Ailene , eşine kin duymanın şubsaaten sonra sana bir faydası yok.Kin gütmek gibi kötü duygular içinde olman seni daha da kötü yapar.Yaşın kaç , çocukların kaç yaşında bilmiyorum ama hayatının iplerini bir yerden tutmak zorundasın.Hiçbir şey için geç kalmış sayılmazsın.bunun için de çalışıyor olman şart. Biraz birikim yapabiliyorsan yap ve işe gir. Eşinle çift terapisi bile deneyebilirsin şayet istiyorsanız. Yok istemiyorum diyorsanız da kangren olmuş bölgeyi kesip atmak tek çare ne yazık ki.siz önce ne yapmak istediğinize karar verin ve sonra uygulayın. Ağlayıp kinlenmekle olacak gibi değil.
Çok anlam veremediğim aile ilişkileriniz varmış.
Haklisiniz .affediyorum cogunlukla.ama birkac yil sonra bu duygu hortluyor yine.kanayan yara gibi .kapatiyosunuz bi yerden patlak veriyor.benim basiretsizligim.kes at .yada sus.en dogrusu.haklisiniz.ama yasamayan anliyamiyor cogu seyi
Hayır affetmeseniz de susun demiyorum ki asla da demem
Bence bu sekilde evlenmis olmani kafana takma.ani yasa gitsin.kader kismet dekendini paralama daha fazla.ornek biz esimle severek evlendik fakat zaman icinde adi monotonlukmu sevgisizlikmi aliskanlikmi adini koyamiyorum iste ama ayni senin gibiyiz.ayni evde farkli iki gezegenli gibi.birbirimizin dilinden konisamiyoruz.ya susuyoruz ya konusup tartisiyoruz.o yuzden hayati zorlama fazla.oldugu kadar olmadigi kader de elindekilerden(evlatlarindan mesela) mutlu olmaya calis.
Öncelikle her yöntemi deneyip netice alınmadıysa ne kendinize ne eşinize hayatı zehir etmeye gerek yok .
