Yüzüm kızarıyor. Bu sosyal fobi mi? Çok sıkıldım.

Sosyal ortamlarda bulundukça, sosyal deneyimleriniz arttıkça atarsınız bunu. Ama ben zaten böyleyim deyip sosyal ortamlardan kaçarsanız ir gelişme kaydedemezsiniz. Ben de eskiden yaşamıştım benzer şeyler. ve çocukluğum çok fazla sosyal geçmemişti. İş hayatıma başladığımda da aynı tepkilerim devam ediyordu, ama ne zaman ki sürekli sosyal ortamlarda bulunmaya başladım, insanlarla olan iletişimim arttı yavaş yavaş belirtiler azalmaya başladı. Lütfen kendini gizlemeye ve kaçmaya değil aksine çekingenliğinin üstüne gitmeye ve yenmeye çalış.
 

Bu sorun bende de var malesef
Çocukluğumdan beri asla aşamıyorum.
İş hayatına atılalı 3 yıl oldu hala aynı iş yerinde çalışıyorum
Aramın iyi olduğu insanlarla konuşmakta pek sıkıntı çekmiyorum ama pek muhabbetim olmayan insanlarla konuştuğumda istemdışı kızarıyorum ama öyle böyle değil boynuma kadar kıpkırmızı oluyorum.
İnsanlar kızardı yine dediğinde daha farklı bir ateş basması yaşıyorum
Çok fazla sosyal değilim, yeni insanlarla tanışmak pek hoşuma gitmiyor galiba.
İş yerinde bana da konuşmuyorsun sessizsin derler ama umrumda değil açıkcası
İş yaparken sürekli sohbet etmek tarzım değil oturup işimi yaparım ve birisi bir şey söylerse karşılık veririm ancak o kadar.
Aşabileceğimi düşünmüyorum yapı meselesi galiba.
Çok zorluyor bu beni, gerek iş gerek özel hayatımda..
 


Bende oyleyim malesef hala kurtulamadim bu durumdan biriyle konusurken cok utaniyorum heleki toplum onunde kizariyorum ne dicemi unutuyorum. . Cok utangacim o yuzden sanirim kendimi ezik goruyorum hep acaba bana bakarlarken ne dusunuyolar surekli bu tarz seyler dusunuyorum . Bunu nasıl asicam bilmiyorum ozguvensizlikten hep
 
Ben insanlarla konuşabiliyorum sohbet edebiliyorum yeni insanlarlada tanışıyorum sürekli muhabbet ediyorum ama çok fazla değil. Ben birebir biriyle konuşurken göz teması kurabiliyorum o konuda sıkıntı yok ama bu topluluk olunca göz teması kurmada zorlanıyorum.. Heyecanlanıyorum ve herşey birbirine giriyor
 
Ben utamayı seviyorum zaten güzel birşey :) ama bu yüzümün kızarması normal olmuyor yani birden sıcak basıyor beni ve topluluk içinde kendimi ifade edemiyorum ..
 
20 yaşındayım :) topluma birşey anlatacağım zaman ki bazen 70-80 kişinin olduğu topluluk içinde oluyorum yada bana görüşüm sorulduğunda heyecanlanıyorum hemen ellerim buz gibi oluyor yüzümde kıpkırmızı :)) Kendimi ifade edemiyorum..
 
Sadece yüzüm kızarsa soru yok onu çok dert etmem ama işte insanlarla iletişimimi etkiliyor bu durum. Aslında o an kendimi çok daha güzel ifade edebiliyorum çok daha güzel konuşabilirim ama pat bi heyecan geliyor beraberinde yüz kızarması aklımdakiler birbirine karışıyor rahat konuşamıyorum..
 
Evet strestende olabilir..İlaç kullanmaya olumlu bakmıyorum kendim çabalayarak bazı şeyleri aşmak istiyorum :)
 
bende bir benim sanıyordum ama yorumlarda bir sürü kişide varmış :)
evet olumsuz düşünce bende de çok var bu yüzden kendime olumlama cümleleriyle telkin yapmaya başladım umarım faydasını görürüm. :)
 
banada sessiz derler genelde... yani çevremdekilerde konuşuyorda çoğu gereksiz şeylerden konuşuyor bende çok dahil olmuyorum gereksiz konuşmayı sevmiyorum bu yüzden de sessiz oluyorum :)
 
bende böyleyim birebir sohbet ederken o kadar olmuyorda toplulukta çok zorlanıyorum.. olumsuz düşünce bende de çok var olumlama telkinleri yapmaya başladım kendime faydasını görürüm umarım..
 
Hayır kaçmadım şuana kadar. Bi topluluk önünde ciddi bi konuşma yapacaktım her yaştan insanın olduğu bir topluluk kalabalıktıda aslında notlarıma çok da iyi çalışmıştım. Ama topluluğa çıkınca heyecanlandım kızradım. Çoğu şey karıştı kendimi çok küçük düşmüş hissettim. O toplulukta ilk kez konuşma yapmıştım. Karşımdaki bir iki insan güldüler belki başka birşeye güldüler ama benim moralim bozulmuştu olumlu düşünemedim.. O topluluğa bir daha konuşma yapmam istenebilir böyle bir durumda tekrar yapmalı mıyım ki?
 
bende böyleyim birebir sohbet ederken o kadar olmuyorda toplulukta çok zorlanıyorum.. olumsuz düşünce bende de çok var olumlama telkinleri yapmaya başladım kendime faydasını görürüm umarım..
Bende tanidigim kisilerle sorun olmuyor ama kendimden daha ustun gordugum yeni biriyle tanisinca ya da topluluk karsisinda utaniyorum. Cokta duygusalim biri ters bisi desin ya da olumsuz bisi olsun hemen aglama hissi geliyo daha rezil oluyorum özguven gerekli bize bence
 
işte tam da söylediğim şey bu deneyim, tecrübe. İlk seferde bunları yaşadın ama bir sonraki seferde gör bak biraz daha rahat olacaksın. Ve karşındaki grubu gözünde de çok büyütme. Emin ol ki, o grup içinde senin yaşadıklarını yaşayan, yada daha önce yaşamış olanlar vardır. Ayrıca hepimiz insanız, hepimizin günlük yaşamı, hayatı, hisleri aşağı yukarı aynı. Kendine güven ve tekrar denemekten de sakın korkma. Nasıl ki bir bebek yürümeyi öğrenirken, sürekli düşüyorum deyip pes etmiyor ve gayretiyle yürümeyi öğreniyorsa, bizler için de böyle. Rezil oldum, panikledim diye pes etmek yok, panikleye panikleye, kızara kızara öğreneceğiz topluluk önünde rahat olmayı. Başka bir şekilde bunu aşmamız mümkün değil.
 

Amaan ben de hiç beceremem her istediğim anda muhabbet açmayı. Hiç konuşmuyor değilim ama ortak paylaşımım yoksa konuşacak şey bulamıyorum. Bazen çenesi düşük insanlara özeniyorum bu yüzden.
Hele bir de işim varsa yanıma gelip bir şey sorana bilgisayardan kopmadan cevap veriyorum.
Bu da benim sorunum aslında. Özellikle evde veya işte elimde bir şeyler varsa insanların yüzüne bakmadan konuşuyorum. Sonradan farkediyorum yaptığımı. Samimiyetsiz, çekingen, umursamaz bir görüntü sunuyor karşıdakine. Bunun için ne yapabilirim acaba?

Konu sahibi benim de yüzüm kızarır bazı anlarda. Bence bunun çözümü malesef üstüne gidip daha çok diyalog kurmaktan geçiyor. Bana göre başka çözümü yok.
 
Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş
İşyerinde bende bakmadan cevap veriyorum genelde
Hararetli miyim milleti mi es geçiyorum ikisini bir arada çıkarmak mı adı bilmem
Bana 'çok resmisin' diyorlar

Evde bazen bilgisayar başındaysam eşimin seslendiğini bile duymuyorum
O gülünce 'ne oldu' diyorum
Sana diyorum ey ruh diyo

Ortası olsak iyiydi ama birşeyle uğraşmasam bile şıp diye muhabbet kuranlardan değilim
Bazen eksikliğini hissediyorum ama genelde 'mesafe' olayında işe yarıyor işte
 
bende kızarıyorum utandığım biriyle konuşurken rahat olamıyorum sessiz kalıyorum.. aslında konuşkan biriyim am autandığımda konuşamam kızarırım cümleleri rahat ifade edemem kendmi anlatamam yaaa zor bsey ama :))
 

Aslında genele sormuştum dermişim.
Yahu konuşamıyorsun olabilirsin de belki fikrin vardır. Sonuçta insan düşünürken ve yazarken daha özgürdür.
Sosyal fobi değil olsa olsa sosyal eksiklik. Benim diğerlerine yaptığımı kendime yapılmış gibi düşünüyorum bazen. Gerçekten sinir bozucu bir insanım galiba.
Diyalog halindeyken bunu kendime nasıl hatırlatabilirim acaba? çimdiklemek lazım beni.
Eşim de sevgiliyken 'yüzüme bakmıyorsun hep etrafa bakıyorsun' derdi zaten.
 
Aslında kasmamak lazım ama burda ne desem boş yüzyüze gelince yine kal gelir bana
Benim bazen yıllar alır samimiyet kurmam ay değil yani
Sende o kadar buz musun?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…