S
sweetgul
Ziyaretçi
- Konu Sahibi BenimZorHayatim
-
- #21
bende yurt disi zorlugunu yasayanlardayim dil insanlar hepsi zor gercekten keske esimle baska kosullarda tanissaydik demeden duramiyorum
Kesinlikle hersey dedigin gibi, sen yine sanslisin esin turk ve tr'ye donmeyi dusunuyorsunuz.. Benim esim yabanci onun yasam tarzina arkadas cevresine de alisamiyorum.. Bende 1, 5 senedir burdayim ve dedigin gibi ilk zamanlar cok ciddi kavgalarimiz oldu.. simdi daha iyi fakat bebek sahibi olmak konusunda cok endiseliyim sonucta burasi babasinin memleketi ben alisamamisken ileride cocugumun da onlara benzemesi yada arda kalmasi hayatini cok zora sokucak.. ne yapicam bilemiyorum keske diyorum bazen esimi tanimasaydim birbiimizi cok sevmemize ragmen hersey sevgiyle bitmiyor.. Huzursuz yanliz olan benim.. Dedigin gibi ehliyetin yok hayatin yok zaten konusamiyorsun sagir dilsiz.. canin aglamk istediginde bile arayip konusucak biri yok.. Tr'yi arayamiyorsun onlar uzakta akillari sende kaliyor burda konusucak kimse yok sanki piskolojik bir test ve sonu yok..mafoldumbenbende yaklasik 1.5 senedir yurt disindayim. hepiniz gibi gelin geldim ama hem dil hem de ehliyetsizlik. ehliyetin ve araban olmadan hic bir yere gidemiyorsun bakkala bile. ekmegin yoksa eger arabanda yoksa o gun bekleyeceksin ki kocan eve ekmek getirsin yada 45 dk gidis 45 dk gelis yuruyeceksin veya taksi cagiracaksin dil bilmiyorsun ki ehliyet alasin sinava giripte. ustelik ailemi arkadaslarimi cok ozluyorum burda hic kimsem yok ve ilk zamanlar yaklasik 5/6 ay esimlede cok problemlerimiz vardi inanilmaz iskence gibi geliyor.
esimle konustum buraya alisamadigimi soyledim 2 sene sonra tr ye kesin donus dusunuyoruz insALLAH. ALLAH tan simdi 4 aylik kizim varda onunla ilgileniyorum. yoksa evden cikmadan kimseyle konusmadan cildirir insan. son olarak ben de ayni lafi soyluyorum SIMDIKI AKLIM OLSA ASLA EVLENIP GELMEZDIM
kızlar çok korkutuyorsunuz beni mafoldumben ben de yurtdışına ingiltereye gideceğim eşim de yabancı. hep kötü şeylerden bahsetmişsiniz çok moralim bozuldu. Keşke gelmeseydim demek istemiyorum :gitme:
Kesinlikle hersey dedigin gibi, sen yine sanslisin esin turk ve tr'ye donmeyi dusunuyorsunuz.. Benim esim yabanci onun yasam tarzina arkadas cevresine de alisamiyorum.. Bende 1, 5 senedir burdayim ve dedigin gibi ilk zamanlar cok ciddi kavgalarimiz oldu.. simdi daha iyi fakat bebek sahibi olmak konusunda cok endiseliyim sonucta burasi babasinin memleketi ben alisamamisken ileride cocugumun da onlara benzemesi yada arda kalmasi hayatini cok zora sokucak.. ne yapicam bilemiyorum keske diyorum bazen esimi tanimasaydim birbiimizi cok sevmemize ragmen hersey sevgiyle bitmiyor.. Huzursuz yanliz olan benim.. Dedigin gibi ehliyetin yok hayatin yok zaten konusamiyorsun sagir dilsiz.. canin aglamk istediginde bile arayip konusucak biri yok.. Tr'yi arayamiyorsun onlar uzakta akillari sende kaliyor burda konusucak kimse yok sanki piskolojik bir test ve sonu yok..mafoldumben
Guzelim ozellikle yabanci biriyle yabanci bir yerde hayat kurmak cok zor.. Ingiltere bir derece kolay bir dil ve sana calisman icin dil bilmesende sans veriyorlar.. Bende esimle ingilterede tanistim evlendikten sonra buraya yerlestik, yerlesmek zorunda kaldik.. Ama ingilterede hayat sartlari cok daha zor.. Isini kaybettigin an sokaktasin olsen yolun ortasinda sana kimse yardim etmez.. Her neresi olursa olsun evlenip yurtdisinda yasicaksan bir kez daha dusun derim.. Evet sosyal imkanlar tr ye gore cok cok yuksek yasam kaliteli fakat sen o hayatta yasamiyorsan bunun ic bir anlami yok.. Zaneettiginden de zor , bende cok mtlu ve heyacanla geldim buraya .. Ama hic bisi planladigimiz gibi cabuk gelismedi hala alismis degilim, ve sanirim hic bir zaman alisamicam..
Belki senin icin daha kolay olur esinle benzer kulture sahip olmaniz.. En azindan cauu diyip esinin dudagina yapisan kizlar ortalikta olmaz.. Geleneklerini bayramlaini cocuklarinlarinada daha iyi yasatabilirsin.. Ne diyim bol sanslar hayatta sana, umarim hersey istedigin gibi gider..:1hug:küçük bir umudum var ilerde onu razı edebilirsem türkiyeye diye. Müslüman olması da kültürde ortaklıklar sağlıyor bu ikisine güveniyorum. mesela o da oruç tutuyor teraviye falan gidiyor. bazı şeyler var ortak. ama çok korkuyorum.İlerde senin durumunda olmaktan :gitme:
dudağına yapışan mı :1shok: buna nasıl katlanıyorsuınuz
merhabalar,
ben de yurtdışındayım. eşim fransız, fransada yaşıyoruz. fransızcam yok, çat pat öğreniyorum şimdilik. eşimle ingilizce konuşuyorum.
deniz_fistigi'nin yazısını okuyunca ah dedim bu da benden :)
anlatacak o kadar çok şey varki, nereden başlayayım.
Eşimle çok ama çok mutluyum. Tabi evde tek başımızaysak....
Eğerki dışarıdaysak tam bir işkence. Mesela geçen hafta kuzeninde parti vardı. Evden çıktık, neşeli mutlu aile tablosuyla. Kuzenine gittik. Kız erkek karışık 30a yakın insan. Türkiyedeki gibi samimi arkadaşlık kesinlikle yok. Herkes önce Fransız edasıyla ciddi bir Salut (merhaba) dedi. Sonra içkiler geldi, zıkkımın köküne kadar içildi, sarhoş olundu. Aptal aptal muhabbetlere girildi. Bir ara bahçedeki havuzu kıyafetlerini çıkarıp atladılar. Kızlar iççamaşırıyla atladılar, kızın biri de suda sütyenini çıkardı falan. Bazı kızlar eşime asıldı(pislik çok yakışıklıdır benimkide). Asılma durumu öyle böyle değil yani. Eşim yüz vermiyor allahtan. Sonra herkes olduğu yerde sızdı kaldı. Bi uyanık ben, bir de benim yüzümden sarhoş olmasına rağmen uyanık olması gereken eşim. Çünkü ağlamaya başladım, bu ne böyle, aynı odada kızlı erkekli bir sürü kişi uyunur mu diye ağlıyorum. Kızlarda da mini etekler, uyuya kaldıklarında donları gözüküyordu. Hatta biri donsuzdu afedersiniz. Eşimle sarılıp uyuduk o kadar milletin içinde. Ertesi sabah erkenden kimseyle vedalaşmadan evin yolunu tuttuk. Eşim bana kızgındı, çok garipmişim.
İşte bizim kültürümüz onlara öylegeliyor. Ya ''Garipsin'' derler, ya da ''Psikolojik yardıma ihtiyacın var '' derler... Sırf eşiniz değil, eşinizin ailesi de böyle düşünür.
Eşimin annesi kumarhaneye gidiyor. Abisi drug(hap) alıyor. Ablası marihuana içiyor. Babası alkolik. Arkadaşları diskolardan çıkmaz.
Yurtdışında türk ile veya müslümanla evlenecekseniz belki ama yabancıyla evlenecekseniz asla derim.
Şimdi zaman geriye gitse evlenirmiydim bir daha. Hayır. Ne kadar sevsemde sevilsemde hayır.
Türkiyede boğaziçi üni astrofizik mezunuyum, final dersanesinde öğretmenlik yaptım. Tübitakta araştırmalar yaptım. Ailem arkadaşlarım dahil herkes içinde saygın yerim vardı.
Şu an buradaki yerimi söyleyeyim hemen size.
Yemek yapan ev temizleyen alışverişe giden çocukmuş gibi kocasına bakan çalışmayan dil bilmeyen(ki fransızca haricinde almanca ingilizce yunanca biliyorum) bir insanım. Kocamın ailesi ve buradaki insanların gözünde bir hiçim. Bana acıyan gözlerle bakıyorlar. Türksün dil bilmiyorsun dil bilmediğin için aptal gibi duruyorsun manasında gözlerle bakıyorlar. Ama onlar kim? Koca bir hiç. Hiçbiri benim kadar kültürlü değil, hiçbiri benim kadar gazete kitap okumamıştır. Gözlerinde bir hiçim. Bu üzüyor, ve de bunalıma sokuyor. bunalıma sokunca da hastalanıyorsunuz çeşitli hastalıklarınız başlıyor, doktorlara gidip duruyorsunuz, tek dedikleri hastalığınız psikolojik. Evet çok doğru diyorlar. Dayanılacak gibi değil çünkü. Beni anlayan hak veren mutlaka çıkacaktır.
Hiç mi güzel yanı yok yurtdışında evlenmenin derseniz, olmaz olur mu. Kesinlikle mükemmeldir ama eğer yaşadığınız ülkenin dilini biliyor, çalışma veya okuma hakkınız sosyal güvenceniz varsa ve birkaç da iyi arkadaşınız varsa eşiniz tarafından da seviliyorsanız mükkemmeldir yurtdışında sevdiğin erkekle olmak.
İmkanlarınızı yaratın arkadaşlar. Sabır diliyorum benim gibi olanlara.
Canim aynen dedigin herseye kelimesi kelimesine katiliyorum.. Bende cok sosyaldim istanbul uniersitesi turim isletme okuyordum ama evlenip gelince tabiki devam edemedim, ayrica sehir tiyatrolarinda calisiyordum.. 7 yasimdan beri oyunculuk uzerine cok gelistirdimkendimi.. Bende ispanyolca ve ingilizce biliyorum, ama gel gelelim burda deliyim herkes o gozle bakiyor.. Aglayinca bile birimi oldu ne bu simdi.. esimin ailesinede yakin oturuyoru tam iskence benim icin, vasifsiz dil bile bilmeyen artik insan gibi bile degilim onlar icin sanki.. Ins. hersey en isa surede bizim icin yluna girer bu cok agir bir yuk insanin kendini ise yaramaz hissetmesi..
merhabalar,
ben de yurtdışındayım. eşim fransız, fransada yaşıyoruz. fransızcam yok, çat pat öğreniyorum şimdilik. eşimle ingilizce konuşuyorum.
deniz_fistigi'nin yazısını okuyunca ah dedim bu da benden :)
anlatacak o kadar çok şey varki, nereden başlayayım.
Eşimle çok ama çok mutluyum. Tabi evde tek başımızaysak....
Eğerki dışarıdaysak tam bir işkence. Mesela geçen hafta kuzeninde parti vardı. Evden çıktık, neşeli mutlu aile tablosuyla. Kuzenine gittik. Kız erkek karışık 30a yakın insan. Türkiyedeki gibi samimi arkadaşlık kesinlikle yok. Herkes önce Fransız edasıyla ciddi bir Salut (merhaba) dedi. Sonra içkiler geldi, zıkkımın köküne kadar içildi, sarhoş olundu. Aptal aptal muhabbetlere girildi. Bir ara bahçedeki havuzu kıyafetlerini çıkarıp atladılar. Kızlar iççamaşırıyla atladılar, kızın biri de suda sütyenini çıkardı falan. Bazı kızlar eşime asıldı(pislik çok yakışıklıdır benimkide). Asılma durumu öyle böyle değil yani. Eşim yüz vermiyor allahtan. Sonra herkes olduğu yerde sızdı kaldı. Bi uyanık ben, bir de benim yüzümden sarhoş olmasına rağmen uyanık olması gereken eşim. Çünkü ağlamaya başladım, bu ne böyle, aynı odada kızlı erkekli bir sürü kişi uyunur mu diye ağlıyorum. Kızlarda da mini etekler, uyuya kaldıklarında donları gözüküyordu. Hatta biri donsuzdu afedersiniz. Eşimle sarılıp uyuduk o kadar milletin içinde. Ertesi sabah erkenden kimseyle vedalaşmadan evin yolunu tuttuk. Eşim bana kızgındı, çok garipmişim.
İşte bizim kültürümüz onlara öylegeliyor. Ya ''Garipsin'' derler, ya da ''Psikolojik yardıma ihtiyacın var '' derler... Sırf eşiniz değil, eşinizin ailesi de böyle düşünür.
Eşimin annesi kumarhaneye gidiyor. Abisi drug(hap) alıyor. Ablası marihuana içiyor. Babası alkolik. Arkadaşları diskolardan çıkmaz.
Yurtdışında türk ile veya müslümanla evlenecekseniz belki ama yabancıyla evlenecekseniz asla derim.
Şimdi zaman geriye gitse evlenirmiydim bir daha. Hayır. Ne kadar sevsemde sevilsemde hayır.
Türkiyede boğaziçi üni astrofizik mezunuyum, final dersanesinde öğretmenlik yaptım. Tübitakta araştırmalar yaptım. Ailem arkadaşlarım dahil herkes içinde saygın yerim vardı.
Şu an buradaki yerimi söyleyeyim hemen size.
Yemek yapan ev temizleyen alışverişe giden çocukmuş gibi kocasına bakan çalışmayan dil bilmeyen(ki fransızca haricinde almanca ingilizce yunanca biliyorum) bir insanım. Kocamın ailesi ve buradaki insanların gözünde bir hiçim. Bana acıyan gözlerle bakıyorlar. Türksün dil bilmiyorsun dil bilmediğin için aptal gibi duruyorsun manasında gözlerle bakıyorlar. Ama onlar kim? Koca bir hiç. Hiçbiri benim kadar kültürlü değil, hiçbiri benim kadar gazete kitap okumamıştır. Gözlerinde bir hiçim. Bu üzüyor, ve de bunalıma sokuyor. bunalıma sokunca da hastalanıyorsunuz çeşitli hastalıklarınız başlıyor, doktorlara gidip duruyorsunuz, tek dedikleri hastalığınız psikolojik. Evet çok doğru diyorlar. Dayanılacak gibi değil çünkü. Beni anlayan hak veren mutlaka çıkacaktır.
Hiç mi güzel yanı yok yurtdışında evlenmenin derseniz, olmaz olur mu. Kesinlikle mükemmeldir ama eğer yaşadığınız ülkenin dilini biliyor, çalışma veya okuma hakkınız sosyal güvenceniz varsa ve birkaç da iyi arkadaşınız varsa eşiniz tarafından da seviliyorsanız mükkemmeldir yurtdışında sevdiğin erkekle olmak.
İmkanlarınızı yaratın arkadaşlar. Sabır diliyorum benim gibi olanlara.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?