10+yıldır geçmeyen karşılıksız aşk

Yavrum evladım 10 yıldır aşığım diyorsunuz da
14 yaş sağlıklı düşünülebilecek bir yaş değil.
Ergenlik yaşı.
Aşkı geçiyorum o nedenle.
Hayatımı mahvettim nedir?
Daha 24 yaşındasınız.
Yaşım 47, hayata dair pek çok umudum ve hayalim var.

Depresyona eşlik eden obsesyon belirtileri var sizde, elbette uzaktan teşhis koyamam.
(Uzman psikolojik danışmanım)
Hangi şehirdeyseniz size işinin ehli uzman psikolog bulalım.
Yanlış anlaşılmasın ben bu platformdan tanıştığım hiç kimseye ücretli/profesyonel hizmet vermiyorum.

Ailenle ilgili bir sıkıntınız olabilir mi?
Sağlıksız/toksik bir aile yapısı?
Çocukluk dönemine dair bir travmanız?
Bunlar hakkında biraz bilgi verirseniz ne yapabileceğimize bakalım.
 
Biliyorum normal olmadığını ama asıl istediğimden uzakta olduğumu biliyorum ben yine dersleri seviyorum ders çalışmak bana iyi geliyor uygun değilim sanki bu mesleğe öyle hissediyorum.bir kere merkezi yatau geçiiş yapabiliyorsun yani başka yere geçemem artık ki başka bölüme gidersem 3 senem daha gidecek inşallah sizin için hayırlısı olur istediüiniz yeri kazanorsınız mutlu olursunuz.
Ben sizin bu önerilerinziin ne kadar mantıklı olduğunu anlıyorum aslında ama uygulayamıyorum.mesela her doktora gittiğimde de benzer şey oluyor çok yüklendiğimi anlıyorum o anlık mantıksızlığımı falan ama üzüntüme pişmanlığıma falan engel olamıyorum.içimdeki acı geçmiyor
 
Acı çekmem spontan oluyor her kalktığumda gözlerimi açar açmaz büyük bir üzüntü geliyor hemen.bu durum uykumu da mahvetti belki uyumakta da çok zorlanıyorum çünkü
 
Hayatıtmı mahvettim derken genel kastım eğitim hayatım çünkü tutunabildiğim tek şey dersler oldu hayatta.benim yaşımdaki ortalama bir insanın yaşadığı şeyleri hiç yaşayamadım yoksa.doktora gidiyorum ama virüsten dolayı düzenim bozuldu
Biraz stresli bir aile ortamımız var açıkçası ama öyle çok kötü şeyler yaşamadım bu konuda.babam bazı konularda kısıtlayıxı olabiliyor ama zaten ülkemizde çoğu baba böyle.çocuklukta alay edildiğimi falan hatırlıyorum yine hiç arkadaşım yoktu diğer çocuklarla oynamaZdım
 
Zygomaticum .!.:
Acı çekmem spontan oluyor her kalktığumda gözlerimi açar açmaz büyük bir üzüntü geliyor hemen.bu durum uykumu da mahvetti belki uyumakta da çok zorlanıyorum çünkü
Genişletmek için tıkla...
Acıyı isteyerek çekmediğinizi biliyorum ama acıdan kurtulmaya karşı farkında olmasanız da direnç gösteriyorsunuz. Öncelikle alanında iyi bir uzman ile terapiye devam edin mutlaka. Bununla birlikte hayatınızı biraz değiştirmeye çalışın. Değişime küçük adımlarla başlayın. Yavaş yavaş değişirsiniz. Sonuçta bu hâle bir günde gelmediniz ki biranda değişim de beklenemez. İki adım ileri bir adım geri gideceksiniz. Zorlu bir süreç olacak ama nihayetinde başladığınız noktadan çok ileride olmuş olacaksınız. Kulağa belki inandırıcı gelmiyor olabilir -gerçi tıp okuyorsunuz iyi bilirsiniz- sağlıklı beslenmeyi hayatınıza alın. Sağlıksız olanları çıkarın hayatınızdan. Spora başlayın. Uyku düzeninizi ayarlayın. Duygusal, acınızı arttıracak müziklerden, filmlerden, dizilerden uzak durun..
 
Teşekkür ederim. :) Umarım senin için de her şey çok güzel olur. Bana da kendine çok yükleniyorsun gibi geldi, senin kökleşmiş düşüncelerin var ve bir anda söküp atamazsın onları. Yavaş yavaş olacak şeyler bunlar, zaman değişim için en önemli şey gerçekten. Acının geçmediğini düşünme, sana öyle geliyor her şey geçicidir hiçbir şey sonsuza kadar sürmez. Bu hem iyi hem kötü bir şey ama sen iyi tarafından bak şimdilik. Sana acı veren bu hisler de tükenip gidecek emin ol.
 
Canim seninki sevgi değil bosluktan seni iyi anliyorum psikolojini duzeltmeye calis destegi almaya duzenli devqm et gerisi gelir once sen iyi ol. Sonrq hayatına da biri girer insallah
 
Ya aslında şu karantina süreci beni mahvetti okula gidiyordun bir düzenim vardı şimdi hep evdeyim beslenmenin öneminin farkındayım ama maalesef çok bozuldu beslenmem de
Sene içinde iyi kötü belli başlı kriterlerim vardı ama şu aralar aşırı yeme problemim var sürekli bir şeyler yemek istiyorum çok korkunç miktarda kalori alıyorum maalesef uyku konusunda da çok ciddi sorunlarım var uyuyamıyorum.gece uyumam hayal oldu ama gündüz de zor uyuyorum.fazla müzik dinliyorum hüzünlü şarkıları seviyorum dram dizilerini çok seviyorum
 
Bu zor şeylerin geçeceği hissini algılayamıyorum sanırım.hüzün benim bir parçam oldu sanki moralim çok çabuk bozuluyor hep
 
Zygomaticum .!.:
Bu zor şeylerin geçeceği hissini algılayamıyorum sanırım.hüzün benim bir parçam oldu sanki moralim çok çabuk bozuluyor hep
Genişletmek için tıkla...
Yapma böyle ama. Hüzün hepimizin bir parçası, insanız çünkü. Üzüleceğiz de, kızacağız da, mutlu da olacağız. Hiçbirisi sonsuza kadar sürmeyecek. Moralinin bozulması problem değil, önemli olan ne kadar çabuk toparlandığın. Toparlanmak zorundasın, bir yerden yaşama tutunmalısın. Hayatını doldurmalısın, böyle çıkar hayatın keyfi. Bir kenardan izlersen hep çok yazık edersin kendine.
 
Ben de beslenme düzenimi bozdum. Uyku düzeni birkaç yıldır bozuk. Ama bunlar ruh sağlığını bile çok etkiliyor. Zor olacak ama kendinize bir söz verin ve bir ay boyunca hüzünlü şarkı, dram dizisi izlemeyeceğim deyin. Eğer biranda bunu yapamıyorsanız saatlik sınır koyun. Bunu haybeye söylemiyorum. Gerçekten etkiliyor. Aynı şarkıyı günlerce defalarca dinlediğimi bilirim. Ama acıya sımsıkı tutunmayın. Zor olduğunu biliyorum ama bugünden itibaren deneyin. Siz bunu yapabilecek güçte birisiniz her ne kadar inanmasanızda. Bugün bu müziği bırakmaktan başlayın. Hiç hoşunuza gitmese de tarzınız olmasa da açın hareketli bir müzik. Sesli bir müzik açın. Ama böyle hareketli olsun. Dans edin. Bağıra bağıra o şarkıya eşlik edin. Hiç dans etmemiş olsanız bile, size göre olmasa bile deneyin. Bir zararı olmayacak size. Dizi izlemek istiyorsanız da komedi dizisi izleyin bugünden itibaren. Kendinize yardım edin. Aynaya baktığınızda o acıdığınız kız için yardım edin kendinize. O kıza artık acımak yerine, kızmak yerine, kırılmak, nefret etmek yerine bir de bunu deneyin. Size en çok yine siz yardım edebililirsiniz. Yaş 24. Hata yaptığınızı söylüyorsunuz. Yapın hata, hata yapmayan insan mı var? Geç kaldığınızı söylüyorsunuz. Kime göre geç? Herkesin hayat zamanı farklıdır. Kimi 18 inde üniversiteye girer, kimi 18 inde evlenir. Kimi 22 de mezun olur 27 de atanır. Kimi 27 de mezun olur işe başlar. Kimi 35 te aldatılır boşanır, kimi 36 da ilk kez evlenir. Haksızlık etmeyin kendinize. Bilime çok önem verdiğinizi ama hatalarınızdan dolayı eğitim hayatınızı da mahvettiğinizi yazmışsınız. Yapmayın lütfen, bu kadar haksızlık yapmayın kendinize. Tıp okuyorsunuz, ortalama zekaya belki daha fazla, diğer insanlara nazaran daha çok çalışkan bir yapıya sahipsiniz. Bölümü beğenmiyor olabilirsiniz belki yatay geçiş hakkınız varsa -bir kereye mahsus oluyor diye biliyorum- bölüm değişikliği yapabilirsiniz.
Ama her şeyden önce kendinizi affedin. 14 yaşınızdan 24 yaşınıza kadar böyle geçmiş olabilir. Ama 24 ten 34 e hatta belki 54 e 64 e böyle geçmesin.
Kendinizi biranda sevemezsiniz ama zamanla kendinize karşı öfkeniz azalır, nefretiniz azalır, acıma duygunuz azalır. Sonra bir bakmışsınız en yakın arkadaşınız kendiniz olmuşsunuzdur. Bunlar zamanla ama çabayla olur.
Farklı ortamlara katıldıkça çevreniz de genişler, arkadaşlıklar da kurarsınız. Özgüven için youtube da bile çeşitli videolar ve egzersizler var. Adım adım olacak. Burada bile çeşitli topikler var, oralara yorumlar yazar bir nebze kafanızı dağıtmış olursunuz.
 
Bir kenardan izlemek lafı beni o kadar iyi anlattı ki bir de bana bazen yalnızlık benim duygularımdan bağımsız gibi geliyor depresyon sorunu olan hatta bipolar bozukluğu olan çok insan vardır ve benim kadar yalnızına hiç rastlamadım youtubeda falan bazı videolar oluyor ya hani bu tarz insanlar hayatını anlatıyorlar.genelde hep çevreleri tarafından sevilen desteklenen insanlar oluyorlar ama benim normal bi arkadaşım bile yok.beni bu halimle de seven insanlar olsun istiyorum
 
Bunlar küçük adım gibi duruyor ama biranda koşmak yerine böyle küçük adımlarla ivme kazanmış olursunuz.
 
Arkadaşın olması biraz da senin çabana bağlı. Sadece okuldan eve bir hayatın varsa normal olmaması, özellikle de üniversite ortamında. Hobin var mı? Yoksa bile yapmak istediğin bir şey illaki vardır. Onlarla ilgili topluluklara katılırsan yalnızlık duygunu biraz da olsa törpüleyebilirsin diye düşünüyorum.
 
Evet çok haklısınız.uyku beslenme düzeni bozuk bir insanın ruhsal açıdan sağlıklı olması zor şarkılardaki filmlerden çıkartsam kendi hauayım çıkartamıuorım ki hüzünü.gözlerimi açar açmaz o kadar mutsuz oluyorum ki çok sabırsız bir insanım galiba böyle uzun bir süreç gerektiren şeyleri hiç yapamaz oldum ama çol haklısınız her şey yavaş yavaş olacak.uzun uzun yazmışsınız çok teşekkür ederim çok tatlısınız :)
Tıpa yatay geçiş yapmıştım zaten başka hakkım kalmadı zaten bölüm değiştirme fikrim yok.
Arkadaş konusunda çok şanssız olduğumu düşünüyorum yani çocukken bile yoktu o zamanlardan içimde bir şeyler var.o dönemlerden kalan kötü anılarım da var maalesef
 
Evet okuldan eve ve birde kütüphane en büyük hobim ders çalışmaktır onu bile yapamaz oldum şu zamanda da normalde zevk alıyorum.
Okulda çok fazla topluluk falan var ama hayatımda hiç öyle bir ortama girmedim
 
İlkler zordur her zaman ama bir denersen abarttığın kadar zor olmadığını göreceksin. İnsan sosyal bi canlı ve hepimizin sosyalleşmeye ihtiyacı var. Bu tarz topluluklarda insanlar kaynaşmaya meyilli oluyorlar genelde, biraz olsun duvarlarını yıkarsan arkadaş edinebilecğini düşünüyorm ben.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

'Saatlerce anlatılacak şehvetli bir aşk' böyle bitti
Yorumlar
6
Görüntüleme
2K
SheZofren
S
Ağır ol, edepli ol! Yok ya! İşte sıradışı anlar, sıradışı kadınlar
Yorumlar
3
Görüntüleme
581
Nickimnick
Biz 1 bebek için canımızı veririz ama hadi destek verin 3 çocuk yapalım...
36 37 38
Yorumlar
755
Görüntüleme
67K
yeteeeeer
Hakan Günday / Kinyas Ve Kayra - Özet
Yorumlar
0
Görüntüleme
17K
5February
Elif Şafak / Aşk - Özet
Yorumlar
0
Görüntüleme
34K
5February
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…