:)) Yaşamadan bilemwyeceğin konuda etraflica düşünsen nolacak canim....Annelik tahmin edilmez ki.
Evlenmeden önce bilip sonradan bu şekilde davranması normal mi bilemedim...
Evet ama o konuyu ikimiz de cok ciddiye almadik zaten. Zamanla düsüncem degisir sandi, ben de belki degisir sandim ama henüz 3 yillik evliyiz ve ben evlenmeden de söylemistim ona cocuk fikrine cok sicak bakmadigimi, hele ki evliligin ilk yillarinda hic düsünmedigimi. Esim 37 yasinda. Benim yas acisindan sorunum yok ama sanirim o biraz da yasi sebebiyle cocuk istiyor.
Ya bi çocuk sizin özel eşyaniz değil ve sadece kendinize doğurmuyorsunuz ki.O ailenin çocuğu...
Off off valla inan kocana yazik canim40 yaşinda baba olacaksa kaç yaşinda dede olacak? Bi çocukda geç evlenip, geç çocuk yaparsa...Kardeş ne zaman yapican büyütücen...Yap gitsin tartma bu kadar.Yoksa yapamazsin.Tabii öyle. Zaten hayal bile edemiyorum bebek sahibi olmayi.. Sadece belki bu soguklugum gider diye düsünüyorum. Önümüzdeki zamanda hamile kalmayi düsünmem ama belki 30umdan sonra yani 3-4 seneye olabilir.
Kadin bakti ki size kalsa olmayacak...napsin:))Bence annesinin de doldurusuna geldi. Arada acardi konusunu ama sakaya baglardi. Sonra kapanip giderdi. Ama KV ile olan o gerginlikten sonra daha ciddi bu konuda.
Yani annenin mali değil.Anaya babaya bisey olsa diğer büyükler bakar.E biraz söz haklari olsun.Ailenin çocuğu??? Nasıl yani???
Esim 37 yasinda. Benim yas acisindan sorunum yok ama sanirim o biraz da yasi sebebiyle cocuk istiyor.
KatılmıyorumYani annenin mali değil.Anaya babaya bisey olsa diğer büyükler bakar.E biraz söz haklari olsun.
İstememene saygı duyarımda eşine bunu yapmaya ne hakkın var .
Ben erkek olsam benden çocuk doğurmak istemeyen kadın beni sevmiyordur diye düşünürüm.
Ben %60 anneye %40 babaya ait olduğunu düşünüyorum ve büyüklerin söz hakkı olduğuna inanmıyorum. Herkes kendi çocuğunu doğurarak söz sahibi olma sırasını savdı bence :)Yani annenin mali değil.Anaya babaya bisey olsa diğer büyükler bakar.E biraz söz haklari olsun.
Hehe kendimi gördüm sizde:)
Ben evliyim 3,5 senelik, çocuk istemiyordum hiç, daha var şimdi olmaz yok bu ayda değil derken tamamen uzaklaştım çocuk fikrinden, eşimden gizli doğum kontrol hapı kullanıyordum. Buna rağmen 1.5 yıl sonra hamile olduğumu öğrendim, çocukları hiç sevmedim , sevemedim. Her gece dua ediyordum Allahım içime evlat sevgisi ver ben bunu nasıl sevicem nasıl başa çıkarım diye. Çünkü biliyordumki gece gündüz birbirine karışacak, öğün yok sosyalleşme yok bi nevi bitkisel hayat :)
Doğum geldi çattı sezaryenle bi kız bebeğim oldu eve geldiğim andan itibaren bütün hayatımı kızıma göre şekillendirmiştim bile :) Annelik inanılmaz bir şey mucize gibi, o bitkisel hayata neden daha erken girmemişim diye kendime kızıyorum şimdi. Şuan kızım 18 aylık ve uykumuz gezmemiz ymemiz içmemiz normal seyrinde. Çok bunaldığımda oluyor illaki , anneler ve kaynanalar bugünler için var diyip bırakıp kaçıyorum bazen :) ama kızımsız yaptığım hiçbirşey in tadı olmuyor artık, kanki panki takılıyoruzBu arada hala çocukları sevmemem de değişiklik olmadı, olmayınca olmuyor. Ama evlat bammmbaşka.. İnanın buna..
Tabi ki sevmesen durmazsın
Sadece bunu ne bir inat haline getir ne insanlar istediği için bebek sahibi ol.
Beni yanlış anlama ama eşinin bebeği çok fazla istemesi ilerde sen istedin ben istemiyordum kozun olacaksa yapma.
Amiin inşallah cümlemizin hakkında hayırlısını versin Allahım. Rabbimin izni olmadan yaprak bile kımıldamaz, aslında hiçbirimizin kararıyla olmuyor bu işler, sizinde şuan için hakkınızda hayırlı olan buymuş demekki, Rabbim en doğru zamanda en güzel şekilde sağlıklı bir evlat versin size inşallah. Sevgiler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?