45 yaşında 20 küsur senedir evliyim, 26 yıldır 150 kişinin bir fiil çalıştığı bir yerde çalışıyorum. Hayatımda sizlerden çok daha fazla erkek ve evlilik tipi gördüm ve tanıdım. Öyle erkek arkadaşlarım vardır ki, gözü eşinden başkasını görmez. Öyleleride vardır ki, uçan dişi sineği affetmez.
Öyle romantik biri olmadığım halde ısrarla eşini seven ve sayan bir erkeğin her ne olursa olsun aldatmayacağına inanırım. Eğer aldatılıyorsan bu iki şeyde bir sorun vardır. Yaptığım size vicdansızlık gibi gelse de, bir kadın olarak diğer bir kadının gururunu düşünerek yorum yaptım. Ortalık, affedilen ve affedildiği halde başını önüne eğip utanacağına tekrar tekrar aynı haltı yiyen erkeklerle dolu. Çünkü özellikle biz kadınlar, diğer kadınları suçlayarak, erkektir doğasında bu vardır yapar diyerek, yuvam dağılmasın, çocuklarım babasız kalmasın diyerek bu erkek milletini bu duruma getirdik. Evet biz getirdik.
Şimdi diyorsun ki, gaza gelip ayrılma, eşini bırakma, tamam zaten bizde bırak veya bırakma demedik, herkes kendi fikrini söyledi. Şimdi sana soruyorum, bu durumda olan arkadaşın kendisi olsaydı ve eşi durumu öğrenseydi aynı şeyi yapar mıydı? Yani yuvamdır, çocuğumun anasıdır falan filan der miydi? Emin ol demez hemen boşardı.
Yani benim tecrübelerim der ki, öyle yada böyle aldatılmışsan, bu iş bitmiştir. Ben aldatılırsam veya aldatıldığımı öğrenirsem 1 saniye düşünmem işi bitiririm. Yuvam yıkılmasın diye her türlü fedakarlığı yaparım ama, şiddet ve aldatma olayında 1 saniye bile durmam. Tabiki bu nemi düşüncelerim, açılan bir konuya fikrimi söyledim, illaki böyle yap demedim. Herkes dilediğini yapar, dilediğini yaşar. Bu sadece o kişiyi ilgilendirir.