Merve Hanım hayat hikayenizi okudukça çok üzüldüm. Bir bayanın başına gelebilecek en kötü şeyleri yaşamışsınız. Buna benzer durumları birçoğumuz yaşıyor. Benim hayat hikayemde sizinkine benzer olduğu için yazışmanızı okudukça çok duygulandım. Bende emekli bir öğretmenim. Hamileliğimden sonra eşimin firması iflas etti ve eşim işsiz kaldı. 5-6 ay iş aramak zorunda kaldı. Tabi ben doğumdan sonra 6-7 ay kadar ücretsiz izin +40 gün raporla 8-9 ayı çıkartmıştım sonra eşime destek olmak için işime geri döndüm. Bu anlamda oğlumu hiç ihmal ettiğimi düşünmedim. Okulum evime çok yakındı ve erkenden evime dönüyordum. Oğlumuda kreşe güvenemediğimiz için annem ve kayınvalidem dönüşümlü baktılar sağolsunlar. Ben bukadar fedakarlık yaptığım eşim tarafından çok şiddet gördüm. Önceleri hiç şiddet görmemiştim fakat nezamanki bu işsizlik süreci yaşandı o zamandan sonra eşim çok değişti. Bende sizin gibi tahammül edemez hale geldim. Ayrılmayı çok düşündüm. Elimde mesleğim var sonuçta dedim. Arkamda babam vardı ve bir abim vardı. Babamın evine gitmeyi düşündüm öylede yaptım. Ayrıldım eşimden. Mahkeme velayeti bana verdi. Eşimede haftada 1 gün görme hakkı tanıdı. Eşim ilk 2-3 ay devamlı her hafta sonu gelip çocuğunu gördü. Daha sonra bu seyrekleşti. Ayda bir görmeye başladı. Daha sonrada hiç gelmedi. Niyemi? Çünkü bir duydumki evlenmiş yeni eşi çocuğunu görmesini, yani benim yanıma gelmesini yasaklamış. Çok kıskanç bir kadınmış. Yani o çocuğu için dünyaları veren adam birdahada uğramadı evimize. Peki herşey benim planladığım gibimi gitti? Malesef oda hayır. Babamın evine döndükten 2 yıl sonra babamı kaybettim. Ağbimde astsubaydı tayini çıktı. Kaldımı oğlum dayısız. Hani burada hepimizin dilinden düşürmediği bir laf varya kadınlar, ''Mutlu anne, mutlu çocuk''. Bana göre eksik bir ifade. Benim oğlum şuan 16 yaşında, içine kapanık bir çocuk ve 2 hafta önce çamasırlarını makineye atarken cebinden sigara paketini gördüm ya kahroldum. Lanet olsun ya düşünebiliyormusunuz 16 yaşındaki bir çocuk. Yanıma çağırdım hesabını sordum artık o alışkanlığından kurtardığımı düşünüyorum. Çok uzattım. Size dönecek olursam birkaç sorum olacak: Hem eşiniz çocuğunuza çok düşkün demişsiniz hemde 2 aydır çocuğunu görmeye gelmiyor demişsiniz bu nasıl sevgidir ben anlayamadım. Birde bir baba küçücük bir yavruyu neden kaçırma gereği duyarki, size göre sebep ne?
kendi basina karar alamadigi kesin ama bu kadar acimasiz olabilecegini hic tahmin etmiyordum.taniyamiorum onu.annesine sorsan hicbiseye karismiyor ama eşimin yaninda beni anneme sikayet etmesi bile herseyi berbat etmeye yetiyor.sürekli onun yaninda bana bayan oldugumu ve alttan almam gerektigini soyledikce kendimi savunmam bile eşime göre ona itaatsizlik(!) Oluyor.
