- 21 Nisan 2015
- 1.982
- 984
- 38
- Konu Sahibi YalnizlikPaylasilmazmis
-
- #101
çocuk olunca eve kapanıp kapanmamak size kalmış.Evet konuştuk, tam olarak yaş veya sayı belirlemesi yapmadık ama ben ona anlatmıştım fazla çocuk yanlısı olmadığımı, hele ki evliliğin ilk yıllarında asla düşünmediğimi. O da "zamanla değişir, annelik içgüdüsü gelir" falan demişti ama ikimiz de ciddiye almamıştık. İnsan bekar olunca evlenip çoluk çocuğa karışacağı günler çok uzak geliyor galiba
canim kac yasindasin yanliz istedigin zamanda hemen olmuya bilir 3 aydir ugrasiyorum yok olmuyor doktora gittim 1 yila kadar suresi var dedi bende senin gibi 4 yildir cocuk dusunmedimMerhaba arkadaşlar,
Ben 3 yıllık evliyim, henüz çocuğumuz yok, açık konuşmak gerekirse düşünmüyorum da.. Çocukları severim elbet ama hiçbir zaman da çok fazla istemedim çocuk sahibi olmayı. Bunu eşim de biliyordu evlenmeden önce. O zamanlar "zamanla değişir düşüncen" demişti...
Bayramda kayınvalideme gittik, başka akrabalar da vardı, orada başladı "bi torunum olsa" demeye.. Yaşlı kadın, torun istemesi doğal tabii ama başka insanların içinde demesi sinir etti. Her neyse, sonra misafirler gitti, biz bize kaldık, beni oturttu karşısına, başladı kızmaya... yok evleneli onca zaman olmuş, herkesin çocuğu oluyormuş bi biz kalmışız, insanlar yanlış anlarmış, "kusurlu" sayarlarmış. Ne alakası var dedim, bu bir "kusur" değil ki... kaldı ki cidden bu yönde bir rahatsızlığımız olsa (allah korusun) bu da bi kusur değil. Ben öyle deyince sesini daha da yükseltti, torun istiyomuş da, en büyük oğlunun çocuğu olmayacak mıymış, göremeyecekmiymiş o günleri, utanmam lazımmış onun karşısında öyle konuştuğum için. Niye evlenmişiz o zaman, boşuna mı o kadar düğün falan yapılmış.
Kan beynime sıçradı, evlilik illa çocuk doğurmak için midir ? Ayrıca bu bizim özelimiz, hatta en özelimiz. Bizden başka kimse karar veremez. Çocuğu doğuracak olan bensem, en başta benim bunu istemem lazım. Kimsenin zoruyla olacak iş değil dedim. Sonra kayınbabam geldi odaya, konuyu hemen kapattı. Her neyse o mesele orada kapandı sandım, bu sefer de eşim üstüme gelmeye başladı.. Denesek olmaz mıymış, sonradan alışırmışım.. onu da anlıyorum. Yani çocuk istemesi elbette doğal ama ben istemiyorum. Belki de gariplik bende ama cidden hiç düşünemiyorum kendimi o halde. Hem çok büyük bi sorumluluk, hem de hayatımızın baştan sona değişmesi demek. İşime ara vermem lazım, eve kapanmam lazım ve ben buna hiç alışkın değilim. 2 gün evde otursam bunalımda gibi hissederim. Ayrıca tam da bu zamanda, işimde yükselme şansım varken bu konunun açılması... kafam çok karşık, KVyi geçtim ama eşime acıyorum, çocuk istemesi çok doğal ve içimde çok az heves olsa bile tamam diyeceğim ama inanın yok. Hiç yok. Şimdi ne yapayım bilmiyorum... Akıl verirseniz çok sevinirim.
esinin yasida az degil canim ilerde istersen olmazsa hep vicdan azabi duyarsin 3 aydir olmuyor keske daha once dusunseydim diyorumEvet ama o konuyu ikimiz de cok ciddiye almadik zaten. Zamanla düsüncem degisir sandi, ben de belki degisir sandim ama henüz 3 yillik evliyiz ve ben evlenmeden de söylemistim ona cocuk fikrine cok sicak bakmadigimi, hele ki evliligin ilk yillarinda hic düsünmedigimi. Esim 37 yasinda. Benim yas acisindan sorunum yok ama sanirim o biraz da yasi sebebiyle cocuk istiyor.
Merhabalar:)bende aynı sizin gibiyim demek ki.yasım 31 ve 5 senelik evliyim.ama asla içimde anne olma dürtüsü oluşmadıMerhaba arkadaşlar,
Ben 3 yıllık evliyim, henüz çocuğumuz yok, açık konuşmak gerekirse düşünmüyorum da.. Çocukları severim elbet ama hiçbir zaman da çok fazla istemedim çocuk sahibi olmayı. Bunu eşim de biliyordu evlenmeden önce. O zamanlar "zamanla değişir düşüncen" demişti...
Bayramda kayınvalideme gittik, başka akrabalar da vardı, orada başladı "bi torunum olsa" demeye.. Yaşlı kadın, torun istemesi doğal tabii ama başka insanların içinde demesi sinir etti. Her neyse, sonra misafirler gitti, biz bize kaldık, beni oturttu karşısına, başladı kızmaya... yok evleneli onca zaman olmuş, herkesin çocuğu oluyormuş bi biz kalmışız, insanlar yanlış anlarmış, "kusurlu" sayarlarmış. Ne alakası var dedim, bu bir "kusur" değil ki... kaldı ki cidden bu yönde bir rahatsızlığımız olsa (allah korusun) bu da bi kusur değil. Ben öyle deyince sesini daha da yükseltti, torun istiyomuş da, en büyük oğlunun çocuğu olmayacak mıymış, göremeyecekmiymiş o günleri, utanmam lazımmış onun karşısında öyle konuştuğum için. Niye evlenmişiz o zaman, boşuna mı o kadar düğün falan yapılmış.
Kan beynime sıçradı, evlilik illa çocuk doğurmak için midir ? Ayrıca bu bizim özelimiz, hatta en özelimiz. Bizden başka kimse karar veremez. Çocuğu doğuracak olan bensem, en başta benim bunu istemem lazım. Kimsenin zoruyla olacak iş değil dedim. Sonra kayınbabam geldi odaya, konuyu hemen kapattı. Her neyse o mesele orada kapandı sandım, bu sefer de eşim üstüme gelmeye başladı.. Denesek olmaz mıymış, sonradan alışırmışım.. onu da anlıyorum. Yani çocuk istemesi elbette doğal ama ben istemiyorum. Belki de gariplik bende ama cidden hiç düşünemiyorum kendimi o halde. Hem çok büyük bi sorumluluk, hem de hayatımızın baştan sona değişmesi demek. İşime ara vermem lazım, eve kapanmam lazım ve ben buna hiç alışkın değilim. 2 gün evde otursam bunalımda gibi hissederim. Ayrıca tam da bu zamanda, işimde yükselme şansım varken bu konunun açılması... kafam çok karşık, KVyi geçtim ama eşime acıyorum, çocuk istemesi çok doğal ve içimde çok az heves olsa bile tamam diyeceğim ama inanın yok. Hiç yok. Şimdi ne yapayım bilmiyorum... Akıl verirseniz çok sevinirim.
31 yasindayim ve bence bile seneye falan mantikli cocuk isi27 yaşındayım
zaten o evlilik kotu gidiyorsa cocuk yap duzelir mantigi bencede yanlis hem de bencillik insanin yasi 35 40 olsa o evlilik kotu gidiyorsa cocuk yapilmamaliMerhabalar:)bende aynı sizin gibiyim demek ki.yasım 31 ve 5 senelik evliyim.ama asla içimde anne olma dürtüsü oluşmadıelbette kendi çocuğu olunca illa ki severiz falan ama benim de hep düzenim bozulur diye korkularım var.açıkcası insanları da hiç umursamıyorum gaza gelmem ama cahil birkaç kişi kendince!akıl veriyor elbet.ama bence sizde eğer istemiyor,hazır hissetmiyorsanız uygun Zamanı beklemelisiniz.bazı evlilikler kötü olduğu halde çocuk yap düzelir mantığıyla hareket ediliyor ama aşırı yanlış oluyor.buda ona benzer his yokken yap alışırsın demek de bencilce bence
Merhaba arkadaşlar,
Ben 3 yıllık evliyim, henüz çocuğumuz yok, açık konuşmak gerekirse düşünmüyorum da.. Çocukları severim elbet ama hiçbir zaman da çok fazla istemedim çocuk sahibi olmayı. Bunu eşim de biliyordu evlenmeden önce. O zamanlar "zamanla değişir düşüncen" demişti...
Bayramda kayınvalideme gittik, başka akrabalar da vardı, orada başladı "bi torunum olsa" demeye.. Yaşlı kadın, torun istemesi doğal tabii ama başka insanların içinde demesi sinir etti. Her neyse, sonra misafirler gitti, biz bize kaldık, beni oturttu karşısına, başladı kızmaya... yok evleneli onca zaman olmuş, herkesin çocuğu oluyormuş bi biz kalmışız, insanlar yanlış anlarmış, "kusurlu" sayarlarmış. Ne alakası var dedim, bu bir "kusur" değil ki... kaldı ki cidden bu yönde bir rahatsızlığımız olsa (allah korusun) bu da bi kusur değil. Ben öyle deyince sesini daha da yükseltti, torun istiyomuş da, en büyük oğlunun çocuğu olmayacak mıymış, göremeyecekmiymiş o günleri, utanmam lazımmış onun karşısında öyle konuştuğum için. Niye evlenmişiz o zaman, boşuna mı o kadar düğün falan yapılmış.
Kan beynime sıçradı, evlilik illa çocuk doğurmak için midir ? Ayrıca bu bizim özelimiz, hatta en özelimiz. Bizden başka kimse karar veremez. Çocuğu doğuracak olan bensem, en başta benim bunu istemem lazım. Kimsenin zoruyla olacak iş değil dedim. Sonra kayınbabam geldi odaya, konuyu hemen kapattı. Her neyse o mesele orada kapandı sandım, bu sefer de eşim üstüme gelmeye başladı.. Denesek olmaz mıymış, sonradan alışırmışım.. onu da anlıyorum. Yani çocuk istemesi elbette doğal ama ben istemiyorum. Belki de gariplik bende ama cidden hiç düşünemiyorum kendimi o halde. Hem çok büyük bi sorumluluk, hem de hayatımızın baştan sona değişmesi demek. İşime ara vermem lazım, eve kapanmam lazım ve ben buna hiç alışkın değilim. 2 gün evde otursam bunalımda gibi hissederim. Ayrıca tam da bu zamanda, işimde yükselme şansım varken bu konunun açılması... kafam çok karşık, KVyi geçtim ama eşime acıyorum, çocuk istemesi çok doğal ve içimde çok az heves olsa bile tamam diyeceğim ama inanın yok. Hiç yok. Şimdi ne yapayım bilmiyorum... Akıl verirseniz çok sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?