diye araştırdım ama olumlu bişey bulamadım
siz nasıl kabullendiniz? büyüdüklerinde uzak gibi görünen bir olasılık olsa da kardeşiyle evlenme gibi bir durum söz konusu ve4 bu konuya sizler bi çözüm bulabildiniz mi? tamam evlatlık alındığında da bu olasılık var ama bunun günaına biz girmiyoruz. ama donasyonda direk biz sorumluyuz. off kafam çok karışık ya. nolur arkadaşlar bişeyler yazın. olumsuz şeyler de olabilir önemli olan doğruyu bulabilmek. Şimdiden teşekkürler hepinize
birbirilerinin tutunmasını da engeller..allah vicdan versin ne desem az...senin de dediğin gibi ben üçüncü de kavuştum bebelerime..aslında doğurana kadar denmez öyle ama rabbim izin verir umarım kucağıma almaya da...İnan biz de üçüncü kez deneme gücü ve parası nerden bulduk bilmiyorum hala borcum var..dilerim sen de toparlarsın bir an önce ve yeniden başka bir merkezde dener alırsın yavrularını kucağına...takibi yaşadığın şehirde takip eden doktordan çok gideceğin merkez önemli..ben tedavi aşamasında poliklinik doktoruna gittim pahalı olmasın bi de ona dünyanın parasını vermeyeyim diye..sana tavsiyem zaten iki merkez var hepsine derdini ve mağduriyetini anlat..Gnolife,bahçeci ve hit..indirim iste..ama iyice konuş bana üçüncü de çok ciddi indirim yapmasalar olmazdı gidemezdim..Eminim fiyat değişir ısrarlı olursan..onun haricinde emin ol nolur hazır olduğundan gerekirse bir kez daha tanısal histereskopi yaptır canım..cd56 testi yaptır..rqhim filmi bi daha çektir gerekirse eline sperm fish testi yaptır..sınra da al bebeklerini gel:) allah büyük canım benim..bunları yazarken sol taraftaki bebek (oğlan olan)tekmelerle eşlik ediyor bana..sen de yaşayacaksın bunu...inanıyorum olacak ve bigğn bunları sen de başka bir arkadaşımıza yazıp umut olacaksın..çok çok öpüyorum şimdi yattım ve tüm kalbimle senin için dua ediyorum...
ilk gittiğim doktor bana tek şansın donasyon dediğinde dünyam başıma yıkıldı. hiç kabullenemedim. hatta o kadar kabullenemedim ki, olmayacağını bile bile 4 farklı yerde tüp bebek denedim. tabiki sonuç alamadım, çok param gitti ama ilerde pişman olmamak için denemem gerekiyordu. sonra zaman içinde hazmettim, araştırdım ve kararımı verdim.şimdi bir merkezde donör seçimi bekliyorum.
ikinciye gitmeden önce rahime çizik bile atıldı. Ama tutmadı koca bir sıfır ve yine açıklama yok hayat başımıza yıkıldı merkezin tek söylediği biz elimizden geleni yaptık çok üzgünüz. Son lafları bu başka lafları hiç olmadı zaten çok üzgünüm sorun nerdeydi bilmiyorum ama bunu hiç bir zaman öğrenemeyeceğim. Merkeze gelince heyecanla başladığım yolumu hüsranla bitirdiler. Hiç iyi hissetmiyorum onlarla ilgili ki sonradan okudum morkanatlımın yorumunu. Bende yazıyorum ki okuyanlara yön vermek için karar verirken düşünmeleri için o kadar emek para hepsi boşa gitmesin biz hayatın cilvesiyle çok erken tanışan güçlü kadınları yıldırmasınlar amaçları belli ama dua almak yerine beddua almak onların tercihi maalesef ki.. keşke memnun kalsaydım da yeşilada gibi merkezime güvenerek ilerleseydim bizim gözümüz görmüyor ama allah görüyor. 2. Transferimden sonra bu sayfayı buldum. O sırada yeşilada da benim gibi transferden dönmüştü onunda 2. Transferiydi negatif aldık ikimizde onada çok üzüldüm ondan beri okuyorum sayfayı ve Yeşilada bana umut oldu yemi donörle pozitifiyle mucize ikizleriyle
RAbbim hepimize onun yaşadığı mutlulukları yaşatsın inşallah hepimizin isteği o inci taneleri
ben devam etmek istiyorum ama maddi imkanlar çok zorluyor umut yolculuğum bitti derken Yeşilada yı görünce hafif hafif yeşeriyor umudumu kaybetmek istemiyorum. Zaza canım yol göstericim gizli takipcilerin var unutma 
